Παντα, αυτα τα καυμενα τα αυτια μου...Τραβουσαν το ζορι...Σε καθε δυσκολια, σε καθε αναποδια, σε αδιεξοδα και σε αδικιες...Σαν να φταιγανε αυτα, τα ερημα, για ολα..Τα αχρηστα..
Μονο για να κρεμαω τα γυαλια ηλιου κανουν...
Ετσι και τωρα...
Αυτη τη ρημαδοβδομαδα...
Την αναποδη, Την απαισια, την Μητσοτακικη...Ολα μαζι τα ασχημα γινηκαν..
Δευτεριατικο, τρακαιρνω με το γατζο..Ακομα ποναω..Αλλα αυτον τον πονο, το ξεχασα πια..
Ηρθαν..Αλλοι πονοι...να τον σκεπασουν...
Φευγουν οι φιλοι μου...
Οι καλυτεροι φιλοι.. φευγουν...
ΟΧΙ δεν πεθαινουν, απλα φευγουν...Δεν θα ειμαστε πλεον κοντα...
Ενας...Ο καλυτεροτεροτερος...Διωριστηκε στο νησι.. 51 χρονια, δεν χωρισαμε ποτε...
Τωρα μονο απο το τηλεφωνο... Τι κανεις;; Καλα..Καννα νεο;;; Αυτα...
Πως θα περναω τωρα,χωρις τις γριματσες, της ξυνης του μουρης;;;
Με τι θα νευριαζω, αν οχι με τις συμβουλες του για το ξυρισμα...
Ξυρισου και καμμια φορα ρε Μα χαιρη...Παμε να σου αγορασω ενα ΜΠΙΚ....΄
Μη φορας ολο τα μαυρα και τα γκρι...Βαλε καννα χρωματακι...
Φορα και καννα πεδιλο...Αυγουστος μηνας ειναι...Ολο τα αρβυλα...
Πραγματικα...Αναρωτιεμαι, αν ολα αυτα τα χρονια...
Αναρωτιεμαι, λεω...Μηπως ΕΠΙΤΗΔΕΣ εμενα αξυριστος...
Μηπως , επιτηδες φορουσα τα αρβυλα, χειμωνα καλοκαιρι...Για να μου τη λεει...
Για να βλεπω, το ενδιαφερον και την εννοια του..Για να εχω την προσοχη του...
Αμ οι αλλες...
Οι δικτυακες μου φιλες... Αχ γυναικες τρελλες και συμφεροντολογες...
Πρωτα, επιστρατευετε ολες τις γοητειες, για να σαγηνεψετε...
Και οταν το καταφερετε...
Φευγετε...Σαν τον ασπλαχνο κατακτητη...Τον ξενο κυβερνητη...
Το Καστρο επεσε...Παμε γι αλλα...
Για σενα ΒΒ λεω...Ναι για σενα...400 ερωτησεις εχω γραψει, για να σου κανω...
Τωρα ποιον θα ρωταω;;;
Και για σενα ΚΑΡΥ...Με το κεκακι σου..Που εσπαγες την πιο σοβαρη συζητηση..
Και περναγες, δηθεν αδιαφορη,αφηνοντας το γοητευτικο σου αρωμα...
Και ο Γιατρος μας;;; Που εισαι τρελλαρα τρελλογιατρε;;;Που ετρωγα απογευματα ολοκληρα,
να ερμηνευσω τα...λεγομενα σου;;; Με την απιθανη μουσικη, και τις βρισιες;;;
Ολοκληρη δισκοθηκη πρεπει να εχεις...Ολοκληρη φιλοσοφια, πανω στη μουσικη...
Και ο Δημητρης...Δεν φανηκε ακομα...Μηπως βαρεθηκε κι αυτος...
Δεν θα εχουμε καραβια, για τα ταξιδια μας...
Ουτε κυματα θα μας χτυπουν στην πλωρη...
Ουτε αγωνιστηκες κουβεντες, να μας σηκωνουνε να παμε με το ΠΑΜΕ...
Καθε φορα, που καποιος φιλος φευγει...
Αμειλικτο και φοβερο μενει ενα ερωτημα...
Μηπως εφταιγα κι εγω σε κατι;;;
Μηπως, δεν ΕΔΩΣΑ, ισα με οσα πηρα;;;
Μηπως ειμαι βαρετος και προβλεψιμος τελικα;;;
Ποιος εβγαλε το νομο του ΠΑΡΕ και ΔΩΣΕ ισα;;
Δεν αρκει το ΔΩΣΕ μονο, Γ..μω τ αυτια μου;;;
Δεν έχεις συνηθίσει τα "φευγιά" ακόμα Μαχαίρη μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως άκου, το "δώσε" αρκεί, τις περισσότερες φορές, αλλά είναι σεβαστή και η επιθυμία αυτού που φεύγει γιατί αυτός ξέρει καλύτερα τι μπορεί και τι όχι.
Την καλημέρα μου
Καλημέρα μαχαίρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας βαρέθηκαν...
Τουλάχιστον η Καρυάτιδα εξηγήθηκε.
Ο Δημήτρης;
Μωρέ μήπως καλοπερνάει και από τα μεζεδάκια του Κατινακίου έπεσε σε νάρκη;
θα γυρίσουν κάποιοι Μαχαίρη μου,μην ανησυχείς.καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕΓΚ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτε δεν τα συνηθιζει κανεις...Απλα,μαθαινουμε να υποβαθμιζουμε τις σχεσεις μας...Να κρατιομαστε σε αποσταση...Να βασταμε...πισινη...
Εγω, δεν τα κανω αυτα...Με εμποδιζουνε να δινομαι...Κι αμα δεν ..δινεσαι...Η σχεση γινεται..
Βραστη...
ΟΧΙ λοιπον, και στον καθ ενα που με ζυγωνει, δινομαι...Ας με πειραζει ο χωρισμος,ο αναποφευκτος...Ετσι χαιρεσαι την καθε σχεση...
Οσο κραταει..Μεσα μου,υπαρχουν ΟΛΕΣ.Ειναι μια
...ιδιοκτησια, που την επετρεψα,Ενας πλουτος μου...
Αντιγονη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαποιος επρεπε να τον ειδοποιησει...
Οι γυναικες με την κατσαρολα, και το τηγανι,εχουν
βρει τον..τελειο φονο...
Φουρτουνιασμενη ψυχη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι καποιοι...Δεν θα γυρισουν...
Έτσι είναι οι άνθρωποι...σαν τα τρένα! Πάνε κι έρχονται αφήνοντας ωραίες εμπειρίες και αρώματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμείς οι σταθμοί να βλέπουμε ταξιδιώτες να πηγαινοέρχονται μέχρι να αποφασίσουμε να μπούμε κι εμείς σε ένα τρένο για ταξίδια και εμπειριες μαγικές.
Πως μπορώ να αναγκάσω το νερό να μην κυλάει; Το τρένο να μη φύγει; Το χρόνο να σταματήσει;
Κουλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτη ειναι η ομορφια...Η εμπειρια..Το αγγιγμα του Μιδα...
Γκιλγκαμες...Το αρχαιοτερο γραπτο μνημειο..Το πιο επικαιρο προβλημα...
Καλησπέρα, Μαχαίρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το φιλαράκι σου, ξέρεις πότε ν'αρχίσεις ν'ανησυχείς...; Όταν θα του πεις (αλήθεια; Ψέματα;) ότι ξυρίστηκες... και δε θα δώσει σημασία! Αλλιώς, κάθε φορά που μιλάτε στο τηλέφωνο, φέρνε στο μυαλό σου τις... ξινο-γκριμάτσες του και κράτα τον λίγο παραπάνω απ'όσο διαρκεί το τηλεφώνημα, στα μάτια σου. Γιατί, στην καρδιά σου τον έχεις έτσι κι αλλιώς.
Για το διαδίκτυο... δεν ξέρω τι να πω!
Έχω βρει κι έχω "χάσει" φίλους (από παλιά, καινούριους, σημαντικούς) κι έχω πικραθεί πολλές φορές...
Η Black Bedlam -πόσο πρόλαβα να τη "γνωρίσω"; Κι όμως, ήταν σα να την ήξερα χρόνια...- μου 'δωσε τέτοια πίκρα, ένοιωσα να μου παίρνει ένα κομμάτι μου -κάποια πράγματα δεν ξέρεις πώς γίνονται, ξέρεις ότι γίνονται...
Κι ο Δημήτρης με στενοχώρησε... Ήταν, βλέπεις, και το "ποδαρικό" μου -ο πρώτος που άφησε σχόλιο στο πρώτο μου post.
Επειδή όμως δεν έχει γράψει κάτι, θέλω να πιστεύω ότι θα γυρίσει ξανά, μ' ένα απ' τα καράβια του...
Μαχαίρη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ότι εσύ μπορεί να φταίς για ό,τι γίνεται βγάλτο πάραυτα απ' το κεφάλι σου γιατί θα έρθω με την τηγάνα της μαύρης του ιαματικού και θα στο σπάσω!!! και σοβαρολογώ!!!
Λοιπόν, τον τελευταίο καιρό γίνεται ένας χαμός στην μπλογκογειτονιά μας. Δεν πήρες είδηση τι συμβαίνει με τους κλώνους και τα παράγωγά τους?
Ο Δημήτρης πάλι για κάποιον τρόπο δεν μπορούσε να μπει στο μπλογκ του, έχει μπλοκάρει. Τον παίρνω τηλέφωνο δεν απαντά... ίσως πήγε στην Αίγινα.
Η ΒΒ δεν ξέρω γιατί έφυγε. Πικράθηκα πολύ, τη συμπαθούσα πάρα πολύ... Αναπάντητα φοβάμαι θα μείνουν τα ερωτηματικά σου.
Η Κάρυ, μπερδεύτηκε με τους κλώνους που είπα πριν. Ίσως βαρέθηκε, ίσως φοβήθηκε.
Ο Ιαματικός δεν έκλεισε. Μάλλον διακοπεύει για να συμμαζέψει. Τι να συμμαζέψει μόνο εκείνος ξέρει...
Οι άνθρωποι πάνε κι έρχονται... κάποια αποχωρούν κάποιοι άλλοι θα φτάσουν. Ας είναι όλοι τους καλά.
Εσύ όμως, μη μου στεναχωριέσαι, ναι?
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΤΡΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο θα κανω, που λες...
Και τηλεφωνα, συχνα..
Και το Πασχα...Καλοκαιρι..μαζι στο χωριο...
Λιγο καιρο θελουμε ακομα...
Και μετα...
Και μετα...στο χωριο...Απομαχοι..Διπλα στη σομπα..
Λιγη ρακη,και λιγο τυρι με ντοματα...
Ζηταω πολλα;;;
Μαχαίρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήδε θα διαφωνήσω μαζί σου.
Υπάρχουν διάφορες... βρωμιές σε αυτή την ιστορία τις οποίες προτιμώ να κρατήσω για μένα γιατί δε βλέπω σε τι θα μπορούσαν να αφορούν τους άλλους.
Ειλικρινά με έχει χαλάσει η όλη ατμόσφαιρα.
Ο Δημήτρης θα γυρίσει. Διακοπεύει, μην ανησυχείς. Τον γνώρισα και είναι ακριβώς αυτό που λέει. Άνθρωπος αυθεντικός.
Κατά τα άλλα μη χαλιέσαι αν κάποιος επιλέγει να φύγει. Αν το κάνει πάει να πει είναι καλύτερο για αυτόν.
Εγώ πάντως σου δηλώνω ότι δεν πρόκειται να φύγω! Έναν διαδικτυακό αδελφό τον έχω!!! Τι στο καλό!!!
Με μεγάλη εκτίμηση.
Όχι, Μαχαίρη, δε ζητάς πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως δε ζητάει πολλά κι η ζωή, για να'ναι ευτυχισμένη, να 'μαστε ευτυχισμένοι κι εμείς.
Αργούμε να καταλάβουμε πως η ομορφιά κι η χαρά κρύβονται στα πολύ μικρά πράγματα -κάποιοι, δεν το παίρνουν και ποτέ χαμπάρι...
Μου θύμισες έναν άλλο φίλο, παλιό -τότε που τον γνώρισα, είχε πάνω κάτω τα χρόνια σου.
Είχε βγάλει μια φωτογραφία, την είχε ονομάσει "το νόημα της ζωής"... Ήταν ο ίδιος, ξαπλωμένος με ρούχα απλά σ'ένα βράχο, κάτω απ'τον ήλιο, πλάι στη θάλασσα, στο κύμα που έσκαγε στο βράχο.
Αυτό...
ΥΓ.-άσχετο (άλλη μια φορά!!!) Είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτησή σου σχόλιο (στο ατύχημα) και πέρασα να δω... πουθενά το σχόλιο! Κάποια πατάτα θα 'χα κάνει την ώρα της δημοσίευσης (κάτω απ' το σχόλιο της σκαντζοχοιρούλας, ήταν) και δεν σου έφτασε ποτέ...
Εκτός απ' τα περαστικά, τα'ψελνα και στους τύπους με τους κοτσαδόρους.
Δεν με πειράζει τίποτα, με νοιάζει που δεν έφτασαν τα περαστικούλια μου! :(((
ΝΤΡΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακαρι να υπηρχε κοσμος πολυς..Ολος ο κοσμος αν
καταλαβαινε...Οτι εμεις οι ιδιοι ανθρωποι,ειμαστε
οι αξιες...Οχι αυτα που αγοραζουμε...
Διαβασα, μια υπεροχη αναρτηση..[τρεις λαλουν] για
τα 7 θαυματα Δες το βιντεακι..
Για την ευχη σου,ευχαριστω κι ας μην εφτασε..
Πραγματοποιηθηκε ομως..
Καλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν βρεις απαντηση σ'αυτο: Μηπως ειμαι βαρετος και προβλεψιμος τελικα;;;
Σε εκλιπαρω να τρεξεις να μου το πεις!! Ακους????
Δυσκολο το αντιο και ακομα πιο δυσκολα τα χιλιομετρα οσο ψυχικο δεσιμο και να υπαρχει, η επαφη ειναι αλλο πραγμα..
Καλως ηρθες στο κλαμπ των μενοντων(αυτων που μενουν δλδ)!!!
Μαρουλοφιλακια!
Π Α Ρ Ο Ν, ΚΑΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ''ΔΙΑΚΟΠΕΣ'' ΚΑΙ Ν'ΑΜΑΣΤΕ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ''ΚΛΟΥΒΙ''......
ΑπάντησηΔιαγραφήΓ....ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ ΜΟΥ, ΠΑΛΙ ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ, ΠΑΛΙ ΜΠΟΤΙΛΙΑΡΙΣΜΑ, ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ Τ'ΑΣΤΕΡΙΑ.
ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΙ ΑΓΑΝΤΑ...
Π Α Μ Ε!!!!!!
Ρε μαχαίρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήάκου με λίγο, γιατί σε αυτή την ανάρτηση δε σε καταλαβαίνω...
γράφεις: "Οι χαρακτηρες των μπλογκερς, δεν ειναι υποχρεωτικο να ειναι,ουτε μοναδικοι, ουτε πραγματικοι..."
Δηλαδή αν εγώ είμαι μουστακαλής φορτηγατζής και στο παίζω γκόμενα δίμετρη δε θα σε πειράξει? Δε θα το θεωρήσεις κοροϊδία??? Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο? Για πες μου? Γιατί να σε κοροϊδεύω?
Όλη αυτή η απάτη δεν κρύβει κάποιο πρόβλημα... κάπου? Μη μου πεις όχι!!!
Και ας πούμε έχω ένα μπλόγκ και ένα νικ, και αρχίζω να στέλνω στους φίλους σου μέιλ και να σε κατηγορώ για διάφορα ανυπόστατα και να διαδίδω πως χώρισες, πως έχεις γκόμενα και άλλα τέτοια παλαβά που ισχύουν δεν ισχύουν δεν είναι δουλειά μου να τα σκαλίζω !! Δε θα τα πάρεις στο κρανίο ??? Δε θα τσαντιστείς ??? Και θα λυπηθείς πολύ να κλείσω το μπλογκ μου και φύγω ??? Όχι, για να ξέρω!!
Έλα τώρα...!!! Μεταξύ μας μιλάμε μαχαίρη ! Κι εγώ μιλάω με ανοιχτά χαρτιά !
Μην τρελαθούμε κιόλας πως είναι φίλοι μας οι ψεύτικες καρικατούρες !!!
Sorry για το ύφος αλλά έχω λόγους να θυμώνω !!!!
Kαι εξηγούμαι για να μη γίνει παρεξήγηση. Δε μιλάω ούτε για την ΒΒ, ούτε για τον Ιαματικό, ούτε για το Δημήτρη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ Μαχαίρη μου δεν φεύγω. Είμαι μόνο μία, η Μέγκυ, έχω ανάγκη να "γράφω" και να "διαβάζω". Να ακουμπάω και να στηρίζω (αν και όπως μπορώ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι όταν κάποιος φεύγει από τη γειτονιά, πάντα όμως σέβομαι την επιθυμία του, άλλωστε κι εγώ το έχω κάνει.
Μην στεναχωριέσαι.
Καλό απόγευμα
KΑΛΩΣ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλε, σε χαιρετω με ενθουσιασμο...Καλο χειμωνα,
και αγαντα, και παμε και βεβαια ΠΑΜΕ...Θα σε δω στη γιορτη, που γινεται φετο στην ...ευρυτερη
γειτωνια μου...[Παρκο Τριτση];;;;
Μαρουλι [Απο τη Μαρια..Μαρουλι...η απο το μαρουλι
ΑπάντησηΔιαγραφή..μαρουλι;;] Καλως ηρθες..
Στο κλαμπ να φτιαξουμε...προεδρειο...Εγω μενω, για
παντα εδω..[Στο δικτυο]..
ΜΕΓΚ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαπως ετσι σκεφτομαι κι εγω...Γι αυτο..μενω..
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα μου αρέσουν πολύ οπως τα λες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι πολλοί άνθρωποι φέυγουν. Γι αυτό πρέπει να μάθουμε να ξεχνάμε και λίγο. Όχι πολύ, αλλά ίσα ίσα για να μην πονάμε.
Μαχαίρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ύφος σου είναι αναίτια επιθετικό από το προηγούμενο σχόλιο 8,34, και δεν καταλαβαίνω το λόγο. Εγώ μιλάω ξεκάθαρα πάντα και παντού. Αν εννοείς αυτό που υποψιάζομαι, τότε λυπάμαι πολύ. Μα πάρα πολύ. Και εύχομαι να έχω κάνει λάθος.
Σου γράφω μια εξήγηση. Όχι ότι τη χρωστάω, αλλά επειδή πολύτεκνη μάνα γνωρίζω στη γειτονιά σου μόνο μία...!!!
Διάβασε με ΠΡΟΣΟΧΗ.
Κάποτε γνώρισα ένα όμορφο κορίτσι με μακριά μαύρα μαλλιά και λαμπερά μαύρα μάτια. Οι ξένοι τη φώναζαν Δήμητρα. Οι δικοί της άνθρωποι, στη Γη της Παλαιστίνης, την φώναζαν Σεχραζάντ (που σημαίνει στα αραβικά ένα μήνα ακόμη) γιατί της άρεσε να γράφει και να λέει παραμύθια και στην πραγματική της ζωή. Είχε υποσχεθεί να μείνει για πάντα στη Γη εκείνη, αλλά έφυγε... γιατί ήταν γραφτό της να φεύγει.
Μα δεν την ξέχασε τη Γη της Παλαιστίνης. Ούτε την αγάπη της για τα παραμύθια. Και έτσι, πολλές φορές θυμάται την άμμο της ερήμου, τα πέτρινα σπίτια της Ιερουσαλήμ, τις μυρουδιές της αραβικής κουζίνας και τα χνάρια των καμηλιέρηδων. Πολλές φορές λυπάται για τη φωτιά και το αίμα που ρέει στη γη εκείνη και θρηνεί έξω απ' τα τείχη της Γάζας.
Για το λόγο αυτό πολλές απ' τις ιστορίες που λέει στο Σουλτάνο της, αφορούν στη Γη που τον έκανε να αφήσει για να ακολουθήσει τη φυγή της...
Υ.Γ. Τελικά φίλε μου, βλέπεις πόσο δίκιο είχε η μέριλ? Απ' το ρατσισμό δεν ξεφεύγει σχεδόν κανείς...
Εφη
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι...Να μαθουμε να ξεχναμε...
Δημητρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Θεου...Δεν ηθελα να σε πειραξω...Δεν εννοω τιποτε περισσοτερο, απ οτι γραφω...
Αν δινω την εντυπωση του ρατσιστη...η του επιθετικου...
Ζητω συγγνωμη...Φταιει στα συγουρα η κακη μου διαθεση, με αλλα γεγονοτα...ασχετα με το μπλογκ..
Στο φιναλε, ΕΠΙΛΟΓΗ, λεω ειμαστε ολοι...
Χωρο ζηταμε, για να πουμε την ...αποψη μας...
Κακως αναφερθηκα στο θεμα...Απο την αρχη ειχα
αποφασισει, να κανω τον Κινεζο γιατι εκρινα, οτι
δεν με αφορα...Αλλα δεν το τηρησα και να τα
αποτελεσματα...
Θεωρησε τα σχολια, σαν να μην γραφτηκαν...
Τα εσβησα κι ολας και τελειωσε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ατυχες παραδειγμα, δεν αναφεροταν βεβαια σε σενα...Ποτε δεν θα εβριζα κανεναν τοσο πολυ...
Ηταν φανταστικο, οπως ο φορτηγατζης...Το ειπα θελοντας να τονισω, οτι οι ψευτικοι χαρακτηρες, συνηθως αλληλοσυγκρουονται...Τιποτε αλλο...
ΑΣΧΕΤΩΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ...
Βεβαιως και εχει η ΜΕΡΙΛ δικιο...Αυτο με φοβιζει..
Γιατι, ολοι κανουμε...καταταξεις..Ταμπελλες...
Γενικευουμε...
Ενω,το λογικο ειναι,να κρινουμε,οχι μονο το καθε ατομο, ξεχωριστα, αλλα και την καθε κουβεντα,
του καθε ατομου, ξεχωριστα...
Τεμπελιαζουμε ομως στην κριση μας...
Και ξεφυτρωνει το..φυτο...
Mαχαίρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήας θεωρήσουμε το θέμα λήξαν. Έδωσες την εξήγησή σου και είναι βέβαια δεκτή. Αλλά τα σχόλια δεν έπρεπε να τα σβήσεις -θεωρώ- γιατί η απάντησή μου από κάτω μένει ξεκρέμαστη...
Έχω ακούσει και έχω διαβάσει πάρα πολλά τραγελαφικά τον τελευταίο καιρό. Με ενοχλεί η υποκρισία. Με φορτώνει. Με τσαντίζει...!!!
Δεν μπορώ να παριστάνω πως λυπάμαι ενώ χαίρομαι ούτε πως χαίρομαι ενώ λυπάμαι...
Γιατί λυπάμαι μαχαίρη για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Λυπάμαι πολύ. Γι' αυτή τη διάχυτη αρπακτική διάθεση του λύκου που πλανιέται παντού.
Δεν τη νιώθεις;
Να είσαι καλά...
Tη νοιωθω,Δημητρα...Τη νοιωθω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι προσπαθω να το λεω, και σ οσους ακομα...
Δεν ακουνε τη μυρωδια...Αλλα μηπως...Δεν το θελουνε κι ολας να το νοιωσουν ολοι...