Η ΠΟΥΤΑΝΑ...

Οταν η Βασουλα με τον αντρα της...Αποφασισανε να γινουνε, πια αυτεξουσιοι και αφεντικα στον εαυτο τους...Φτιασανε το εργαστηρι τους σε μιαν αυλη στην Νεα Φιλαδελφεια...

Προσφυγοπεριοχη...Ολο εργαστηρια και βιοτεχνιες, τοτε...

Στην αυλη αυτη...Ολο θαλαμοι μικροι, μεγαλοι,εργαστηριων...Ενας ηταν ο τοτε ιδιοκτητης...

Ο γερο Τζιρακογιαν...Ο Αρμενης...

Ως 70 χρονων ο καμπουρης, ο βρωμυλος, ο μυταρολας ο γερος...Νοικιαζε θαλαμους, σ οσους ονειρευτηκανε ενα καλο μεροκαματο απο τον κοπο τους...Αλλα και σε αλλους...Που ονειρευτηκανε να γινουν...Βιομηχανοι...Δεκαετια του 60...

Ο Αρμενης...Παρ οτι τα νοικια, ηταν πολυ καλο εισοδημα...Πληρωνε και τους σκουπιδιαραιους,

Απο την Αθηνα, και του φερνανε τα πεταμενα μαλλινα...[κουβερτες, ρουχα, παλτα, χαλια]

Και ειχε ο βρωμυλος, ενα μηχανημα, μεγαλο, λυκοχαρτζι το λεγανε...Τα δουλευε, λοιπον εκει, τα σκουπιδια...Και εβγαζε μαλλι...Κακης ποιοτητας μαλλι...Αλλα μαλλι...

Αυτο το σκουπιδομαλλο, το πουλαγε με το κιλο στους στρωματαδες...Και στους χαλαδες...

Και κονομαγε χρυση μονεδα...

Η γυναικα του...

Μια φρεγατα, με τρεις σειρες τα κανονια δεξια ζερβα...

Με τεσσερις μπομπαρδες πισω...

Και δυο οι μακρυκαννες οι μπροστινες, οι θεωρατες...

Οτα εβγαινε στην αυλη...Και ανεμιζε η χαιτη της...καταμελαχροινη, ως κατω απ τον κωλο...

Κι επιανε και ο αερας...Και κουνιοτανε το σκαρι...Περα δωθενες, στα 35 τα χρονια της...

Αφηνανε κατω τα σφυρια...Τα ργαλια...Τα παπουτσα...Τις πρεσσες, οι μαστοροι και οι βοηθοι...

Και χαζευανε σαν τους χανους...Με τα στοματα ανοιχτα...Και τα βλεμματα Πυρα...

Ωστου να βγει το πλεουμενο, αργα αργα απο την αυλη...

Μη κοψουνε και καννα χερι...Στη χαρη της...

Μια Κυριακη....Για να μη χασει το μεροκαματο...

Πεθανε ο Γερος, ο φουκαρας...Και πηγε κατα τον Αδη μερια...Στον τοπο που ειναι για τους Αρμεναιους....

Και καθως παιδια δεν ειχε...Πως να τα κανει τα παιδια ο γερος ταρσανας...

Αφηκε την αυλη...Κι ως δυο κασσες με λιρες χρυσες...

Στη Φρεγαδα....

Κι αυτη...

Η προστυχη πουτανα...

Στο μηνα πανω του...βαριου του πενθους της...

Εφωναζε, απο την απεναντι την οικοδομη, τα νεωτερα και πιο νταβραντισμενα παλληκαρια..

Δυο-δυο...Τρια-τρια...

Η μητρομανα...

Και τα τραπεζωνε, στο σπιτι της μεσα...Οτα σχολαγανε...Για ψυχικο...

Βουηξε η αυλη...Απο την Ιερη την αγανακτηση...

-Σα δεν ντρεπεται...Φωναζαν οι γυναικες...

-Αντε μωρε...Η ανωμαλη....Η μητρομανα...Υπερθεματιζαν οι αντρες...

Ρωτησανε και τη Βασουλα...

Αν η χηρα του Τζιρακογιαν...Ητονε πουτανα..

.Κι αυτη...

Γελωντας δυνατα...Και μοιραζοντας γερες σφαλιαρες, στους πιο κοντινους, που δεν προλαβανε να φυγουνε...

Ειπε...

ΕΕΕΕΕ.....Προστυχοι ζηλιαρηδες, ηλιθιοι, βλακες...

Πριν ητονε ρε πουτανα...Με το Τζιρακογιαν...

Τωρα...Κανει το κεφι της...

Ξοδευει τα μιστα της...

Οπως επιτελους το γουσταρει ρε..

Και επιανε τη δουλεια, παλι...

Φουρκισμενη...