Αριστερα, οπως το βλεπει απο την εισοδο, κανεις το κτημα...
Ητονε, το τεραστιο κοτετσι της γιαγιας μου...
Ενα μικρο ορνιθοτροφειο...Τουλαχιστον 50 κοττες...Και διπλα του...Ενας ξεχωριστος χωρος για τις κλωσσες, και αλλος για τα πουλια...Στεγασμενος...Ασβεστωμενος...Πεντακαθαρος και πανεμορφος...Αυτος ο χωρος...Που πισω του ειχε και ενα...Ελευθερο μερος, για να αλανιζουν οι κοττες...Ηταν, αποκλειστικα...Δικη μου ευθυνη...
Απο 7 ετων, με την καθοδηγηση της γιαγιας, στην αρχη...Και μετα, τελειως μονος...Ειχα αναλαβει, την καθημερινη συντηρηση και περιποιηση του...Εγω καθαριζα με τη σκληρη τη σκουπα...Εγω εβαζα νερο στην ποτιστρα..Εγω εβαζα φαγητο στις ταιστρες...Και το καλυτερο...
Εγω ωνοματιζα τις καινουριες κοττες και βεβαια...Μαζευα απο τις φωλιες και τα αυγα...
Αυγα, οταν λεμε...εννοουμε...του λεπτου...Οχι της ωρας...Ζεστα...Καυτα...
Ητανε, μια αρχαια εποχη βεβαια...Που οι κοττες...Ηταν διαφορετικες...μεταξυ τους...Γυμνολαιμες...καφετιες...ασπρες...Πολυχρωμες...Μαυρες...Φραγκοκοττες...Νανακια...
Και αλλα ακομα ειδη...Καθε μια ειχε και..ονομα...Και χαρακτηρα...ΛΟΓΟΤΙΜΗΣ...Ειναι οπως σας τα λεω...Αλλες ηταν μονοχνωτες...Αλλες κοινωνικες...Αλλες...ψηλομυτες...
Παλι καθομανε, με τις ωρες και μιλαγα στα πουλια...
Απ αυτες...Εμαθα την υπομονη...Απο την κλωσσα που καθεται ακουνητη πανω στα αυγα της τοσες μερες...
Απο αυτες..Εμαθα την ΑΠΟΛΥΤΗ αγαπη της μανας...Οταν με χτυπησε μια κλωσσα, με το ατσαλινο ραμφος της...Και μου τρυπησε το χερι...Για να "σωσει" ενα κοτοπουλακι που το κρατουσα...Το σημαδι της...Ακομα το εχω στο χερι μου...
Αλλα κυριως...Εμαθα...Το χρεος του αντρα...
Απο τον φιλο μου τον κοκκορα...Που σκαβει...Βρισκει το σκουλικακι...Και το προσφερει στις κοττες του...
Ναι λοιπον...Ειναι αληθεια...
Το προιστορικο αυτο οικοσιτο αρσενικο...Εχει καταλαβει...Αυτο που μερικοι απο μας...Δεν το
καταλαβαν...
ΑΝΤΡΑΣ...Δεν ειναι αυτος που εχει....αρχ...δια. Ολοι εχουμε...
ΑΝΤΡΑΣ...Δεν ειναι αυτος που γα.....ει. Ολοι το κανουμε αυτο...
ΑΝΤΡΑΣ...Δεν ειναι αυτος που φοραει παντελονια... Ολοι φοραμε...
ΑΝΤΡΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ...Ειναι αυτος που θα παει να βρει το κυνηγι...Και θα το προσφερει στο ταιρι του...Αυτοματα...Αγγογυστα...Απολυτα...
Αυτος που θα δωσει πρωτος...Και θα παρει τελευταιος...
Αυτος που θα Στηριξει..Θα παραδειγματισει, θα οδηγησει με την πειθω και την πραξη του...
Ο Σοβαρος...Ο αστειος..Ο παιχνιδιαρης...Ο εραστης...Ο φιλος...
Αυτος που ΧΤΙΖΕΙ το αντριλικι του ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ...ΚΑΘΕ ΩΡΑ...Για παντα...
Αυτος ειναι ο αντρας...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Τι εγινε μαστορα, πολυ ερωτευμενο σε ''βλεπω'' με την μαστορισσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα εισαστε καλα...
α.. εγώ πέρασα 3 βδομάδες τελευταία με τις κότες των δικών μου για να πάνε διακοπές.. και τις έχω πρόσφατες τις εμπηρίες.. :):)
ΑπάντησηΔιαγραφήτωρα για τα αντρικά δε ξέρω.. μαλον με τραβούσαν αυτές που δεν με είχαν ανάγκη.. ίσως γι αυτό είμαι μόνος.. :):)
καλη συνέχεια και την καληνύχτα μου :):)
Εαν το συμπεραινεις αυτο δημητρη,,,Απο τις κοττες μου...Σου λεω οτι...Ποτες δεν το ανηθηκα αυτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τυχη..Μου εδωσε συντροφο...Που εκανε το μεγαλυτερο μερος της ζωης μου ευτυχισμενο...Και η επιδραση της...μου χαρισε τον αληθινο μου παραδεισο...
Επισης, εχω ξαναγραψει, για την...αδυναμια μου στα πουλια...Που καθως πετουν...Βλεπουν τον κοσμο στις πραγματικες του διαστασεις...Μικρον δηλαδη...[Χατζης..Το αεροπλανο..]
Κουλπα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνειδητα η ασυνειδητα...Επελεξες αυτη τη μοναξια σου...Οι γυναικες δεν φταινε...Δικη σου ψηφος ειναι...Αυτες απλωνοντας το χερι τους, η καθε μια...Γραφει καθαρα τα θελω τους...
Μαλλον λοιπον...Εσυ δεν ειχες αναγκη, απο τα χερια που απλωθηκαν...
Αυτη ειναι η γνωμη μου...
Και τί πειράζει που ο Κουλπα ειναι μόνος,κι εγώ μόνη είμαι, και ειμαι μια χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε κατάσταση, έχει τα υπέρ και τα κατα...
Τι να σχολιάσω τώρα... Την γεμάτη εικόνες αφήγηση, την ομορφιά κάποιων νοημάτων ή την μπουνιά στον εγκέφαλο από το τόσο απλό και αυτονόητο όμως τόσο σημαντικό δίδαγμα του κόκκορα;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή