ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Αυτη η αναρτηση...Δεν ειναι αναρτηση...Αλλα προγραμματισα να πω και αλλα λεω...

Ας ειναι...Παρακαλω, ολους οσους διαβαζουν, για ενα σχολιο, πανω σ αυτην την Μη αναρτηση...

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ...

Το ποστ της ΚΟΥΛΑΣ...

Στις δυο τελευταιες αναρτησεις η ΚΟΥΛΑ λεει...

Για ενα εργοστασιο καλωδιων που κλεινει και αφηνει τους 300 εργαζομενους στο δρομο, και παρακαλει να το διαδωσουμε...Πατηστε πανω της απο προηγουμενα σχολια της σ αυτη τη σελιδα για να διαβασετε...ΠΡΟΣΟΧΗ ...Δεν μεταδοθηκε, λεει απο τα ΜΜΕ [Αυτο δα ελειπε να αφησουμε τη Μενεγακη και να πιασουμε τους...απολυμενους]

Και για την απεργια των φορτηγατζηδων, που κλεινουν τους δρομους, λεει...Διαβαστε και τα σχολια οσων ενοχλουνται...ΞΑΝΑΠΡΟΣΟΧΗ...Στην περιπτωση που θα σας απολυσουν και θα κλειστε δρομους, να ξερετε οτι ενοχλειτε...Να πατε να διαδηλωσετε στην Παρνηθα... η να βρειτε τροπους να μην ενοχλειτε τους αλλους...[διαδηλωστε πινοντας μπυρες στο σαλονι σας, η στην αυλη σας...ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ...Υπαρχουν καποιοι που...δεν απολυθηκαν ακομη...

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ...

Διεγραψα απο τη λιστα παρακολουθησης τη σελιδα αυτη...Λυπαμαι ιδιαιτερα, οχι γιατι εχασα

τους φιλους μου απο την Κυπρο...Αλλα για το λογο που εγινε αυτο...Πατηστε πανω στη ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ και διαβαστε τα 130 σχολια για τον Χριστοφια που ειπε, οτι εισεβαλλαν και οι δυο μητερες Πατριδες στην Κυπρο το 74...Θελω να μου πητε οτι εκανα λαθος, και το λογο, που εκανα λαθος...Θελω να θαυμασετε ποδοσφαιροπολιτικο βρισιδι, ανωτερο και απο της ΘΥΡΑΣ 7 του Κοκκαλισκακη, που γι αυτο δεν παω στο γηπεδο....Θα παω να παρω διαρκειας στη θυρα 7 Μια χαρουλα παιδια ειναι...Ε...Λενε και καμμια...Μακακια να περναει η ωρα η υπο την επηρρειαν.....

Εδω οι αλλοι λενε τα χειροτεροτερα...Νημφαλιοι...[ο λογος το λεει...]

Κυριοι απο την Κυπρο...Οπως κι εμεις δυστυχως...Εχετε τους ηγετες που ψηφιζετε και αξιζετε...

Δεν ΑΞΙΖΕΤΕ κατι παραπανω, ουτε σεις, ουτε μεις...

Και την εκδρομη στην Κυπρο, την ακυρωνω...Εμαθα οτι χρειαζομουνα...Ευχαριστω σας...

ΤΟ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ ΜΑΣ

Ο...αληθινος αυτοεξευτελισμος της ΝΕΡ...Στο μπλογκι ΤΡΕΙΣ ΛΑΛΟΥΝ...

Εκτος απο το γελιο, μου εφερε και θυμησες....Θυμησες απλες και συγκινητικες, απο μια αρχαια

εποχη...Που ημαστε κι εμεις νιοπαντροι με τη Μαρικουλα...

Γιατι την κανω αυτη την αναρτηση;;;

Μα γιατι τα παιδια μας σημερα ειναι "της παντρειας"...

Γιατι οι εποχες...αλλαξαν...Και πολλα σημερα ειναι ξεπερασμενα...

Γιατι, ακουω και βλεπω γυρω, οτι οι νεοι σημερα, δυσκολευονται να στησουν σπιτι...

Γιατι θελω, τιμης ενεκεν, να δωσω μια εικονα της εποχης...

Πριν αρχισω, να πω μερικα στοιχεια για τα...σογια της Μαρικουλας...

Ο πεθερος μου ηταν...Βοσκος...Απο ενα χωριο της Αττικης γης που...Ολοι ηταν βοσκοι...

Η πεθερα μου...δεν ηξερε να μαγειρευει...Οπως αντιλαμβανεται κανεις σημερα το μαγειρεμμα...

Εγω παλι..Δεν ειχα γονεις...Ζουσα απο πολλα χρονια μονος μου σε μια πολυ γλυκεια γκαρσονιερα...

Δουλευαμε και οι δυο...Τη Μαρικουλα τη γνωρισα στο εργοστασιο...Φαμπρικοζευγαρο...

Παντρευτηκαμε μια...Τριτη...και μετα την εφερα στην γκαρσονιερα...

Το σπιτι;;; Στα τουβλα...Δουλευαμε μαζι με τους μαστορους...

Περιουσια;;; Μια ντουλαπα ρουχα, ενα τραπεζι με τεσσερις καρεκλες,ενας καναπες κρεβατι,

μια βεσπα 50κ ε...και...Αγαπη...Ενα καραβι απ αυτην...Απριλης 1980...

Γυριζαμε απο τη δουλεια, βαζαμε το τηγανι η το κατσαρολι στο πετρογκαζ και με τη βοηθεια ενος βιβλιου με συνταγες και τη...φαντασια μας...Μαγειρευαμε...

Αμα πετυχαινε...Το τρωγαμε...Αμα δεν πετυχαινε...το πετουσαμε, ο ενας στον αλλο και γελαγαμε...Ζητω η ευτυχια..Ευτυχως που το [μεγαλο] εργοστασιο, ειχε εστιατοριο μεσα...

Και σουπερμαρκετ... Τα καλυτερα μας χρονια...

Ναι...ξερω...Ειναι μελο...Αλλα ειναι αληθινο...

Στο σπιτι μας μπηκαμε...Οταν ο Σουγιαδακος ηταν στην πρωτη δημοτικου...

Τοτε καναμε γλεντι τρικουβερτο... 40 ατομα συναδερφοι, συγκενεις και φιλοι...

Τοτε πηραμε και την...πρωτη μας...Κρεββατοκαμαρα...

ΕΛΑ ΜΑΝΝΟΥΛΑ...

E...Στα 86 ηταν πια η κυρα Χαρουλα...

Οχι το προσδοκιμον...Που λενε οι στατιστικες, αλλα και τις δικες της προσδοκιες, ειχε ξεπερασει...Εβλεπε πια...Τη ζωη απο πανω...Ελεγε στα εγγονια της, κι αυτα γελαγαν...

Αστειο το νομιζαν, αλλα εκεινη το ελεγε σοβαρα...Το σα ειχε δει, τοσες καταστασεις. πολεμους,

σφαγες, λεηλασιες, θανατους...

Ηξερε...Ερχοταν η ωρα...

Με το που μπουρδουκλωθηκε, και επεσε, οταν κοπηκε το ρευμα στο σπιτι...Καταλαβε...

Το πεπρωμενον φυγειν αδυνατον...Και εκανε υπομονη...Οπως ηξερε απο παντα της...

Καταγμα στο γοφο...

Πονος, ταλαιπωρια, νοσοκομεια, χειρουργεια, ταξιδι με το πλοιο μες τη νυχτα...Και πονος...

Πονος πολυς, και μια αμφιβολια...Αξιζε αραγε τον κοπο πια...

Τωρα...Τα φαρμακα κανανε καλη δουλεια...Παντου ενα μουδιασμα...Τα ματια της , Φορα

ανοιχτα, να ρουφηξει αυτες τις τελευταιες, νομιζε, στιγμες...

Κι απο πανω της...Ο Γιος της...Με τη νυφη, βεβαια...Οπως παντα κολλημενος...

-Βρηκες τη στεγη υπερηλικων που σου εδωσα το τηλεφωνο;;;

Ελεγε εκεινη, με τη σριγλη φωνη της...Νομιζε, οτι δεν ακουγε...Η μηπως ηθελε να ακουστει;;

-Καλα...Τα κανονισα...Ελεγε ο γιος της..Κοιτωντας κατω ενοχα...Μην ανησυχεις...

Ταινια...Εβλεπε τη ζωη της ταινια...Ολη η ζωη, σαν ασπρομαυρο φιλμ, περναγε μπρος απ

τα ματια της...

Που ηταν παιδι...Που ηταν κοπελλα...Που ηταν γυναικα...

Που γνωρισε το Νικο της...Που παντρευτηκε...Που χηρεψε...

Ξυπνησε ενα πρωι...Και διπλα της ο Νικος...Κρυος...Ειχε φυγει, ησυχα, ηρεμα, Ξαφνικα...

Δεν ηθελε να το πιστεψει...Κι ομως ηταν αληθεια... Και ηταν μονο...35 χρονων η Χαρουλα τοτε...

Ειχε ομως το παιδι του...Ο Γιος της...Μεγαλωσε βασιλιας...Αγας..Πασας..Ολη της την αγαπη

του την εδωκε...Τον μεγαλωσε στα πιπουλα...Κι ας μην επηρε ποτε κατι για εαυτου της...

Κι ας μη πλησιασε ποτε κανεναν αντρα...Ολα τα χρονια τουτα... Κι ας εσπασε, απο τον

καματο της δουλειας... Γι αυτονε...

Τοτε που οι γραμματεις, δεν δειχναν μπουτια, και στηθια φορα...Αλλα δουλευανε...

Μηχανικη γραφομηχανη και στενογραφια... 30 χρονια...Και στη δουλεια της...Ασσος...

Ελεγε ο Προεδρος της εταιριας...Οταν εφυγε στη συνταξη...Πηρε δωρο, ενα χρυσο ρολοι...

Και μια πλακεττα..."ευδοκιμως υπηρετησασα....."

Την εβαλε διπλα στο αντιστασιακο διπλωμα του Νικου της..."η Πατρις ευγνωμωνουσα..."

Ηρθε ο νους της...

Και στον...Αλλο της τον...Γιο...

Τον..Ψεφτικο..Τον θετο..

Φιλος του γιου της ηταν...Απο μικρα...Παιζανε στην αυλη και μεγαλωνανε...Και ο..αλλος ηταν απο μικρος ορφανος...Πενταρφανος και φτωχος...Και μεγαλωνε μονος του...

Ητανε το αντιθετο του γιου της αυτος ο μικρος...Ο γιος της μετρημενος σοφος, σοβαρος...

Ο αλλος...Φωνακλας, τρελλαρας, ασυμμαζευτος...Τραγουδαγε παραφωνα, αλλα νομιζε, οτι ηταν τενορος...Επαιζε και φυσαρμονικα...

Του εδινε, οτι μπορουσε, για να τον βοηθησει...Και κυρια, του εδινε την...αισθηση της μαννας...

Μαννουλα...Τη φωναζε, ο γαλιφης...Οταν ηθελε να ζητησει κατι...Μα που ηταν;;

Δεν θα ρχωταν να τη δει;;;

Κεινη την ωρα...Φασαρια ακουστηκε απο το διαδρομο του νοσοκομειου...Παιξανε τα

ματια της γριας...Ερχοταν αυτος... Ο Ασυμμαζευτος, ο φωνακλας, ο γιος της ο θετος...

Ανοιξε η πορτα, φορα...Μπηκανε μεσα πεντε νοματεοι...Ο Ασυμμαζευτος...Ασπρομαλλης πια..

Η γυναικα του...Ο Γιος του...Ασυμμαζευτος κι αυτος, και τα αλλα παιδια...

ΕΕΕΕΕ....Τι να γινεται εδω...;;

Ειπε με τη βροντερη φωνη του...

Αγκαλιαστηκαν οι δυο παιδικοι φιλοι...Τα ματια τους παιξανε για δευτερολεφτα...Συνενοηθηκαν, χωρις να μιλανε...Δακρυσε η γρια Χαρουλα, Καταλαβε...

Παμε μαννουλα...Θα σε παρω απο δω...Σου χω τοιμασει το δωματιο της μαννας μου...

Ειπε, κι εκανε να την παρει στα χερια...

Κανε περα...Γεροπαλληκαρι...Ακουστηκε μια αλλη πιο βαρια φωνη...Μεριασε...

Ηρθε ο...εγγονος της ο θετος και τη σηκωσε...

Σα να σηκωνε χαλικι, απο την αμμουδια...

Παμε γιαγιουλα...

Και φυγανε...

TΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΟΥ...ΚΥΡΙΑΚΟ...

Στο υποσχεθηκα...

Οτι θα σε ξεφτυλιζω απο δω...

Καθε φορα που θα μου δινεις ΕΣΥ αιτια..Γιατι ποτε εγω κακο δεν θελησα για σενα...

Αντιθετα απο σενα...

Ναι ρε ΚΥΡΙΑΚΟ παλι σε σενα επιστρεφω...ΕΣΥ με επιστρεφεις...Για να μου δυσκολευεις τη ζωη..

Σε πηρε, μου ειπε..Τηλεφωνο ο καινουριος Κυριακος, ο Β...Που εκανε την αρπαχτη, με τη δικη μου δουλεια, τον Αυγουστο, και του ειχα αφησει βιογραφικο...Για να ρωτησει για μενα...

Μη μπλεξει με καννα λαμογιο, καννα συνδικαλιστη, κανναν ΚΚΕ...

Μη πλακωσουνε τα κοπροσκυλα του ΠΑΜΕ και του Συνδικατου Μεταλλου και του σπασουνε

το μαγαζι...

Κι εσυ...Μπραβο σου...Δεν μπορω να πω...Ολα τα καλα του τα ειπες...Χαρτι και καλαμαρι...

Και για το πολυτεκνο επιδομα...

Και για τον αγωνα για τα βαρεα ενσημα...

Και για τις κοπανες [γονικες αδειες, υπογραμμενες απο τον λυκειαρχη] για τα παιδια..

Και για το διαλειμμα, που δεν το δουλευα μετα...[δικαιωμα μου απο τον νομο]

Και για τα αλλα, που ζηταγα [γαντια, πυροσβεστηρες, απαγωγους, γαλα κλπ]...

Μπραβο κοινωνικε μου συνεταιρε...

Μπραβο στυλοβατη του τοπου..Και πιστε Χριστιανε..Μην το ξεχασω..

Τον βοηθησες τον ανθρωπο. Ειπες τα παραπονα σου ΟΛΑ...

Μονο για το ΚΚΕ δεν του ειπες...Το εκρυψες αυτο για να με ''προστατεψεις''...Ευχαριστω πολυ.

Αλλα αυτος, ο Κυριακος Β..Το...εβγαλε το συμπερασμα μονος του...Το μαντεψε..

Τι;; Σου κανει εντυπωση, που τα ξερω αυτα;;;

Σε..Εδωσε στεγνα ο δικος σου συναδερφος...Αυτος που του τα ειπες στο τηλεφωνο...

Οπως εσυ εδωσες εμενα..Ναι...

Και εγω τα γραφω τωρα εδω...Για να τα μαθαινουν και οσοι δεν τα πιστευουν,αν θελουν...

Αν παλι τα θεωρησουν κομμουνιστικες μακακιες και προπαγανδες...Ας πανε να τα διαπιστωσουν.... ιδιοις ομμασιν...Ας θεσουν τον δακτυλον επι των τυπων των ηλων...

ΑΨΥΧΕ...Αυτο σου λεω μονο...

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ....2411 ΜΧ

Σαν ελατηριο πεταχτηκε ο ΕΡΜ απο το κρεββατι...Ειχε κοκκινησει,η καρδια του χτυπουσε,

σαν τουμπανο, ο ιδρωτας τον εκοβε ολουθε παγωμενος...Τα ματια του, ανοιξαν σαν πιατακια του καφε...Και τα μαλλια του...Ολορθα σαν τριχες αλογου...

Η ΑΦΡΟ , διπλα του, κατατρομαξε..Του επιασε το προσωπο με τρυφεροτητα..Απαλα...

Ησυχασε, του ειπε...Ηταν εφιαλτης...Περασε...Εκεινος ανακαθησε...Επιασε το κεφαλι του με τα δυο χερια...

Παλι το ιδιο και το ιδιο...Ειπε...Βλεπω τις εταιριες να τα κανονιζουν ολα...Οι ανθρωποι ειναι...

ολοιδιοι πια...Δεν υπαρχει επιλογη...Ολα κανονισμενα ειναι...

Ελα τωρα...Γρινια πρωι πρωι...Η ΑΦΡΟ σηκωθηκε απο το κρεββατι...Την ακολουθησε ο ΕΡΜ..

Η ΕΡΑ, ο υπολογιστης του διαμερισματος, τους ειδε, απο την καμερα της κρεββατοκαμαρας...

Καλημερα...Ειπε μηχανικα...Αμεσως εσβησε το σταθερο ολογραμμα της κρεββατοκαμαρας και

ανοιξε εκεινο της τραπεζαριας...Ετσι ο ιδιος χωρος, μετατραπηκε σε αλλον...Οπως στα περιοδικα διακοσμησης...Υπηρχε και μεγαλη γκαμα αλλαγων...Ο ΕΡΜ ειχε επιλεξει αναμεσα σε 6000κρεββατοκαμαρες και 30000 τραπεζαριες...Ειχε μινιμαλ και καλλιτεχνικο γουστο...

Εξ αλλου, τα επιπλα δεν ηταν..πραγματικα...Πυκνωματα ηλεκτρομαγνητικου πεδιου ηταν..

Οι χρηστες ομως..Ειχαν την ψευδαισθηση του πραγματικου...

Μεχρι να βγουν απο το μπανιο..Η ΘΕΤΗ τους ειχε σερβιρει το πρωινο...Ηταν αρκετα πλουσιο και θελκτικο στην οψη...Ολα βιοτροφη ηταν,βεβαια, απο τα υδροπονικα εργοστασια, του 20 υπογειου..Αλλα ηταν φτιαγμενα με τεχνη..Γαλα, μπισκοτα, σαντουιτς με ζαμπον και διαφορα τυρια...Οι χρηστες τα θεωρουσαν πραγματικα εδω και καιρο πια...

Η Αφρο ετρωγε νευρικα...Βιαζοταν...Σε 17 λεπτα, επρεπε να ειναι στο εργαστηριο...Τρωγοντας, κτυπουσε το χερι στο τραπεζι...Ο Ερμ ετρωγε αμιλητος...

Μετα απο ενα λεπτο, ανοιξε συζητηση...

Και τι θα κανω, τωρα εγω ολη μερα...

ΕΕΕΕΕΧ...Αυτη την γρινια να μην ειχες...Ειπε η Αφρο, τι καλα που θα ηταν...

Ελα...Δωσε ενα προγραμμα...Εχει σταματησει το μυαλο μου...Ειπε ο Ερμ...

Μπορεις, αν θελεις να μεταφερθεις στο εργαστηριο ζωγραφικης και γλυπτικης σου...

Να πας γυμναστηριο, η να δεις στην στερεοραση αγωνες η και μαχες...Τοσα λεφτα δωσαμε

για τα νεα προγραμματα...Μπορεις ακομα και τα...αποτελεσματα να ρυθμισεις...

Βαρεθηκα την στερεοραση...Μετα το εργαστηριο θα παω στην ΟΛΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ να δω τα

παιδια...

Η ΕΡΑ, θα σε παει οπου θες, ειπε η Αφρο. Αλλα εβαλα αποκρυψη παρουσιας, για να μη σε βλεπουνε...Χαλας, την εκπαιδευση τους, θα το καταλαβες βεβαια...

Καταλαβα...Καταλαβα, ειπε ο Ερμ βαριεστημενα, αλλη μια βλακεια...Ας ειναι...

Ο Ερμ χαμηλωσε αποτομα το κεφαλι του, σαν να δεχτηκε χτυπημα στο σβερκο...

Με την ακρη του ματιου του κυταξε την καμερα της ΕΡΑ, με φοβο..Αυτη η δηλωση του μπορει να του κοστιζε τη ζωη του...Ευτυχως, τη στιγμη εκεινη Η ΕΡΑ ενεργοποιουσε τον μεταφορεα- ανελκυστηρα, κατω απο τα ποδια της Αφρο...Εκεινη εξαφανιστηκε στο εδαφος, και εμεινε

μονος, οπως καθε μερα...

Βαριοτανε...Του θανατου...Περπατουσε απο την μιαν ακρη του δωματιου στην αλλη, ασκοπα..

Ξαφνου..Σταματησε...Κοιταξε την καμερα που τον ακολουθουσε, με γλυκερο βλεμμα...

ΕΡΑ...Παμε στο στουντιο...Ειπε δυνατα...

Ακαριαια, βρεθηκε στο χωρο δημιουργιας του...Ηταν το αποκτημα μιας ζωης...Ανοιξε με τα χερια το παραθυρο, και ενα ρευμα θαλασσιας αυρας γεμισε το χωρο...Αρχισε να νοιωθει

καλυτερα...

ΕΡΑ...Φερε τη ΘΕΤΗ...Ξαναειπε προστακτικα...

Απο την πορτα, εμφανιστηκε η ΘΕΤΗ..Σταθηκε σε αποσταση δεκα βηματων...Δεν ηταν υποκειμενο η ΘΕΤΗ [ανθρωπος]...Υβριδιο πηθηκου με σκυλο και γονιδιακη τροποποιηση ηταν...Εμοιαζε ομως με υποκειμενο...Αν εξαιρουσε κανεις το προσωπο...Και το οτι δεν μιλουσε...

Αλλαξε την...Ειπε ο Ερμ...Αρχαια κορη Σπαρτης...

Η ΕΡΑ εστειλε μια ακτινα ΣΕΝ στον εγκεφαλο του Ερμ...Αυτη διακλαδιστηκε αορατα στα κεντρα αντιληψης του...Ετσι η ΘΕΤΗ του φαινοταν σαν αρχαια κορη απο τη Σπαρτη, ντυμενη

με τον ελαφρο χιτωνα της, κοντο ως λιγο κατω απ τη μεση...Φαινομηριδα...

Ο Ερμ πλησιασε το μισοτελειωμενο αγαλμα στο κεντρο του δωματιου...Αρχισε να πλαθει με ορεξη τον πηλο...Σημερα θα τελειωνε το στηθος...Θα το εδειχνε το βραδυ στηνΑΦΡΟ...

Της αρεσαν τα εικαστικα..Την ξεκουραζαν απο το εργαστηριο, μοριακης βιοσυνθεσης που

δουλευε...

Ειχε αγχος τελευταια με τη δουλεια της...Τελειωνε τα...Αντικειμενα που θα ζουσαν στην ΗΩ,

Τον δορυφορο του Κρονου...Επρεπε να την...Ανεβασει ψυχολογικα...

Εφτιαχνε το στηθος...Ερεθισμενο...Θα γελουσε σιγουρα μ αυτο...Ετσι θα πηγαιναν στο κρεββατι τελικα...

Ο Ερμ σκουπισε τα χερια του, ικανοποιημενος, αναστεναξε...Εκανε το κατα δυναμιν...

Ενας σεξουαλικος συντροφος ηταν...Τιποτα παραπανω...

TΟ ΛΥΧΝΑΡΙ ΜΕ ΤΟ ΤΖΙΝΙ...

Χαζευοντας τις μικρες αγγελιες, ποτε δεν βγαινεις χαμενος..Προχτες παλι τι ανακαλυψα;;

Πωλειται λυχναρι με τζινι...

Τι να ειναι παλι αυτο;; Ειπα...Μια ακατανικητη περιεργεια, ειχε αναψει...Πηρα τηλεφωνο...

-Για την αγγελια τηλεφωνω...

-Ναι...Ελατε, οδος ταδε..Αριθμος...Δεινα..Ηταν σε παραθαλλασια περιοχη..Οταν εφτασα,φοβηθηκα λιγο...Ηταν ντοκος με πολλα ιστιοφορα, δεμενα διπλα, διπλα...

Χαμηλος φωτισμος και ερημια...Ρε..λεω..Λες να μπλεξω και πουθενα;; Ετοιμος ημουνα, να

φυγω...Ωσπου, ενοιωσα καποιον να με τραβαει, απ το παντελονι...

-Μηπως ηρθατε για την αγγελια...;;

Κουνησα το κεφαλι μου καταφατικα, αμηχανα..Ηταν ενας πολυ κοντος νανος, που μου

μιλουσε...Στο χερι κραταγε, μια λαμπα πετρελαιου, θυελλης..Ητανε,δεν ητανε μισο μετρο,

-Ελατε μαζι μου, παρακαλω...

Μαζεψα ολο το θαρρος μου, και τον ακολουθησα...Ντραπηκα να δειξω, οτι φοβαμαι, σ ενα νανο..Καναμε αρκετο δρομο...Μπροστα ο νανος, πισω εγω..Η φαντασια μου,ειχε παρει

φωτια...

Παραμερα, ηταν δεμενο ενα παλιο ιστιοφορο...Μου φανηκε οτι, πολυ καιρο ηταν δεμενο

εκει...Ο νανος ανεβηκε μια ξυλινη σκαλα,γεματη σχοινια...Παλι αρχισα να φοβαμαι...

-Απο δω ελατε..Ειπε ο νανος,προστακτικα...Παμε..Ειπα μεσα μου..Ας γινει οτι γινει...

Αφου ανεβηκαμε στο ιστιοφορο, και περασαμε μερικους κατασκοτεινους διαδρομους, ολο

μουχλες και καραβιλες..Ο νανος ανοιξε μια πορτα και βρεθηκαμε σ ενα φωτισμενο και

καθαρο δωματιο..Ολος ο διακοσμος, ηταν φτιαγμενος απο ενθυμια μακρυνων ταξιδιων..

Ενας τυπος, με ασπρη γενειαδα και ναυτικο σακκακι, μας υποδεχτηκε γελαστος..

-Καλησπερα...

-Καλησπερα σας..Ειπα κι εγω, αμηχανα...

-Ειναι ο κυριος που τηλεφωνησε για την αγγελια.Ειπε ο νανος...

-Ναι..Καταλαβα...Ειπε ο γερος...Ευχαριστω μουτσε...Μπορεις να φυγεις..

Ο νανος υποκλιθηκε με σεβασμο, και εφυγε...

Ειχα αρχισει να χαλαρωνω...Καταλαβα, οτι ολο το σκηνικο, ηταν μαγαζι με αντικες...

Πολυ επιτυχημενο ομως...Πολυ δυσκολα θα εφευγε καποιος,χωρις να αγορασει κατι..

-Αυτο ειναι το λυχναρι...

Ειπε ο καπετανιος,ανοιγοντας ενα βαρια διακοσμημενο,ξυλινο κουτι...

Μεσα,εβλεπα ενα αληθινα καταπληκτικο χαλκινο λιχναρι, σαν αυτα που βλεπει κανεις

με τη φαντασια του, μονο στα παραμυθια...Αμεσως το..ερωτευτηκα...

Ποσα παραμυθια δεν θα ελεγα, τριβοντας το λυχναρι αυτο...

-Ποσο το δινετε;;; Ρωτησα με σκληρο τονο, να μην καρφωθω κι ολας, οτι μου αρεσε..

-Μονο 500 Ευρω...Ειπε ο ..καπετανιος...Ειναι απο το Μαροκο, γνησιο,μαζι με το Τζινι...

Φτηναρια, μου φανηκε...Ημουν σιγουρος, οτι απο κατω, θα εγραφε, μεηντ ιν Ταιβαν...

Το κοιταξα με προσοχη..Ηταν οντως μαγευτικο...

Θα το παρω..Ειπα στωικα...Το φανταστηκα, μαζι με το κουτι, να διακοσμει το τζακι μου...

............................................

Οταν το εβαλα πανω στο χυτο, σιδερενιο τζακι, μου φανηκε ομορφωτερο...Ανοιξα το κουτι,

και εβγαλα το λυχναρι απο μεσα...Επιασα το μανικι του πουκαμισου μου, και αρχισα να το τριβω...

-Τζινι, Καλοτζινι...Ειπα με τελετουργικη φωνη...Θελω ενα δωματιο ΧΡΥΣΕΣ ΛΙΡΕΣ...

............................................

Το επομενο δευτερολεφτο, το σαλονι μου ηταν γεματο....ΜΠΥΡΕΣ.....Θα ηταν και 100

κιβωτια...Με επιασε πανικος...Ετρεξα αμεσως στο τηλεφωνο...

-Ναι...Ειμαι αυτος που πηρε το λυχναρι...Τι εγινε...;;;Εδω του ειπα ΛΙΡΕΣ...Και αυτο μου

γεμισε το σαλονι...ΜΠΥΡΕΣ...

-Ναι μωρε...Ξερω...Βαριακουει λιγο το τζινι...Μηπως εγω του ζητησα...

ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΟΝΤΟΥΣ .....ΜΟΥΤΣΟ;;;;;

AΝΤΙΟ ΜΑΝΝΑ

Λιγο ηθελε να τελειωσει η κυκλοφορια...Στην κατοχικη Αθηνα,μονο ισκοι πηγαινανε...Σκυφτοι και βιαστικοι..Αραια και που καννα ποδηλατο,ορθοπεταλο...Προλαβαινε δεν προλαβαινε...

Κρυο...Χιονιας...Αλλα στο δωματιακι ειχε βαλει η κυρα Κατινα, κατι σανιδια,που εφερε ο Παναιτσας, ο αντρας της,στην εγγλεζικη σομπα, να ζεσταθουνε...Με τη Στελλα,την κορη της,

και το μωρο της Βασως...Ησυχια...Μονο οι αναπνοες τους ακουγονταν, και το τριψιμο των χεριων...Ακουστηκε χτυπημα στην πορτα ΤΙΚ ΤΙΚ ΤΙΚΤΙΚ ΤΙΚ....Η Βασω θα ητανε...

Εσυρε το μανταλο....

Σιφουνας, ανοιξε την πορτα διαπλατα..Μπηκανε σκυφτοι πεντεξι νοματοι Ο πρωτος ηταν ο Ανταιος,φιλος του Μητσου της, Την επιασε απο το μαλλι, για να μην πεσει πισωπατωντας,

και της εβαλε το κεφαλι της στην αμασχαλη του....Πηγε να φωναξει...η χερουκλα του Ανταιου της φραξε το στομα...

Σκασε γρια...ειμαι απ τον Καπτα Μητσο...Εσκασε...

Σα κουκλα τη σηκωσε ο Ανταιος, και την εβαλε στο καλαθι της μηχανης...Οι αλλοι σκορπισανε γυρω, ητανε ολοι οπλισμενοι, ειδε αχνα τα οπλα, στο φως της φωτιας...

Ο Παναιτσας, η Στελλα και το μωρο...Αφαντοι...

..............................................

Εδωσες την αδερφη σου στους Γερμανους...Αλητη....Κουκουε;;;...Αλητη...

Εκει που την πηγε ο Ανταιος...Ητανε βομβαρδισμενο, ερημο σπιτι...Δεν ειχε καθολου

επιπλα...Οτι εμεινε το πηραν οι γειτωνοι για καψιμο...Ολοι καθονταν σε χαλασματα...

Ο Μητσος της ορθιος...Αγερωχος... Πετρινος...Βλεπανε αχνα, απο το εξω φως...Χασκανε τα παραθυρα,χωρις τζαμια , και ειχανε βαλει κουρελια, χαλασματα και παλιοπανα, για να τα φραξουν...Ητανε και τα αλλα παιδια της εκει..Ο Νικος της, ο Θοδωρης, ο τραυλος...

....Επρεπε...Ειπε ο Μητσος....Ακουσε με... Τωρα ειναι στου Μερλιν...

Θα τη σκοτωσουνε, αυτη τη φορα...Δεν λυπασαι το κοριτσι..;;.

Ακου, μανα, ΑΚΟΥ ΛΟΙΠΟΝ...Μιλουσε σιγανα...Αλλα ο τονος της φωνης του...Κοφτος..

Φαινοταν σαν κραυγη...Σωπασε...

Εσυ, ο Παναιτσας και η Στελλα με το μωρο, Θα πατε στο χωριο..που ειπαμε...

Και το σπιτι.;;..Ο πολυγραφος, τα οπλα...;;

Αυτα θα τα...μαρτυρησει...Αυριο η Βασω...τους περιμενουνε εκει τα παιδια...Θα το πουλησουνε ακριβα το τομαρι τους...

Για πεθαμο ειναι κι αυτοι...;;;

Εθελοντες ειναι μανα...Ο Γιακουμης , ο Χρηστος και η Στελλιτσα, της κυρα Χαρουλας...Ολοι

Φθισικοι...Οταν οι Σκυλοι μπουνε στο σπιτι...Θα τιναχτουνε...Παρασταινουνε...εμας...

Ετσι θα χαψουνε οι Γερμανοι, οτι η Βασω...Μας εδωσε...Οτι ειναι δικια τους...

Κι αν πεθανει στα βασανιστηρια...;;

Δεν πεθαινει...Καποιος θα τη σωσει...ενας Φριτς, δικος μας..Αξιωματικος...Θα την παρει με το καλο και θα...

Τα πει ολα...Αυτον θα καλυπτει μετα η Βασω...Που θα μας δινει πληροφοριες...Αν τον πιασουν....Θα κανει τον ερωτευμενο...Που της τα ελεγε στο κρεββατι....

Σταυροκοπηθηκε η γρια...

Γιατι μου τα λες αυτα παιδι μου;;;

Για να τα πεις στο παιδι της...Αν ζησεις...Αν δεις τα σκουρα...Πες τα στη Στελλα...Αυτη θα γλυτωσει...

Δεν θελω το μωρο της Βασως να νομιζει, οτι η μανα του...Ηταν πουτ..να των Γερμανων...

Κι εσεις;;; Τραυλισε η γρια ξεψυχα...Ηξερε...

Εμεις..Θα παμε στο βουνο...βεβαια...

Εκανε ενα βημα...Χαιδεψε τη μανα του στα μαλλια....Απαλα...Ατσαλα...

Γυρισε...Εκανε να φυγει...Κατι λαμπιζε στα ματια του...

Την αγκαλιασε...Απο κοντα και οι αλλοι...Ενα δευτερολεφτο, ανθρωπιας...ΑΝΤΙΟ ΜΑΝΝΑ..

Μετα...ξεμακρυναν στο σκοταδι...Χαθηκαν...

Εμεινε μονη με τον Ανταιο...

Γιατι να το κανει αυτο στη Βασουλα;;....Μονολογησε...

Εκεινη το ζητησε...Ειπε ο Ανταιος σαν ηχω...

Τετοια σκυλια εκανα...Αυτα παθαινω...Ισιωσε το σωμα της...

Ο Ανταιος..ειδε τον παγο στα ματια της...Ιδιος ο Καπετανιος, σκεφτηκε...

Φυγανε γρηγορα....

Γ..ΜΩ Τ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ

Ειναι μια βρισια,που τη συνηθιζα απο παιδι..

Παντα, αυτα τα καυμενα τα αυτια μου...Τραβουσαν το ζορι...Σε καθε δυσκολια, σε καθε αναποδια, σε αδιεξοδα και σε αδικιες...Σαν να φταιγανε αυτα, τα ερημα, για ολα..Τα αχρηστα..

Μονο για να κρεμαω τα γυαλια ηλιου κανουν...

Ετσι και τωρα...

Αυτη τη ρημαδοβδομαδα...

Την αναποδη, Την απαισια, την Μητσοτακικη...Ολα μαζι τα ασχημα γινηκαν..

Δευτεριατικο, τρακαιρνω με το γατζο..Ακομα ποναω..Αλλα αυτον τον πονο, το ξεχασα πια..

Ηρθαν..Αλλοι πονοι...να τον σκεπασουν...

Φευγουν οι φιλοι μου...

Οι καλυτεροι φιλοι.. φευγουν...

ΟΧΙ δεν πεθαινουν, απλα φευγουν...Δεν θα ειμαστε πλεον κοντα...

Ενας...Ο καλυτεροτεροτερος...Διωριστηκε στο νησι.. 51 χρονια, δεν χωρισαμε ποτε...

Τωρα μονο απο το τηλεφωνο... Τι κανεις;; Καλα..Καννα νεο;;; Αυτα...

Πως θα περναω τωρα,χωρις τις γριματσες, της ξυνης του μουρης;;;

Με τι θα νευριαζω, αν οχι με τις συμβουλες του για το ξυρισμα...

Ξυρισου και καμμια φορα ρε Μα χαιρη...Παμε να σου αγορασω ενα ΜΠΙΚ....΄

Μη φορας ολο τα μαυρα και τα γκρι...Βαλε καννα χρωματακι...

Φορα και καννα πεδιλο...Αυγουστος μηνας ειναι...Ολο τα αρβυλα...

Πραγματικα...Αναρωτιεμαι, αν ολα αυτα τα χρονια...

Αναρωτιεμαι, λεω...Μηπως ΕΠΙΤΗΔΕΣ εμενα αξυριστος...

Μηπως , επιτηδες φορουσα τα αρβυλα, χειμωνα καλοκαιρι...Για να μου τη λεει...

Για να βλεπω, το ενδιαφερον και την εννοια του..Για να εχω την προσοχη του...

Αμ οι αλλες...

Οι δικτυακες μου φιλες... Αχ γυναικες τρελλες και συμφεροντολογες...

Πρωτα, επιστρατευετε ολες τις γοητειες, για να σαγηνεψετε...

Και οταν το καταφερετε...

Φευγετε...Σαν τον ασπλαχνο κατακτητη...Τον ξενο κυβερνητη...

Το Καστρο επεσε...Παμε γι αλλα...

Για σενα ΒΒ λεω...Ναι για σενα...400 ερωτησεις εχω γραψει, για να σου κανω...

Τωρα ποιον θα ρωταω;;;

Και για σενα ΚΑΡΥ...Με το κεκακι σου..Που εσπαγες την πιο σοβαρη συζητηση..

Και περναγες, δηθεν αδιαφορη,αφηνοντας το γοητευτικο σου αρωμα...

Και ο Γιατρος μας;;; Που εισαι τρελλαρα τρελλογιατρε;;;Που ετρωγα απογευματα ολοκληρα,

να ερμηνευσω τα...λεγομενα σου;;; Με την απιθανη μουσικη, και τις βρισιες;;;

Ολοκληρη δισκοθηκη πρεπει να εχεις...Ολοκληρη φιλοσοφια, πανω στη μουσικη...

Και ο Δημητρης...Δεν φανηκε ακομα...Μηπως βαρεθηκε κι αυτος...

Δεν θα εχουμε καραβια, για τα ταξιδια μας...

Ουτε κυματα θα μας χτυπουν στην πλωρη...

Ουτε αγωνιστηκες κουβεντες, να μας σηκωνουνε να παμε με το ΠΑΜΕ...

Καθε φορα, που καποιος φιλος φευγει...

Αμειλικτο και φοβερο μενει ενα ερωτημα...

Μηπως εφταιγα κι εγω σε κατι;;;

Μηπως, δεν ΕΔΩΣΑ, ισα με οσα πηρα;;;

Μηπως ειμαι βαρετος και προβλεψιμος τελικα;;;

Ποιος εβγαλε το νομο του ΠΑΡΕ και ΔΩΣΕ ισα;;

Δεν αρκει το ΔΩΣΕ μονο, Γ..μω τ αυτια μου;;;

ΕΝΑ ΑΣΤΕΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ...

Μερικες φορες πηγαινουμε ολοι στα αστεια βιντεο...Το εχω κανει κι εγω και πολλες φορες εχω γελασει...

Τι νυφες που πεφτουν σε λιμνες η σε πισινες, τι ποδηλατες, που μπερδευονται, ολοι μαζι στο εδαφος, τι χορευτες που ξαπλαρωνονται, πανω στη φιγουρα...εχουν γελιο ολα αυτα...

Αλλα πονανε κι ολας...

Δευτερα, απογεμα...Ειμαι κοντα στην εκκλησια του Αγ Αντωνη στο Περιστερι...

Εχω παει, σε διαφορες δουλειες, και ετοιμαζομαι για επιστροφη στο σπιτι...

Περιμενω, για να περασω απεναντι...

Αυτοκινητα πολλα και διαφορα, μηχανακια, λεωφορεια, ολα τα καλα του..Θεου...

Περιμενω...Περιμενω...Και η μακρυα σειρα των αυτοκινητων, δεν λεει να σταματησει..

Ξαφνου, να ενα μικρο κενο...Ειναι, δεν ειναι εικοσι μετρα...μεταξυ των αυτοκινητων...

Αποφασιζω, να περασω...Μολις περνα το...τελευταιο μηχανακι...τρεχω με φορα απεναντι...

Με την ακρη του ματιου μου, παρακολουθω το αυτοκινητο, που ερχεται...

Πριν με..φτασει, πανικοβλητος, μπαινω αναμεσα σε δυο π αρκαρισμενα απεναντι οχηματα...

Ουφ...περασα...Και τοτε...

Ενας ξερος ηχος...ΝΤΟΥΠ...

Ενας Πολυ δυνατος πονος...

Σαν να με...Δαγκωσε κατι στο δεξι ποδι...

Ασυναισθητα...Πεφτω μπροστα...Γλυστρα,Τουμπα στον αερα, καθως πεφτω, να μη βρω με τη

μουρη, και....ΠΛΑΤΣΣΣΣ...

Ο Φιλος σας ο Μαχαιρης....Ανασκελα, ξαπλα μεσα στις λασπες, στην ακρη του δρομου...

Τρεχουνε...Καννα δυο περαστικοι...Με σηκωνουνε απο κατω...

Παταω το..Αριστερο ποδι..Κανω να πατησω το δεξι...ΠΟΝΟΣ ...Πονος, οχι αστεια...

Αυτο που με...Δαγκωσε, πρεπει να μου εκοψε κομματι...Σκεφτομαι...

Κοιταω..Χαζα,οπως ολοι, κοιταμε να δουμε που...Τρακαραμε...

Και τι να δω...

Εχω τρακαρει...Πανω στον γατζο για το τροχοσπιτο,που εξεχει σαν...Αντε να μην πω,

απο τον πισω προφυλακτηρα του ενος παρκαρισμενου...

Αποτελεσμα...

Σημερα ειναι Τεταρτη, βραδυ...Και ακομη με τα παυσιπονα ειμαι...

Κι ενα ποδι, σαν τις κολονες της Ακροπολης...Πρισμενο και κοκκινο...

Ρε φιλε...Εφερες το τροχοσπιτο,το σκαφος, το...κερατο...

Βγαλε τον κοτσαδορο απ τ αμαξι...

Δυο βιδουλες ειναι...Πεντε λεπτα...