Καπου το διαβασα αυτο και με συγκλονισε...Ειναι πολυ λυπητερο και αγριο, να πρεπει να χαρεις για τα παιδια...Και εσυ απο μεσα σου να κλαις και να πονας...
"γελα παλιατσε"
Γι αυτο...Εμεις οι "ευτυχισμενοι" πρεπει κατι να κανουμε...Κατι να σκεφτουμε...Για τα παιδια των μονογονεικων οικογενειων στις γιορτες...Τα ορφανα...Τα εγκαταλειμενα, απο αστοργους γονεις...Τα μονα...
Ναι...Δεν μιλαω για λεφτα...[τα σιχαμενα αυτα τα αναγκαια] Εδω δεν μετρανε...
Μιλαω για ΑΝΘΡΩΠΙΑ..Για αγαπη...Για συμπονια...Προσεχτε...Δεν αγοραζονται με δωρα αυτα...
Τα παιδια των μονογονεικων...Δεν ειναι χαζα...Καταλαβαινουν τελεια την κατασταση τους...
Διακρινουν...Και τα στολιδια, τα βρεγμενα με δακρυα...Και τις σακκουλες κατω απ τα ματια...
Δεν τα κοροιδευεις, με εκδηλωσεις "πολιτισμου"...Καμωνονται οτι πιστευουν...
Μιλαω για κατι νεο...Κατι αληθινο και μεγαλο...
Και συναμα, ανεξοδο, πρακτικα...
Το ειχε σκεφτει η δασκαλα μου, πολλα χρονια πριν...
Στην "ενημερωση των γονεων" εφερνε τις μονογονεικες κοντα μεταξυ τους...
Και "επειθε" τις κυριες με καποια κοινωνικη ανεση...Να ανοιξουν τα σπιτια τους...
Εβγαινε για καφε, με τις χηρες και ζωντοχηρες μανες "στα πλαισια ενος κοινωνικου διαλογου" που τον ειχε βγαλει απο το...μυαλο της...
Απλα τις "πιεζε" να γινουν φιλες μεταξυ τους...Και να μοιραστουν τα προβληματα και τα εξοδα...[μια φοιτητρια..Κρατουσε δυο η και τρια παιδακια μαζι, συνομηλικα, οταν οι μανες δουλευαν...]
Δημιουργησε παρεα μονογονεικων, και το εκανε να φαινεται...τυχαιο...
Εφερνε ταυτοχρονα και τα παιδια κοντα...Αναθετοντας κοινες εργασιες, ρολους, και δραστηριοτητες...Τα εκανε φιλους...Κολλητους...
Ετσι και οι μαναδες, ακολουθουσαν αδιαμαρτυρητα το μεγαλοφυες σχεδιο της...
Και ερχομαι στα Χριστουγεννα...
Η Χριστουγεννιατικη γιορτη του σχολειου...Με την θεατρικη αναπαρασταση της Γεννησης
απο τα παιδια...Ηταν μονο η αρχη...Η επιφαση...Η δουλεια γινοταν, με την αναθεση σε μια χηρα...Να φτιασει τις στολες...Και αλλη τα σκηνικα, με αμοιβη-χορηγια των πλουσιωτερων γονεων...
Και μετα ηταν το καλυτεροτερο...
Η γιορτη των γονεων...[και των παιδιων τους φυσικα] που γινοτανε σε αλλο χωρο...Οχι στο σχολειο...Σε σπιτι...τυχερης οικογενειας...Που επελεγε, απο τις πιο "ευρωστες"...Εντελως τυχαια, βεβαια...
Τετοια ηταν η επιτυχια της...που σε δυο τρια χρονια...Ολα αυτα γινοταν...μονα τους...
Και η γιορτη γονεων...Συνεχιστηκε και μετα την αποφοιτηση μας...Οτα πηγαμε γυμνασιο και λυκειο...και τωρα ΕΚΕΙΝΗ...Ηταν επιτιμη καλεσμενη ΜΑΣ...Μαζι με τα "καινουρια" παιδακια της...Τα μικροτερα αδερφια μας...
Αυτο, λεω, πρεπει να γινει και τωρα...Να ανοιξουμε σπιτια και καρδιες, στις μονογονεικες οικογενειες, κοντα μας...Ανεκτιμητο και ανεξοδο...Να εξαφανισουμε την μοναξια, και να δωσουμε ΕΝΝΟΙΑ στην αλληλεγυη...
Τι λετε;;
Ταπεινοτατη προσφορα σε ΣΕΝΑ ΜΑΝΑ...ΔΑΣΚΑΛΑ...
Που εχτισες την ψυχη μου...Και μου χαρισες τους καλυτερους μου φιλους...
Απο τον ΝΤΟΥΝΙΑ...Τον ΜΥΤΑΡΟΛΑ...Τον ΝΑΝΟ..ΤηνΜΙΚΑ...Την ΠΑΝΑΓΙΑ..Τον ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ...Τον ΙΩΣΗΦ...Τον ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΤΡΟ....
Και τον ελαχιστοτατο ολων...ΜΑΧΑΙΡΗ....
!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως να κρυφτείς απ'τα παιδιά, έτσι και αλλιώς τα ξέρουν όλα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ δύσκολο να κρυφτείς, για αυτό μαθαίνεις όσο μπορείς να κλαις αθόρυβα και σε συγκεκριμένες ώρες (όταν δεν θα σε βλέπει το παιδί).
Αυτό που έκανε η δασκάλα ήταν άγιο. Εγώ δεν ήξερα κανέναν από τους γονιούς, λόγω του ωραρίου μου βέβαια αλλά δεν είχα και τη προτροπή να το κάνω.
Συμφωνώ Μαχαίρη, να δημιουργηθούν νέες κοινωνίες, κοινωνίες μικρές που ίσως είναι καλύτερες από αυτές που τυχαία βρεθήκαμε.
Συγγνώμη που θα χαλάσω όλο το κλίμα αλλά δυστυχώς τις μονογονεικ΄ς οικογένειες εκτός του ότι τις έχουν χεσμένες τις έχουν και στιγματισμένες.Ακόμη κι αυτοί που βοηθάνε, υπάρχουν στιγμές που βαθιά μέσα τους πιστεύουν ή πίσω από την πλάτη της ανύπαντρης μητέρας λένε πόσο επιπόλαιη είναι και πόσο ανώριμη κι ανεύθυνη και χίλια δυο.Σ' αυτή τη χώρα είτε κάνεις έκτρωση είτε κρατήσεις ένα παιδί μόνη σου είσαι στιγματισμένη.Ο μοναδικός τρόπος καταξίωσης στα μάτια της κάθε κυράτσας είναι να παντρευτείς ή να μείνεις παντρεμένη με τον πατέρα του παιδιού σου, περνάς δεν περνάς καλά κάτι που όμως δεν εφαρμόζουν για τη δική τους ζωή αυτοί που κρίνουν.Μου χτύπησες ευαίσθητη χορδή Μαχαίρη μου γι' αυτό μιλάω τόσο σκληρά.Το ζησα κι απ' τη μια πλευρά κι απ' την άλλη.Το βασικό δεν είναι να βοηθήσουμε αλλά πρώτα αν αποδεχτούμε ότι η ζωή του καθενός είναι επιλογή του και επιβάλλεται να ναι σεβαστή.Καλημέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάγισσα μου αν μου επιτρέπεις, αν και κανονικά δεν πρέπει να απαντήσω εγώ, αλλά με τρώει :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "χεσμένες" είναι λίγο που λες! Το έχω φάει στη μάπα όλο αυτό το σκηνικό εδώ και πολλά χρόνια. Όλοι με ρωτάνε πότε θα ξαναφτιάξω τη ζωή μου, λες και τώρα είναι τώρα χαλασμένη και μετά θα είναι σαν να έχω πάρει το μαγικό σου ραβδάκι και όλα θα αλλάξουν.
Αλλά σίγουρα υπάρχουν και άνθρωποι που σκέφτονται αλλιώς. Τα μικρά μυαλά δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε. Εγώ τουλάχιστον δεν απευθύνομαι σε αυτούς γιατί ότι και να κάνω στραβό θα είναι. Ένας βιολιτζής είναι πάντα βιολιτζής, δεν θα μπορέσει να γίνει ντράμερ.
(Μαχαίρη συγνώμη αν πετάχτηκα σαν ....)
Με έπιασες σε μια φάση που σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε όλοι και πόσο θα ήταν καλά να μπορούσαμε να προσφέρουμε όχι από αυτά που μας περισεύουν αλλά από αυτά που δεν έχουμε... ωραία η ιστορία σου και ελπίζω να είναι παράδειγμα για τιυς άλλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοδηλατη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι...Ειναι πολυ σπουδαιο πραγμα...
Αλλα ...Πες...
Μ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν παιδι μονογονεικης[μανα χηρα]...Εχω ΑΜΕΣΗ εμπειρια...Και σε μια εποχη...Προιστορικη...
Με προιστορικους ανθρωπους...Ομως οι καλοι ανθρωποι, οπως πιστευω...Βρισκουν τροπους...
να σπασουν τα ταμπου...Προσπαθηστε...
Η βαση των μικρων κοινωνιων, των συνειδητων μελων,
ειναι λυση...
Το θελω να "πεταγεστε"...Γι αυτο γραφουμε...Εδω δεν ειμαι σε θεση να θετω κανονες...
Και δεν τους θελω κι ολας...
Μάγισσα υπαρχουν και μονογονεικές οικογένειες λόγω θανάτου του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντως η πραγματικοτητα είναι μία, πως είμαστε πολύ ρατσιστες και πολύ παρτακηδες!
Μονο στις γιορτες ξερουμε να κανουμε τους δηθεν φιλευσπλαχνους για να φανούμε οι καλοί και με μεγαλη καρδια!
Ειχα κι εγω μια τετοια δασκαλα μαχαίρη μου, που όλο το χρόνο ανακάλυπτε δραστηριότητες για να βοηθήσει κάποιες οικογένειες!
όσο κι αν κατηγορουμε τους συντηρητικους δασκαλους, εκεινοι είχαν παντα το τροπο να βρισκουν μια λύση εκεί όπου φαινόταν το αδιέξοδο!
Κι εχεις μεγαλο λαθος που λες: τον ελαχιστότατο όλων Μαχαίρη! Είσαι άνθρωπος με το όλα τα γράμματα κεφαλαία! ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΜΑΓΙΣΣΑ εχεις δικιο...Το στιγμα της μονογονεικης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦωναζω μια ζωη σε αυτια, αληθινα κουφων...
Δεν θα διορθωθει ποτες...
Λοιπον...Τι να γινει...;;;
Καποιοι κουφοι και ανοητοι θα ρυθμισουν τη ζωη μας;;;
Η θα ψαξουμε να βρουμε λυση για τα παιδια...Μ αυτους που ακουνε, και βλεπουνε;;;
Μ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κατι αλλο...
Αν σε υποχρεωνε η δασκαλα να πας στο συλλογο γονεων;;;
Αν ερχοτανε αυτη να σε βρει;;;
Αν εβλεπες, και σου εξηγουσε το σχεδιο της;;;
Δεν θα συμμετειχες;;
ΚΟΥΛΑ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν συχαινομαι κατι πολυ...Ειναι η επετειακη φιλανθρωπια...
Η αλλοιως η εξαγορα της ηρεμιας στη συνειδηση με λεφτα...
Αυτα ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΟΥΝ τα προβληματα των μονογονεικων,
γιατι τονιζουν τη...Διαφορετικοτητα...
Ενω, αν προσκαλεσετε την φιλη σας, η τον φιλο σας,Που μεγαλωνει τα παιδια του μονος/η...;;;
Υπαρχει κατι να χασετε;;;
Θα κοστισει τιποτα;;
ΤΕΛΟΣ...
Λεω ....ελαχιστοτατος...
Γιατι..καποιος αλλος, απο τους φιλους...Ορφανος κι αυτος απο πατερα...Απο παντα...
Εγινε δασκαλος...Εδωσε τη ζωη του στα παιδια...
Αυτος ειναι ο ηρωας μου...Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
Οχι εγω...
ΕΛΕΝΗ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχομαι, καποτε...Να θεωρησουμε την βοηθεια μας
καθηκον...
Και να μη τη συνδεουμε με τα λεφτα...
Ειναι πραξη...
Ναι φίλε μου, πίστεψέ με ναι, αρκεί να μην είναι τις ώρες της δουλειάς. Ως τώρα πάντως δεν μου έχει τύχει και έχω παιδι στο λύκειο. Αλλά κάποιος πρέπει να το αρχίσει, μήπως εγώ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι στάση ζωής όχι επετειακή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε εσένα το λέω μαχαίρη που θιγείς παρόμοια θέματα εκτός "κλίματος γιορτής"..
Που μας τα θυμίζεις πάντα..
με το γνωστό τρόπο σου!
Να είσαι καλά!
Μ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως ο ρατσισμος...
Σε κανει και υποφερεις...Αυτη ειναι η δουλεια του...Να κατηγοριοποιει τους ανθρωπους...Σαν μπουκιες που κοβεις για να φας καλυτερα...
Ετσι και μεις...Πρεπει αντιστοιχα να νοιωσουμε τη συλλογικοτητα...Σαν ΤΗΝ αμυνα...Σαν τροπο ζωης...
Να μεριασουμε τις οποιες ενστασεις, να βρουμε κοινα...
Να δεσουμε τις κοινωνιες που θελουμε...
Για να κερδισουμε,οσα μας αξιζουν...
Ναι ΑΝΤΙΓΟΝΗ...Ετσι ειναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα ειδες τι λεω...
Οι γιορτες των παιδιων ειναι αφετηριες...
Ειναι ευκαιριες...
Δεν με πειραζει να αρχισει επετειακα...
Αρκει να μη σταθει εκει...
Να προχωρησει στην καθημερινοτητα...
Που μπορει να μας κανει καλυτερους...
Πες τα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη δεν γέννησα και έχουν αρχίσει τα όργανα...
Μακάρι να ακολουθήσουν το παράδειγμα της δασκάλας σου και άλλες δασκάλες!
Τετοιους ανθρωπους που προσφερουν απο τη ψυχη τους τους θαυμαζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι πρεπει να ειναι οι αληθινοι δασκαλοι και οχι τιποτα ...σφουγγοκωλαριοι που ασχολουνται με το να προσπαθουν να ευχαριστησουν, (οπως εδω θελουν τους δασκαλους) τα αφεντικα τους!
Αλλα ξεχασα, εδω εχουμε ηδη ..'Καλλικρατη' και αυτο που μολις περιεργραψα ειναι ενα απο τα ..''καλα'' του.
Eλπιζω να μη γινει (και) η Ελλαδα ετσι οπως θελουν να τη κανουν!
ΛΙΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑληθινα, αδιαφορω για τις κρισεις των χαζων...
Που δεν καταλαβαινουν οτι η ζωη δεν κρινεται...Μοναχα κριτης μπορεινα ειναι...
Δεν παζαρευεται, δεν μπαινει σε καλουπια, δεν δεχεται υποδειξεις...
ΕΛΒΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ δασκαλος εχει το προνομιο να μπορει να φτιανει ψυχες...Ειναι μεγαλο καθηκον, και γι αυτο, ακομα και στο πιο απομακρυσμενο χωριο...Ειναι αξιοσεβαστο και τιμημενο προσωπο...
Τωρα, αν μερικοι, πιασανε τις σφουγκαριστρες...[σεολες τις δουλειες υπαρχουνε και σκαρτοι] για να κερδισουνε...Και γω δεν ξερω τι...
Παντως, εχω να λεω...
Για μενα ο δασκαλος, ειναι δυνατη φυσιογνωμια...
Και ετσι πρεπει να παραμεινει...
Μου θύμησες κάτι,όταν πριν μερικά χρόνια στενός
ΑπάντησηΔιαγραφήμου συγγενής μας επισκεπτόταν τις Κυριακές με τα
δύο μικρα του κοριτσάκια,η μικρή του κόρη έθελε να πάμε βόλτα.
Μούλεγε λοιπόν το εξάχρονο,κοριτσάκι...Θεία έξω θα λέμε ότι εσύ είσαι η μαμά μας,ετσι στα ψέμματα,
για να είμαστε όπως όλοι.
Εννοείτε ότι οι γωνείς του ζούσαν χωριστά.
ΦΡΕΖΙΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι μονο ζουσαν χωριστα...Αλλα εκαναν πολλα πραγματα που δεν επρεπε...Και δεν εκαναν, αλλα που επρεπε...Γιατι οι περισσοτεροι γονεις...Αφηνουμε πολλα, να τα κανει ο Θεος...Απο κεινα που πρεπει εμεις να κανουμε...
Και μερικες φορες...
Δε μας κανει το χατηρι...
Κι όμως τα κοριτσάκια μεγάλωσαν,σπούδασαν,καταξιώθηκαν επαγγελματικά,έκαναν δικές τους οικογένειες και μάλιστα πολύ πετυχημένες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔήνουν την αγάπη στους γονείς τους δίχως διαχωρισμούς.
Μαστορα καλημερα, εκανες παλι ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ, δεν σχολιαζω τιποτα, απο το μεσημερι, μπαινω-βγαινω, να εισαι καλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικα με το μικρο θεμα υγειας που σου παρουσιαστηκε...
Κούλα και στις μονογονεικές οικογένειες λόγω θανάτου του ενός, δεν είναι καλύτερα τα πράγματα. Μόλις χρονίσει η χήρα αρχίζουν τις μαλακίες, τις φήμες ότι σκυλοαπαυτώνεται με τη γειτονιά κι όλοι οι τάχα μου προοδευτικοί, έχουν τα μάτια στραμμένα στην πόρτα της να δουν ποιός μπαίνει και ποιός βγαίνει (ναι εν έτει 2010). Όπως λέει και η Μ. υπάρχει ακόμη τρελλή προκατάληψη απέναντι στο θέμα ανεξάρτητα από την αιτία που η οικογένεια έχει έναν γονιό.Όταν ο άνθρωπος είναι κακεντρεχής ή κουτσομπόλης, δεν ασχολείται με την αιτία ασχολείται με την κατάσταση αντί π.χ. να ασχοληθεί στο να διορθώσει την τάση του να κρίνει τους άλλους.Ισχύει επίσης πάρα πολύ αυτό το "πότε θα ξαναφτιάξεις τη ζωή σου".Λες κι είναι χαλασμένη που λέει κι η Μ. λες και υπάρχει κάποιος άγραφος κανόνας ότι οι παντρεμένοι έχουν φτιαγμένη ζωή....ποιοί; Οι παντρεμένοι που ξενογαμάνε αβέρτα.Το κέρατο από "ευηπόληπτους" οικογενειάρχες πάει σύννεφο κι ο κόσμος κάνει πως δεν βλέπει και του φταίει η ανύπαντρη ή η χήρα! (καλά για τον ανύπαντρο ή χήρο άντρα ούτε συζήτηση, γι' αυτόν το αποκλειστικό μεγάλωμα των παιδιών θεωρειται μαγκιά!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Πάλι σεντόνι έγραψα!
ΦΡΕΖΙΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδη "εκ του αποτελεσματος" κρινομαστε ολοι...
[και βεβαια,δεν γνωριζω αν αυτο παντα ειναι σωστο...]Φαινεται οτι οι γονεις που αναφερεις,
πετυχαν...Ειναι ομως μειοψηφια αυτοι...
Σιγουρα εγω μιλαω, για τους..αλλους, που υποφερουν..
ΔΗΜΗΤΡΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε "ερριξε" μια ιωση...Απο μικρο παιδι, αυτη η μπιχλα του χειμωνα με ριχνει...Κυριως οταν παμε απο το τζακι στο καλοριφερ...
Ευχαριστω για τα καλα σου λογια...Η καινουρια φιλη μας η Μ...
Ηταν η αφορμη...
ΜΑΓΙΣΣΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις δικιο σε ολα...Αλλα βρε παιδακι μου, νομιζω οτι,στο περασμα των αιωνων...Απο τοτε που ημουνα παιδι...Κατι διορθωθηκε...Αφου η δικη μου η μανα..
Εθεωρειτο Πουτανα...Επειδη, απλως ηταν χηρα...
[τον ειχε και τον εχασε, λεγανε]
Και δυο φορες πουτανα...Επειδη δεν φορεσε ποτες
μαυρο τσεμπερι, και φροντιζε τον εαυτο της...
Και τρεις φορες πουτανα...Επειδη ηταν ομορφη...
Τι να λεμε τωρα...Ο κοσμος, αναιτια μερικες φορες...Σκοτωνει...Για πλακα...
ΜΑΓΙΣΣΑ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσον αφορα τους χηρους και τους ζωντοχηρους που
μεγαλωνουν μονοι τα παιδια τους...[συνηθως με τη βοηθεια τηε γιαγιας...]
Οι ηλιθιοι που τους θεωρουνε και μαγκες...
Προσβαλλουν το ιδιο το φυλο τους...
Γιατι λενε,οτι ο αντρας, δεν μπορει να "κρατησει σπιτι"[σκουπισμα, μαγειρεμα,πλυσιμο και αλλαγμα των παιδιων κ λ π ]
Αυτοι οι αντρες...Δεν χρειαζονται γυναικες...
Αλλα χρειαζονται ΔΟΥΛΕΣ...
Πιστεύω οτι δεν είναι πια όπως πρώτα, τότε που εσύ Μαχαίρη ήσουν παιδί. Εχω καλούς φίλους που ανέλαβαν εκείνοι τα παιδιά και αργότερα μεγάλωσαν την οικογένειά τους και χωρίς κανενα πρόβλημα μεταξύ των εταιροθαλών αδελφών. Εξαρτάται απ την ωριμότητά μας, και το πως βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας και οχι απ τους άλλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο περιβάλλον μου δεν υπάρχουν μικροπρεπείς και κουτσουμπόληδες, ίσως γιατί εγώ τους αποφεύγω. Εντάξει έμειναν λίγοι, αλλά δεν έχω πρόβλημα.
AMANTA.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαιως, αυτη ειναι η μονη λυση φιλη μας...
Να αποφευγουμε τους κακους...Δεν τους χρειαζομαστε...
Εχω κι εγω Μιλαδερφο...Απο τον πρωτο αντρα της μανας μου...Τον αγαπω, πιο πολυ απ την ψυχη μου...
Γιατι ΠΟΤΕ τα παιδια δεν εχουν τετεια προβληματα..
Μονο οι μεγαλοι...
Δεν μπορώ να αντιληφθώ τι κουσούρι έχουν οι "μονογονεϊκές" οικογένειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πατέρα ναυτικό φευγάτο, να σκυλοπνίγεται σαφώς, γεννήθηκα το 61, τον είδα λένε (με είδε, καλύτερα) το 63 για 15 ημέρες και μετά το 64 για άλλες 15 το καλοκαίρι και μετά το 67 τον Μαρτιο για 5 ημέρες και ύστερα απο 26 μήνες, ήρθε και μας βρήκε με την μικρή μου αδελφή 17 μηνών!
Μια χαρά ζούσαμε και η ηρωϊδα μάνα, μια χαρά τα κατάφερνε. Ουδέποτε ανέχτηκε "βοήθεια" απο καμμιά "αγράμματη" δασκαλίτσα... του δημοτικού απο χωριό.
Πατέρας, ήταν κατι ζωγραφιές στην αρχή, κάτι μαγνητοταινίες και κάτι γράμματα αργότερα.
Δεν έπαιξαν ποτε το ρόλο του ο παππους και ο θειός που ήταν στο ίδιο σπίτι. Ούτε ο άλλος παππούς.
Πατέρας δεν ήξερα τι θα πει ακριβώς. Απο φωτογραφίες και μετά καθε 2 χρόνια πάλι ως το 81 που πήρε σύνταξη.
Να τον έχει ο θεός καλά, και την μάνα το ίδιο, δεν κατάλαβα γιατί θα επρεπε να με δείχνουν με το δάχτυλο!
Και κάποτε που μια ναυτηλιακή εταιρία είχε ψυχολόγο, η μάνα ειπε πως ήταν μορφωμένη ή ίδια και δεν χρειαζόταν βοήθεια απο κανέναν για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Χέστηκε η μάνα για τέτοια πράγματα....
Λοιπόν, είναι πως το κουβαλά καθείς μέσα του το "είμαι μόνος" και πόσο δυνατός, είναι να ανταπεξέλθει... στην σκληρότητα (δεν αντιλέγω) της κοινωνίας!
Μια χαρά, ανεξάρτητη, έγινα (με έκανε η μάνα) και στηρίχτηκα στα πόδια μου, χωρίς την "βοήθεια" κανενός!
και αν απο θάνατο μονογονείκή, σέβομαι, θέλει γερά κότσια, εντάξει συμφωνώ, αν απο επιλογή, μην ακούω "τρέλλες". Ηθελές τα και παθές τα.