Το επος των Θερμοπυλων...
Το επος του 21..
Το επος του 40...
Μανια που χουμε στον τοπο μας να γραφουμε ΕΠΗ...
Και να θαυμαζουμε τους πανεμορφους...Τους μπρατσωμενους, τους ψηλους, τους πλουσιους
αρχηγους..........
Και να φαντασιωνομαστε τις γυναικαρες τους...Τις ερωμενες και τις παλλακιδες τους...
Και τα πλουσια παλατια τους,με τα ανακλιντρα και τα φαγια...Και τα κρασα...
ΚΑΙ...
Ετσι μαθαμε να ξεχναμε...Να αγνοουμε...Τις χιλιαδες των στρατιωτων...Των Πιονιων...
Που επεσαν....ΕΞΩ απο τα επη..Για τη δοξα των βασιλιαδων...
Μαθαμε να φανταζομαστε...Πεντακαθαρους τους πολεμιστες...
Με γυαλιστερες πανοπλιες και ασπιδες...
Με ασπρες φουστανελλες, φρεσκοσιδερωμενες...
Με χιτωνια, απο επωνυμους μοδιστρους ραμμενα...
Και καπελλα με σειρητια και φτερα...
Και περηφανευτηκαμε...
ΜΕΤΑ
Ηρθαν οι ποιητες της αληθειας...Και μας τα γκρεμισαν αυτα..
"Οτι μας ειχε φτασει η ψειρα ως το λαιμο"
Και ειδαμε και τις φωτογραφιες με τους ομαδικους ταφους, των γυμνων πιονιων..
Δικων μας και ξενων...Ανταμα...
Και τους αλλους που πεθαναν στους δρομους, απο τους βομβαρδισμους...Απο την πεινα...
Απο τις στερησεις, και τις κακουχιες...
Και αλλους...Που τους εφαγαν τα "'φιλια πυρα"... Οι διωξεις και οι προσφυγιες...
Και φοβηθηκαμε...Και ανατριχιασαμε...
ΥΣΤΕΡΑ
Διαβασαμε, για κοστη και χρηματικους υπολογισμους...Κατ ατομον...
Μαθαμε για παραγγελιες εξοπλισμων και πυρομαχικων...
Γνωρισαμε τα συμφεροντα και τα λαμογια...Που πουλουσαν σ ολους,για να σκοτωνουν ολους
Ειδαμε τα σχεδια σε κουτια απο τσιγαρα των ηγετων της..Χρυσης Νικης..Μαλλον της Νικης του Χρυσου...
Διδαχτηκαμε και τις" εξισωσεις" των μαθηματικων του πολεμου...
Και την εξισωση Τεραμιν..Του ζωτικου χωρου κατ ατομον...
Και σιχαθηκαμε...
ΚΑΙ ΤΩΡΑ...
Μας τα παιρνουν απο την τσεπη τα λιγα...Τα ελαχιστα που χωριζουν τον μισθωτο απο τον δουλο...Τον ελευθερο απο τον σκλαβο...
Κι εμεις απο τον φοβο και το κατουρο...Κανουμε τους Κινεζους...
ΜΗΠΩΣ
Τους βασιλιαδες που θαυμαζαμε...
Με τις γυναικαρες τους και τα παλατια που ζηλευαμε...
Επρεπε εμεις να τους δαγκωσουμε..Και να τους φαμε ζωντανους...
Χωρις ανατριχιλες...Χωρις φοβους...Χωρις σιχαμους...
Να σταματησουμε ΣΗΜΕΡΑ να ακουμπαμε στους αντιπροσωπους και τους αρχοντες...
Και ΜΕ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ...
Να καταργησουμε των..ΕΠΩΝ τα τεραστια...Νεκροταφεια;;;;;...
Eμ,δεν θα΄πρεπε Μαχαίρη μου, αλλά μπορείς να μου πεις τι θα είναι εκείνο που θα ξεριζώσει τον φόβο
ΑπάντησηΔιαγραφήαπ΄ τα μιαλά και τις καρδιές;
Μόνον η γνώση μπορεί να απεγκλωβίσει.
Την καληνύχτα μου.
Και να δώσεις και στο Μαρικάκι σου τους χαιρετισμούς μας.
BB...
ΑπάντησηΔιαγραφήTον καλυτερο συμμαχο θα εχουμε φιλη μου...
Το οτι δεν θα υπαρχει αλλη επιλογη....
αλλα ως τοτε...Θελει υπομονη..Και διαβασμα..
Απο τα βιβλια της αληθινης γνωσης και του πολιτισμου...Αυτα που τα λενε αχρηστα...
Αλλα ειναι ομορφα...
Μαχαίρη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήξερω πως αργησαμε αλλα ποτε δεν ειναι αργα...γιατι η πιεση γινεται ολο και περισσοτερη!
Πρωτου αρχισουμε να κανιβαλιζουμε, θα βγουμε στους δρομους!
Ηδη αρχισαμε και καταλαβαινουμε, ήδη συγκρίνουμε, ήδη φουντωνουμε...και σιγα σιγα στους δρόμους θα δοθει το ραντεβου!
Την καλησπέρα μου Μαχαίρη & οικογένεια, Black Bedlam & οικογένεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν παρακολουθώ διακαναλική -ξέρω πως, θέλοντας και μη θα τα μάθω!
Ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση... Πού ξέρεις; Ίσως τα πουλιά να 'βλεπαν πιο πέρα, τι θ'απογίνονταν... σ' εκείνο το μέρος όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους... τα "πιόνια"... που πετάχτηκαν νωρίς απ' τη σκακιέρα, προκειμένου να περάσει στ' άλογο καβάλα, νικητής και τροπαιούχος αυτός με τα σειρήτια...
Και τα "πιόνια" ήταν αναλώσιμα, κι έφυγαν δίχως όνομα χαραγμένο σ' ένα μάρμαρο... όνομα είχε ο, με τα κουμπιά καλογυαλισμένα -ο "ήρωας", τάχα.
Είναι στη φύση μας να φτιάχνουμε ήρωες για 'κείνα που δεν έχουμε τη δύναμη ή την τόλμη να κατορθώσουμε οι ίδιοι... μόνο που τους δίνουμε λάθος όνομα και τους στολίζουμε μ' ανύπαρκτες περγαμηνές, ίσως επειδή δεν είναι δυνατό, δε χωράει σ' ένα μυαλό μικρό πως οι ήρωες δε χαμογελούν πάντα, δε φορούν όμορφα ρούχα και... συνήθως, πεθαίνουν για ένα σκοπό κι όχι για ένα αξίωμα.
ΥΓ. Στο... νέο κόσμο, ήρωες θα γίνουν οι αφυπνισμένοι.
καλησπερα και απο εμενα μαχαιρη... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήτο κακο φίλε μου ειναι οτι βολευτηκαμε....
κατσαμε στον καναπε και τρωμε απλα τα πατατακια μας!!!!
η κοινωνια αγωνιστηκε...αντισταθηκε...οταν οι πολιτες προβληματίζονταν...οταν διεκδικουσαν...οταν αμφισβητουσαν!!!!!Δυστυχως καποιοι μας θελουνε στο περιθωριο... παρατηρητες....και εμεις μαλλον...τους κανουμε την χαρη...
Μαστορα μονο την καλησπερα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα εγραψες ΜΙΑ ΧΑΡΑ και οι υπολοιποι το συμπληρωσαν, τελεια, ΑΓΑΝΤΑ...
KOYΛΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα να εχεις...Οπως τα βλεπεις ειναι..
Το αν αργησαμε η οχι,θα κριθει,απο το ποση
αγαπη και ανθρωπια θα βαλουμε στη ζωη μας...
ΝΤΡΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδες, καλη μου φιλη, ποσο ωραια τα λενε οι ποιητες;;
Ποσο σκαλιζουνε τις καρδιες μας με τις χρυσες τους τις πεννες;;
Αυτους τους αγνωστους ηρωες...
Που πεφτουν απο τις σκαλωσιες στις οικοδομες..
Που καιγονται απο το καφτο το λαδι στα χυτηρια..
Που θαβονται στις στοες των ορυχειων...
Ποιος ποιητης θα τους υμνησει;;
Ποιος θα γραψει την ιστορια του εργατη;;
Αυτος που θα στησει το μαυρο αγαλμα του...
Θα ειναι ο μελλοντικος κυβερνητης..
Αυτος ο ιδιος.....
ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΥΣ ΚΥΝΗΓΩ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοσωρισες φιλε, με το ωραιο ονομα...
Σε λιγο..
Θα κλεισει και το εργοστασιο με τα πατατακια..
Θα βαλεις στον καναπε να κοιμηθει ο αστεγος αδερφος σου..
Θα κλεισεις και το κουτι της ΛΗΘΗΣ για να μη ξοδευεις ρευμα...
Και τοτε;;
Τις ευχαριστιες μου ΔΗΜΗΤΡΗ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιχαιρετω την οικογενεια σου...
Έχεις mail!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕστειλα στο mail που μας δινεις στο προφίλ σου!
Καλημερα
Koyla
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαντησα...Στειλε μαιηλ αν υπαρξει κανενα πρβλμ...
θαυμάσιο το βρήκα! εξαιρετικό! προσυπογράφω τη κάθε λέξη σου μαχαιρη... καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή……………………………………………………
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσπαθούν και να με τρομάξουν και με τα «ξωτικούλια» του παραμυθιού
Ενώ το ξέρω πως είμαι ήδη στο στόμα του μεγάλου «δράκου».
Να μ’ απειλούν κιόλας πως θα μ’ εγκαταλείψουν στην άκρη του γκρεμού
Λες και δεν έχω ήδη νιώσει τη δυνατή σπρωξιά τους……
Να μου φωνάζουν με χίλιους τρόπους πως και ηλίθια είμαι και «πρόβατο εν τη σφαγή»
Σε σαρκοφάγο κάλπη εμπρός…..
Και να ‘χω και τους ποιητές να μου ουρλιάζουν «φταις».
Και να ‘χω και τους δυο μου γιους να μου φωνάζουν «που ‘σουν χθες;».
Και γω να ψάχνω τους ποιητές ν’ ακούω τα ουρλιαχτά τους.
Και τα παιδιά ν’ ακολουθώ στα πρώτα βήματά τους, αντί μπροστά να περπατώ,
Ν’ αντιπαλέψουνε, όσα δεν πάλεψα εγώ…..
Μα πάλι ξανασκέφτομαι…..
Έστω κι αργά….
Κάτι μπορώ….
Μ’ αυτό το κάτι ας πορευτώ….
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ, Ή ΕΚΕΙΝΟΙ Ή ΕΓΩ!
NIMERTIS
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω για τα καλα σου λογια φιλε μου...
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανεμορφο, φιλη μου...Και γεματο διδαχες...
Αυτες που διδαξες στους γιους σου, για να παρουν τη θεση τους...Με την ηλικια πανε...Οι γραμμες των μαχητων...Οχι με την αποδοση σε περασμενες μαχες..
Τα νιατα μπροστα...
Αν τους αφησουμε μονους θα αφανιστουν...
Αν παμε μονοι μας, θα μας νικησουν...
Ολες τις γενιες και τις αποψεις του αγωνα, οταν βλεπουν οι..αλλοι απεναντι τους...
Με ορμη θα στραφουνε κατα πισω...
Μονο τοτε...