Ητανε και το μαθημα δυσκολο και δυσνοητο...Με πολλους ορους, ακαταλαβιστικους για τα παιδια...[βιολογια]...
Ητανε και "μεσα" στις εξετασεις, για ολες τις σχολες...
Και αισθανοταν δυσκολα...
Ηξερε...Οτι οι ηλικιες αυτες...Δεν ειχανε συνηθισει ακομη το "καπιστρι" απο τα "πρεπει"...
Και θα τραβουσε. ." λουκι"...Αλλα ειχε μια αισιοδοξια...Θα προσπαθουσε, για το καλυτερο...
Στις ειρωνιες...Απαντουσε με πλακες, και αστεια...
Στις προστυχιες...Με σεξουαλικη διαπαιδαγωγηση...
Στην αδιαφορια με αγαπη...
Καταλαβαινε ομως...Οτι ειχε εκομη πολυ δρομο...
Ξαφνικα τον ειδε...
Ητανε, ενας παχουλος ψηλος τυπος...Στη γαλαρια...
Ουτε μιλουσε...Ουτε κουνιωτανε...Κοιτουσε ανεκφραστα το κενο...
Καθως μιλουσε για την.."οξινη βροχη"...Περπατησε, ως το θρανιο του [καθοταν μονος] και
ακουμπησε τη ραχη στον τοιχο...Τον κοιταξε...
Εκεινος...Ανεκφραστος παντα...Κοιτουσε το κενο...
Σταματησε να μιλαει...
Απλωσε τα χερια, και εγινε ησυχια...Καποιοι κρυφογελαγαν,κοιτωντας..Μια τον μαθητη...
Και μια, τον δασκαλο...Εγινε σιωπη...
Ξαφνικα...Αποφασισε να κανει αλλη μια προσπαθεια...Καθισε διπλα στο παιδι...
Θανασσε...Ειπε δυνατα, αλλα οχι αυστηρα...
-Ναι...;;;Ειπε ο Θανασσος, γυριζοντας πολυ αργα το κεφαλι του προς αυτον....
-Εισαι δω...;; Ειπε πιο μαλακα...
-Ναι...Ειπε ο μαθητης αδιαφορα...
-Μ ακους παιδι μου...;;; Ειπε ο δασκαλος με καλο υφος...
-Ναι...Ειπε ο μαθητης ατονα...
-Ξερεις τιποτα για την φωτοσυνθεση...;; [ακουστηκαν γελια...]
-Οχι...Ειπε ο θανασσος, γυριζοντας το κεφαλι παλι μπρος...Στο κενο...
-Για το διοξειδιο του ανθρακα...;; [παλι γελια, πιο εντονα τωρα...]
-Δεν ξερω... Ειπε ο Θανασσος...Δεν παρακολουθω....
-Γιατι...;; Ειπε ο δασκαλος...
-Δεν θελω...Ειπε ο μαθητης...
Σηκωθηκε, πηρε ενα τετραδιο απ το θρανιο και πηγε κατα
την κρεμαστρα με τα μπουφαν...Πηρε το δικο του και βγηκε απο την ταξη, κτυπωντας την πορτα δυνατα...
Αχισαν ολοι να φωναζουν και να γελουν δυνατα...Πανδαιμονιο...
Ο δασκαλος, ετρεξε προς την εδρα...Πηρε το βιβλιο και χτυπησε δυο τρεις φορες το γραφειο...
Η φασαρια σταματησε...
-Συμβαινει κατι...Ρωτησε κοιτωντα τον πιο κοντινο μαθητη...
Παλι αρχισαν ολοι μαζι να φωναζουν και να γελουν...
Χτυπησε δυνατα το βιβλιο στην εδρα...Σωπασαν...Εκανε νοημα στην Μαρια...Που ηταν μπροστα...Εκεινη σηκωθηκε και πλησιασε την εδρα...
-Κυριε...Στο Θανασσο, δεν μιλαει κανεις...Ετσι ειναι το υφος του...[γελια]
Εκεινη την ωρα...
Ακουστηκε δυνατος θορυβος...
Και τζαμια να σπανε...
Ολοι εσκυψαν κατω, αυθορμητα...
Το τουβλο...Περασε απο τα τζαμια του παραθυρου....Και προσγειωθηκε στην εδρα...
Αναπηδησε....Και διαλυθηκε στο πατωμα... Ευτυχως...Δεν χτυπησε κανενα...
Ελεγε το γεγονος στο Γυμνασιαρχη...Ακομα ετεμε απο το φοβο...Πριν να του πει το ονομα...
Ο Διευθυντης...Κοιταξε κατω...Ενοχα...
Ο Θανασσος...Ειπε...
Ο δασκαλος, κουνησε το κεφαλι καταφατικα...
-Μην του μιλας...Ειπε πλησιαζοντας συνωμοτικα...Βαλτου ενα βαθμο να περναει...
Αμα του μιλας....Θυμωνει...Αστον ησυχο...
-Μα....
-Τελειωνε...Εχει προβλημα το παιδι...Ειναι ετσι απο χρονια...Οταν δεν του μιλας, δεν μιλαει..
Ας τον...Βαλε ενα βαθμο...Απο μενα...Για να μην τον εχουμε και του χρονου...
-Το ειπατε αυτο πουθενα...;; Απορρησε ο δασκαλος...
-Δεν χρειαζεται...Δεν θα βγαλω εγω το φιδι απ την τρυπα...Ειπε απολογητικα...
Τελειωνε...Βαλε ενα βαθμο και τελειωνε...
Θες να ...αλλαξεις τον κοσμο μηπως...;;;Ο Διευθυντης.. Γυρισε και απομακρυνθηκε με μεγαλα βηματα, χωρις να περιμενει απαντηση...
Ο δασκαλος...Εμεινε πετρωμενος στο διαδρομο...
Προσπαθουσε να μη δειχνει τα οσα αισθανοταν...κυριως τον φοβο...
Χτυπησε το κουδουνι...
Ειχε σε αλλη ταξη μαθημα, τωρα...
Στο δρομο ειδε τον επιστατη...
-Στο Γ 3 ...Εχει κατι γυαλια...Ειπε...
-Ναι...Ενταξει...Τα μαζεψα, και εβαλα και το τζαμι...Θελατε καφε...;
-Ναι...φερε ενα ΝΕΣ στο Γ 2...
Περπαταγε ηρεμα στο διαδρομο...
Μηπως θα αλλαζε αυτος τον κοσμο...;;;