Και σπανιοτερα φοβαμαι...Τα γεγονοτα της ζωης μου πια, με εμαθαν...Ολα να τα περιμενω απο τους ανθρωπους...Ολα...Και την καθε στιγμη...
Ομως προχθες...
Σχολασμενος πια και κουρασμενος αρκετα...
Στο σταθμο της Αττικης του ΗΣΑΠ απ εξω...Στη Λιοσιων...
Περιμενα το λεωφορειο για το σπιτι...
Κι αφηρημενα "μετραγα" τα αυτοκινητα που περναγαν...Λεωφορεια..Μηχανακια...Διαφορα...
Κι αξαφνου...
Απανω στη διαχωριστικη γραμμη..Των δυο ρευματων του δρομου...
Ενα..Μικροατυχημα...
Ενας πακιστανος...Βγαινει αναμεσα σε δυο λεωφορεια...Απερισκεπτα...Και παταει τη γραμμη..
Απο την αλλη...
Μια μηχανη..Μεγαλου κυβισμου...Παταει τη γραμμη και παει...Προς τα πανω...
Δεν τον προλαβε...Τον ειδε ξαφνικα...Παταει ο μηχανοβιος τα φρενα...Αλλα τον χτυπαει...
Και τον ξαπλωνει αναμεσα στ αμαξια...
Αμεσως...Παταει ο μηχανοβιος τα ποδια κατω...Βαζει το σταντ...Η μηχανη απανω στη διαχωριστικη και οι δυο ροδες της...Και κατεβαινει...Τεραστιος ο Τυπος...
Με το κρανος, κι εκεινο το μαυρο αντιανεμικο μπουφαν...Φαινεται ακομα πιο μεγαλος...
Παει προς τον χτυπημενο, που προσπαθει να σηκωθει...Πλησιαζει...
Και του χωνει μια κλωτσα στην κοιλια...
Καθως γυριζει αυτος απ την αλλη...
Του χωνει αλλες δυο κλωτσες στην πλατη...
Στα τεσσερα ο αλλοδαπος...
Καθως σηκωνεται...
Να και δυο σφαλιαρες, στο κουτελο... Εκει που ποναει και ξεφτυλιζει...
Και μια γερη σπροξα...Κι αλλη μια...
Εχει ανοιξει και το τζαμακι του κρανους...Και βριζει...και φωναζει...και χειρονομει...
Και ξεκουμπωνει και το φερμουαρ του αντιανεμικου...Για να κτυπησει παλι...
Μπαινει ο Πακιστανος αναμεσα στα λεωφορεια απεναντι...Απο κει που ρθε...
Και τονε βλεπω...Κατω ...περα...να τρεχει πανικοβλητος προς την Αθηνα...
Κι ο "νικητης"...
Γυριζει γυρω και ριχνει μια ματια...Ολα παγωμενα...Σταματημενα ολα τα αυτοκινητα...Ολοι κοιτανε κατω...
Κατεβαζει το τζαμι...Καβαλαει...
Μια γερη γκαζια και φευγει...Προς τα πανω με θορυβο πολυ...Θριαμβευτης...
Εκει φοβηθηκα...Το ομολογω...
Η μηπως...
Η μηπως...Ντραπηκα...
Μα δεν προλαβαινα να κανω κατι...Ολα γινανε σε δευτερολεπτα...
Μα δεν ντραπηκα για μενα μονο...
Αλλα για τους αλλους τους νεωτερους...Που προλαβαιναν...Και μπορουσαν...
Και δεν εκαναν τιποτα...
Γι αυτους φοβηθηκα...Και ντραπηκα...
Και για μενα...
Και για το μελλον που ερχεται...
Για κεινα που θα γινουνε, αυριο...
Κι εγω φοβηθηκα με αυτα που διαβασα.Και παρολο που ειμαι νεοτερος,ουτε εγω θα εμπαινα στη μεση για να υπερασπιστω τον φουκαρα που χτυπηθηκε και απο τη μηχανη κιαι απο το παλιοτομαρο.Γιατι δεν εχω καμια ορεξη να τις φαω κ εγω απο τον καθε μηχανοβιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το γεγονος της δειλιας μου,με κανει και φοβαμαι ακομα περισσοτερο.
Βεβαια,αν χτυπουσε καποιον δικο μου ανθρωπο,τη κοπελα η τον αδελφο μου,ναι,εκει θα μπαινα στη μαχη κ μπορει να του τρωγα και το λαρυγγι.
Επομενως;καταληγουμε στο οτι δεν ειμαστε τοσο δειλοι...απλα δε θελουμε να μπλεκουμε σε ξενες ιστοριες..
ακομα κ αυτο..επιφοβο ειναι..
ΣΕΛΙΝ...Φιλε, με καταλαβαινεις...Αυτο λεω...Αυτο φοβαμαι...Γι αυτο ντρεπομαι...Γιατι ο καθ ενας,
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τους δικους του θα εμπαινε στη μαχη...
Μα ισως και ο αλητης αυτος...Δε θα χτυπουσε καποιον, που μποει να ειχε οικογενεια, φιλους...
Χτυπησε τον αδυναμο, τον ξενο, Τον μοναχο...
Κι εμεις...Θεατες...
Περιμενουμε να χτυπηθει ο δικος μας...
Ομως...
Ο καθε μοναχος, αδυναμος, ο ξενος...
Ο απελπισμενος, που τα αφησε ΟΛΑ για να ερθει εδω για μια τυχη...
Ισως να το προσπερασει...
Ισως να το πει στους δικους του...Και τοτε...
Τι θα γινει;;
Ποιανου παιδι, κοπελα, αδερφος, πατερας, θα πληρωσει;;;
Βια, βια, βια ανεξελεγκτη και αδιεξοδη...
Οργη, θυμος...
Και καποιοι...Χαιρονται...
Οτα στους ανθρωπους, λιγοστευει το ανθρωπινο...
Μια εικόνα περιγραφής της σκληρής πραγματικότητας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ βία.. ο θυμός.. του "ισχυρού" που εκτοξεύεται χωρίς οίκτο στο σώμα, στην ψυχή..
Παρατηρητές θα μείνουμε..
Ακίνητοι γιατί τα δεδομένα αλλάζουν..
Θα καταλήξει να μη μας αφορά...
Μαχαίρη μου να ένας πραγματικός τρόμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε εγώ θα έμπαινα στη μέση εκτός από μία περίπτωση αν εξαιρέσουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Αν ήταν παιδί ο πακιστανός. Νομίζω πως αν έβλεπα παιδί να κακοποιείται δεν θα έμενα απλά να κοιτάω και να ντρέπομαι.
Μπορεί άραγε αυτό να μας σώσει;;;
Την καλημέρα μου
Μαχαίρη μου καλη σου μέρα και καλό μήνα.Τρομαξα με τα γεγονότα που περιγράφεις.Τρομαξα πολύ το ομολογώ.Οπως τρόμαξα όμως ότα την Δευτέρα το βράδυ εκί που δολευά στο γραφείο μου άνοιξε η πόρτα μπήκε μέσα ένας κύριος και απαίτησε να του δώσω τρία ευρώ γιά να πάρει depon.Οταν του πρότεινα να του δώσω εγώ τα χάπια αγρίεψε και μου έβαλκε τις φωνές.Φώναξε τόσο που τον άκουσαν από το διπλανό κομμωτήριο και ήρθαν να με νοιαστούν οπότε ο τύπος έφυγε.Με "νοιάστηκαν" όμως και χάρηκα πολύ που έχω τέτοιους γείτονες.Ξέρεις εμείς εδώ εάν και είμαστε ένα τουριστικό νησί το χαμόγελο και την καλημέρα μας ακόμη τα μοιράζουμε δεξιά και αριστερά.ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ μαχαίρη μου .ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα φιλε μαχαιρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριεγραψες ενα θεαμα που θεωρω ακρως σημαντικο (και συμβολικο) και σιγουρα προκαλει πολλες αντιδρασεις!
Το σιγουρο ειναι οτι, αν οχι τι αλλο, θα στολιζα με αρκετες βρισιες τον μοτοσυκλετιστη και αν ημουν ανδρας θα του εριχα μια μπουνια, (χωρις κανενα ενδοιασμο!), γιατι το να χτυπας ανυπερασπιστα ατομα, ασχετως φυλου, ειναι για μενα δειγμα φασισμου και λυπαμαι που διαβαζω τοσο χλιαρες αντιδρασεις...
Δηλαδη για πολλους παιζει ρολο το ποσο κοντινος συγγενης, η φιλος ειναι καποιος, για να τον βοηθησουμε, οταν μας εχει αναγκη;
Εγω δεν δεχομαι να γυρισω απο την αλλη και να φυγω, οταν ενας ανθρωπος βιαιοπραγει πανω σε καποιον αλλον που δεν γνωριζει και θεωρει, για καποιο περιεργο λογο, οτι εχει καθε δικαιωμα! Μπορει αυτο να ηταν το δικο σας παιδι, σε μια αλλη χωρα και καποιος αν το χτυπουσε σκληροτερα ισως και να το σκοτωνε, ποιος ξερει...
Καποιοι απο εσας ομως, δε θα βοηθουσατε και δεν θα ανακατευοσασταν, επειδη δεν ηταν συγγενης και γνωστος ΣΑΣ...
Πηρα μαλλον την απαντηση μου, γιατι πολλοι,στην Ελλαδα, ανεχονται, ακομα, τον φασισμο!
Τέτοια περιστατικά βίας μού θυμίζουν το ποίημα του Μάρτιν Νιμέλερ (http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=3197169&publDate= ): μετά τους μετανάστες θα έρθει και η σειρά των υπολοίπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα Μαχαίρη μου.Καλή μέρα και καλό μήνα και σε όλους τους φίλους μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμησες ένα περιστατικό που μου έλαχε πριν 1-2 χρόνια.
Θα περάσω το απόγευμα να σας την πω έχει ενδιαφέρον και για αυτό καθ΄εαυτό το γεγονός και για τον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων γεγονότων.
Να βγάλουμε και καμιά δουλίτσα ε;
Δεν έχεις άδικο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρομάζω κι εγώ και φοβάμαι... πολύ φοβάμαι
και προσπαθώ να μην κάνω πίσω όταν βλέπω το άδικο
μα δεν είναι εύκολο
καλημέρα,καλό μήνα.δεν είναι μόνο φόβος και ντροπή,αλλά και οργή για τον νταή.θα έπρεπε να ντρέπεταιπου ζεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήOXI ANTΙΓΟΝΗ...Ποτε δε θα το δεχτω αυτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΟΝΟ αν διατηρησουμε τον ανθρωπισμο μας, κατι θα κανουμε...Αλλοιως...Φασκελοκουκουλωστα...
Και να νικησουμε...Θα εχουμε νικηθει...
ΜΕΓΚ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ηταν παιδι...Αλλα ηταν απελπισμενος, δαρμενος,
Μονος...Ανυπερασπιστος...
Αυτο ηταν...
ΜΠΡΑΒΟ ΧΡΥΣΟΥΛΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδες...Σε νοιαστηκαν...Μεγαλη υποθεση...
Μην το χασετε...Ειναι απο τα τελευταια οπλα...
Φυλαχτε το καλα...
ΜΕΡΙΛ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν λεω οτι ειναι ευκολο...Ομως το βλεπω δυστυχως απαραιτητο...
ΕΛΒΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το παρεξηγω...Και δεν το γενικευω...
Παντα υπαρχει και η αλλη πλευρα...
ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ πρεπει με πιεση πολυ...Να το πολεμησουμε...
να μην αφησουμε το φοβο να παρει το ΔΙΚΟ ΜΑΣ δικιο...
Αυτο το δικιο, δεν ειναι μονο για τοτς "δικους"
Ειναι ΚΥΡΙΩΣ για τους αλλους...
Εμενα Κωστα...Μου θυμιζει τον Μπρεχτ...
ΑπάντησηΔιαγραφή"...οταν συνελαβαν εμενα...
Δεν υπηρχε κανεις...."
Αλλα κουραγιο...
ΒΒ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δουλιτσα πρωτα...
Περιμενω...Οποτε θες...
ΦΟΡΤΟΥΝΑΤΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως να το καταλαβει ο νταης...Αν νοιωθει νικητης..
Θα ειμαστε εκει, οταν χτυπησει τον πατερα;;
Μηπως κι αυτος...Ο χτυπημενος...
Μηπως ηταν πατερας καποιων παιδιων;;
Μου θύμησες ένα παρόμοιο συμβάν,όταν σε μια γειτονιά, ακούστικαν πυροβολισμοί,έτρεξαν οι γείτονες τρομαγμένοι,βλέποντας κάποιον να πέφτει στο έδαφος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν είδαν τον σκοτωμένο,είπαν μην ανησυχήτε,Αλβανός εναι.
Που καταντήσαμε...
Δεν προσέξατε το ποίημα στο οποίο παραπέμπω: πρόκειται για αυτό που αναφέρετε, αλλά στην Ελλάδα κακώς αποδίδεται στον Μπρεχτ. Είναι του Νιμέλερ (και η φράση που λέτε είναι οι τελευταίοι δύο στίχοι:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μετά ήρθαν για μένα,
και δεν είχε μείνει κανείς να υψώσει τη φωνή του για μένα")
Μαστορα καλησπερα, γιατι σου γεννιεται απορια, σε αυτη την χωρα δεν κανει το μεγαλυτερο ''κομματι'' της οτι δεν βλεπει τι ξημερωνει στα παιδια του, σε αυτη την χωρα δεν γινανε οι ''τιποτα'' πρωθυπουργοι και το μεγαλυτερο ''κομματι'' εδωσε την ψηφο του, σιγα μην ''ασχοληθουν'' με τον ''καθε'' μεταναστη, ξερεις στην ''αργκο'' της νεολαιας πως λενε τους Πακιστανους, πακ-μαν, σε αυτη την χωρα ενα κομματι ψηφοφορων εδωσε στην χρυση αυγη ποσοστα που δεν το περιμενε ο αρχηγος της ο Μιχαλολιακος και οπως λεει ο ''σοφος'' λαος, απορια ψαλτου, βηξ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ατομικός μας Φόβος που έχει καταντήσει συλογικός από καιρό και με δόλια μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός είναι η αλυσίδα μας.
Πάνε λοιπόν 2 χρόνια περίπου.Κατεβαίνω στην στάση μου και προχωράω για το σπίτι. Βλέπω μια παρέα 3-4 ατόμων, κοιτάνε προς τον επάνω δρόμο και ο ένας φωνάζει " φτάνει πια άστο" Σταματάω και κοιτάω προς την μεριά του δρόμου που κοιτάνε και τι να δω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι 3 Ζητάδες και κλωτσάνε όπου βρούνε ένα μελαμψό αγόρι.Δεν πιστεύω στα μάτια μου.Ξαναπερνάω τον δρόμο, πλησιάζω και βλέπω ένα παιδί, κυριολεκτικά, όχι πάνω από 20-22 χρονών, κουλουριασμένο χάμω να έχει αγκαλιάσει με τα δυο του χέρια το κεφάλι του και αυτά τα ανθρωποειδή να κλωτσάνε και όπου τον έβρισκαν.Μπαίνω μπροστά στο παιδί και αρχίζω και τους φωνάζω Τι κάνετε ρε,είσαστε καλά, ρε σεις έχει τα δικαιώματά του, τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε όποια χώρα και αν βρίσκεται και σιγά σιγά, η φωνή μου υψώνεται (έχω και πολύ δυνατή φωνή)Προσέχω να μην τους βρίσω, επικαλούμαι την αξιοπρέπεια της Πατρίδας που την εκθέτουν με την συμπεριφορά τους.Προσπαθώ να τους εκθέσω όσο μπορώ,χαρακτηρίζοντας την συμπεριφορά τους και όχι τους ίδιους, να επικαλεσθώ τον χαμένο τους ανθρωπισμό, μέχρι και ότι θα τους καταγγείλω στην διεθνή επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Από τις φωνές μου βγήκε όλη η περιοχή στα παράθυρα και στο δρόμο.Σταμάτησε η συγκοινωνία και τα ΙΧ. Χέστηκαν τα κωλόπαιδα.Το αγόρι μεταφέρθηκε στο Κρατικό. Όταν τους ζήτησα τα στοιχεία τους, δεν μου τα έδωσαν.Να σημειώσω ότι το αγόρι αυτό, κάνει πιάτσα εκεί και καθαρίζει τα τζάμια των αυτοκινήτων.Είναι γειτονιά, δεν είναι κανένας ιδιαίτερα κεντρικός δρόμος, το αγόρι βοηθούσε και την γειτονιά σε ότι χρειαζόταν.Να κουβαλήσει τα ψώνια μιας γειτόνισσας, να πάει να τους πάρει ψωμί,γάλα, τέτοια.
Κατέβηκα σπίτι και με τον σύντροφό μου, πήραμε τηλ.τον 902 ήρθε αμέσως ο Ορέστης με κάμερες. Πήρε συνέντευξη από τους γειτόνους, το προβάλανε στον 902, έγινε επερώτηση στην Βουλή για τα ανθρώπινα δικαιώματα και καταγγελία του γεγονότος και κάναμε παράσταση στο Αστυνομικό τμήμα της περιοχής, στην οποία έλαβε χώρα το συμβάν.
Εδώ πρέπει να σας πω, ότι την μέρα που θα γινόταν η παράσταση στο Αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλουμε το συμβάν και να μας κατονομάσουν τους δράστες,ζήτησα από τα άτομα που στην αρχή παρακολουθούσαν την εγκληματική πράξη των Ζητάδων να έρθουν για να παραστούν και να συνομολογήσουν την αποτρόπαια πράξη και μου αρνήθηκαν, γιατί φοβούνταν μήπως είχαν τίποτε αντίποινα, μιας και εκεί ήταν το μαγαζί τους!Στο τμήμα στάθηκε αδύνατον τελικά να μας δώσουν τα ονόματα των δραστών, επικαλούμενοι ότι πιθανόν να ήταν από άλλη περιοχή.
Ο Αρτάν από το Μπαγκλαντές ήρθε και με βρήκε. Δεν ξέρει καλά Ελληνικά.
Μάμα, μάμα, φιλήσω χέρια σου μάμα, παρακαλώ φιλήσω χέρια σου και πήρε τα χέρια μου με τα δυο του χέρια και τα φίλαγε και τα ακουμπούσε μια στο μέρος της καρδιάς,και μια, επάνω στο μέτωπό του και, στα μαύρα υγρά του μάτια.
Δεν μπορούσε να καταλάβει το παιδί, ότι δεν έκανα τίποτε περισσότερο από το να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου σαν άνθρωπος υπερασπιζόμενη τα δικά του δικαιώματα.
Όλα τα τσογλάνια, κωλώνουν μόνον με έναν τρόπο. Την συλλογικότητα, τον κόσμο, το συντονισμένο κράξιμο,την αποφασιστικότητα.
Σιγά που θα μου έδιναν σημασία αν δεν έβγαινε ο κόσμος στους δρόμους.
" Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης."
1ο Άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ.
ΦΡΕΖΙΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδω ειναι και αυτα που λεει ο φιλος ΣΕΛΙΝ στις αναρτησεις του...Ο φοβος γυριζει τους πολιτες στην κατασταση, πριν τον πολεμο...Ανθρωποι και υπανθρωποι..Μην ανησυχειτε...
ΚΚ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το ηξερα αυτο...Νομιζα οτι το ποιμα ηταν του ΜΠΡΕΧΤ...Ας ειναι..Δεν αλλαζει η σπουδαιοτητα του...
Δημητρη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γενικευω...Δεν παρεξηγω...Τα ποσοστα της ΑΥΓΗΣ
Ειναι πολλων παραγοντων αποτοκος...Αλλα καποιοι
ψηφισαν και ετσι που λες...
7ΝΤΕΜΟΝ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομιζω, οτι εχεις δικιο...Αλλα αν το δουμε στην πραγματικη του διασταση...
Ο φοβος ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ και τις καταστασεις αυτες...
Αν δηλαδη διαχειρισθουν οι πολιτες ΣΩΣΤΑ ψηφιζοντας το φοβο τους...Θα τον αντιμετωπισουν...
Ετσι ο φοβος μεγαλωνει...Και μεγαλωνει...
ΒΒ...
ΑπάντησηΔιαγραφή"...Μαμα, μαμα...Φιλησω χερια σου..."
Με σκοτωσες, ΒΒ...
Και το οτι ηρθε ο 902 και εγινε ειδηση...Ενα γεγονος, Καθημερινο και φυσιολογικο...Πολλα λεει...
Δεν περιμενα καλυτερη συμπεριφορα απο τα "οργανα"
αλλα τωρα..Και οι πολιτες συμπεριφερονται ετσι...Σκοτωστε τους παρεισακτους...Απειλουμαστε
Ξεχασαμε...
Και τις περιπετειες των δικων μας αδερφων στην Γερμανια, το Βελγιο, Την Αμερικη...Και
Τα γραφτα για φιλοξενια και αγαπη...Τους φοβωμαστε...Και σε λιγο θα μας φοβουνται και αυτοι...Αδιεξοδο...
Ευχαριστώ,που διόρθωσες το" μαργαριτάρι".
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγω φοβάμαι.. μη τυχών βρεθώ κι εγώ μάρτυρας τέτοιας σκηνής.. και πως θα αντιδράσω.. έχω ένα σκοτεινό σημείο.. που τέτοιες σκηνές το βγάζουν στην επιφάνια.. και χάνω το ανθρώπινο.. το κακό είναι ότι σταματώ να θεωρώ και άτομα σα το μηχανόβιο ανθρώπους.. και μπορώ να πέσω κάτω από το επίπεδό τους.. το ίδιο παθαίνω σε κάθε έξαρση βίας γύρω μου.. γι αυτό κι αποφέυγω τις συναρθήσεις.. αν βρεθώ δίπλα σε ΜΑΤατζή ή κουκουλοφόρο επί τω έργον.. φοβάμαι ότι κάποιον θα γραπώσω και δε θα τον αφέισω από τα χέρια μου όσο ακόμα αναπνέω.. :):)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά η ιστορία της ΒΒ με είχε κι εμένα καταπιέσει τρομερά.. και όχι τόσο η συμπεριφορά των ζητάδων.. που είναι μέσα στα προαπαιτούμενα της δουλειάς ο κάλος φαίνεται.. όσο για την συμεπριφορά των περιοικων.. αστα σαπίλα.. δεν καταλαβαίνω τι αξία έχει μια ζωή βουτηγμένη στους φόβους και τις φοβίες.. ούστ.. :):)
τα είπα.. καλο μήνα τώρα και καλήσπέρα :):)
Φρεζια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ηταν ο σκοπος μου αυτος...Εμεις και με μαργαριταρια...Καταλαβαινομαστε...
Κουλπα...Ολα με τη μια...Αυτο επρεπε να ειναι το
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαδικτυακο σου ονομα...Συμφωνω...
Καλο μηνα και κουραγιο...
Να μη σου τυχει ποτε...
Μωρέ δε βρέθηκε κανεις να τον σταματήσει; να του πάρει τον αριθμό;
ΑπάντησηΔιαγραφήμα τι ανθρωποι ειμαστε πια;
με φουντωσες
που θα εβγαινα αν ημουν εκει κοντά και θα ετρωγε τόσο λεκτικό ξύλο που θα ηταν ολο δικό του
μα δεν αντεδρασε κανεις;;;;;
ΚΟΥΛΙΤΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο ηταν που με φοβισε, πιο πολυ απ ολα...Αυτο ακριβως που λες...
Μεσα στις εκατονταδες...Δεν αντεδρασε κανεις...
Μαχαιρή μου σου γράφω εδώ για τα βιβλία που λέγαμε... ο καλύτεροσ τρόπος να πάρεις από το ηλεντρονικό βιβλιοπ Πρωτοπορία την οποια εμπιστεύομαι και είναι και αρκετά φτηνά... δυστυχώς δεν ξέρω πολλά καταστήματα στην ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έλεγα να αρχίσεις με το εξής
Ετήσια ανθολογία επιστημονικής φαντασίας
Εκδότης: Anubis
Επιμέλεια: Gardner Dozois
Σελίδες: 806
Ημ. Έκδοσης: 01/03/2003
Αυτό θα σε καθοδήγήσει. Νομίζω κυκλοφόρησαν ακόμα 2-3 ανθολογίες....
Επίσης συνιστώ
Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο του Φίλιπ Ντικ.
Καλά μεταφρασμένοι είναι επίσης ο Αρθουρκ Κλαρκ και ο Ισαακ Ασίμοφ... Δεν ξέρω κι εγώ πάρα πολλά άλλά αν αρχίσεις με αυτά θα σε πάρουν μακριά...
EΛΕΝΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου απαντω στο "σπιτι" σου...