TΟ ΛΥΧΝΑΡΙ ΜΕ ΤΟ ΤΖΙΝΙ...

Χαζευοντας τις μικρες αγγελιες, ποτε δεν βγαινεις χαμενος..Προχτες παλι τι ανακαλυψα;;

Πωλειται λυχναρι με τζινι...

Τι να ειναι παλι αυτο;; Ειπα...Μια ακατανικητη περιεργεια, ειχε αναψει...Πηρα τηλεφωνο...

-Για την αγγελια τηλεφωνω...

-Ναι...Ελατε, οδος ταδε..Αριθμος...Δεινα..Ηταν σε παραθαλλασια περιοχη..Οταν εφτασα,φοβηθηκα λιγο...Ηταν ντοκος με πολλα ιστιοφορα, δεμενα διπλα, διπλα...

Χαμηλος φωτισμος και ερημια...Ρε..λεω..Λες να μπλεξω και πουθενα;; Ετοιμος ημουνα, να

φυγω...Ωσπου, ενοιωσα καποιον να με τραβαει, απ το παντελονι...

-Μηπως ηρθατε για την αγγελια...;;

Κουνησα το κεφαλι μου καταφατικα, αμηχανα..Ηταν ενας πολυ κοντος νανος, που μου

μιλουσε...Στο χερι κραταγε, μια λαμπα πετρελαιου, θυελλης..Ητανε,δεν ητανε μισο μετρο,

-Ελατε μαζι μου, παρακαλω...

Μαζεψα ολο το θαρρος μου, και τον ακολουθησα...Ντραπηκα να δειξω, οτι φοβαμαι, σ ενα νανο..Καναμε αρκετο δρομο...Μπροστα ο νανος, πισω εγω..Η φαντασια μου,ειχε παρει

φωτια...

Παραμερα, ηταν δεμενο ενα παλιο ιστιοφορο...Μου φανηκε οτι, πολυ καιρο ηταν δεμενο

εκει...Ο νανος ανεβηκε μια ξυλινη σκαλα,γεματη σχοινια...Παλι αρχισα να φοβαμαι...

-Απο δω ελατε..Ειπε ο νανος,προστακτικα...Παμε..Ειπα μεσα μου..Ας γινει οτι γινει...

Αφου ανεβηκαμε στο ιστιοφορο, και περασαμε μερικους κατασκοτεινους διαδρομους, ολο

μουχλες και καραβιλες..Ο νανος ανοιξε μια πορτα και βρεθηκαμε σ ενα φωτισμενο και

καθαρο δωματιο..Ολος ο διακοσμος, ηταν φτιαγμενος απο ενθυμια μακρυνων ταξιδιων..

Ενας τυπος, με ασπρη γενειαδα και ναυτικο σακκακι, μας υποδεχτηκε γελαστος..

-Καλησπερα...

-Καλησπερα σας..Ειπα κι εγω, αμηχανα...

-Ειναι ο κυριος που τηλεφωνησε για την αγγελια.Ειπε ο νανος...

-Ναι..Καταλαβα...Ειπε ο γερος...Ευχαριστω μουτσε...Μπορεις να φυγεις..

Ο νανος υποκλιθηκε με σεβασμο, και εφυγε...

Ειχα αρχισει να χαλαρωνω...Καταλαβα, οτι ολο το σκηνικο, ηταν μαγαζι με αντικες...

Πολυ επιτυχημενο ομως...Πολυ δυσκολα θα εφευγε καποιος,χωρις να αγορασει κατι..

-Αυτο ειναι το λυχναρι...

Ειπε ο καπετανιος,ανοιγοντας ενα βαρια διακοσμημενο,ξυλινο κουτι...

Μεσα,εβλεπα ενα αληθινα καταπληκτικο χαλκινο λιχναρι, σαν αυτα που βλεπει κανεις

με τη φαντασια του, μονο στα παραμυθια...Αμεσως το..ερωτευτηκα...

Ποσα παραμυθια δεν θα ελεγα, τριβοντας το λυχναρι αυτο...

-Ποσο το δινετε;;; Ρωτησα με σκληρο τονο, να μην καρφωθω κι ολας, οτι μου αρεσε..

-Μονο 500 Ευρω...Ειπε ο ..καπετανιος...Ειναι απο το Μαροκο, γνησιο,μαζι με το Τζινι...

Φτηναρια, μου φανηκε...Ημουν σιγουρος, οτι απο κατω, θα εγραφε, μεηντ ιν Ταιβαν...

Το κοιταξα με προσοχη..Ηταν οντως μαγευτικο...

Θα το παρω..Ειπα στωικα...Το φανταστηκα, μαζι με το κουτι, να διακοσμει το τζακι μου...

............................................

Οταν το εβαλα πανω στο χυτο, σιδερενιο τζακι, μου φανηκε ομορφωτερο...Ανοιξα το κουτι,

και εβγαλα το λυχναρι απο μεσα...Επιασα το μανικι του πουκαμισου μου, και αρχισα να το τριβω...

-Τζινι, Καλοτζινι...Ειπα με τελετουργικη φωνη...Θελω ενα δωματιο ΧΡΥΣΕΣ ΛΙΡΕΣ...

............................................

Το επομενο δευτερολεφτο, το σαλονι μου ηταν γεματο....ΜΠΥΡΕΣ.....Θα ηταν και 100

κιβωτια...Με επιασε πανικος...Ετρεξα αμεσως στο τηλεφωνο...

-Ναι...Ειμαι αυτος που πηρε το λυχναρι...Τι εγινε...;;;Εδω του ειπα ΛΙΡΕΣ...Και αυτο μου

γεμισε το σαλονι...ΜΠΥΡΕΣ...

-Ναι μωρε...Ξερω...Βαριακουει λιγο το τζινι...Μηπως εγω του ζητησα...

ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΟΝΤΟΥΣ .....ΜΟΥΤΣΟ;;;;;