ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΚΟΤΤΕΣ...

Οταν θελω να πω κατι...Και δεν γινομαι αντιληπτος...Εχω το συνηθειο...Καθως και οι αλλοι το κανανε αυτο με μενανε..Να λεω καποιο...αλλο κατι..

Σαν παραδειγμα...Σαν ιστορια..Σαν ανεκδοτο...Σαν αλληγορια,παναπει...

ΜΗΠΩΣ...Και συναντησω το συλλογισμο των αλλων...Και βγει κατι καλο απ αυτο..

Μηπως και στραμπουληξω...Με το λογο και το γελιο...

Αλλα και το δακρυ, καμμια φορα...

Τη φυσικη ανθρωπινη απεχθεια και σιχαμαρα...

Στο να σου λεγει ο αλλος, ο αγνωστος...

Πραμματα που μοναχος σου επρεπε απο καιρο να τα ειχες πει...Να τα ειχες σκεφτει..

Αλλα...

Το καθημερινο μεροκαματο, και η κουραση, απο την αγωνια για το αυριο των παιδιων..

Τα εβαλε στου μυαλου σου την ακρη...

Οπως ελεγε και ο αστυφυλακας...στο λαθος τηλεφωνημα...[βλ αναρτηση στον Δημητρη..]

Πρακτορακια ελεγε ειναι οι αναρχικοι...Μηπως εχουν και χρονο για τετεια οι αλλοι..

Η αληθεια λοιπον φιλοι μου..

Ειναι οτι δυστυχως...Κατα πως γινεται "απο ανεκαθεν" σε ολες τις μεγαλες ιστορικες αλλαγες...[Π Χ απο την αρχαιοτητα..Στην Μακεδονοκρατια...]

Πρεπει απο καιρου εις καιρον...Να γινεται ενα "Ντεκαβαρισμα"..Μια νεα αρχη...

Και οι συμβασεις, που ως τοτε ισχυαν...

Κοινωνιες, Νομοι, αρχοντες, κρατη, εξουσιες...Θα λωσουνε και θα ανακατευτουνε...

Οπως τα σκραπια στο χυτηριο[αρχηστα αποκομματα] Για να γενουνε καινουργιες βεργες...

Τοτε...

Ο αντρας παλι θα αγκαλιασει τη γυναικα...

Και παλι θα την ριξει στα χορτα...

Κατα πως λεει ο ποιητης...

Θα πρεπει λοιπον τοτε..

Να γυρισουμε παλι στις αρχικες μας καταβολες...

Στα ατσαλενια πεδιλα...Που κρατουν ΟΛΟ το οικοδομημα..

ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ...ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...ΤΗΝ ΑΔΟΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ..ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...

Για να ξαναβαλουμε παλι τα τουβλα στη σειρα..Αλλη σειρα...Αλλα τουβλα τωρα...

Και να γινει το καινουργιο μας σπιτι...

Αυτη ειναι η γνωμη μου...