AΝΤΙΟ ΜΑΝΝΑ

Λιγο ηθελε να τελειωσει η κυκλοφορια...Στην κατοχικη Αθηνα,μονο ισκοι πηγαινανε...Σκυφτοι και βιαστικοι..Αραια και που καννα ποδηλατο,ορθοπεταλο...Προλαβαινε δεν προλαβαινε...

Κρυο...Χιονιας...Αλλα στο δωματιακι ειχε βαλει η κυρα Κατινα, κατι σανιδια,που εφερε ο Παναιτσας, ο αντρας της,στην εγγλεζικη σομπα, να ζεσταθουνε...Με τη Στελλα,την κορη της,

και το μωρο της Βασως...Ησυχια...Μονο οι αναπνοες τους ακουγονταν, και το τριψιμο των χεριων...Ακουστηκε χτυπημα στην πορτα ΤΙΚ ΤΙΚ ΤΙΚΤΙΚ ΤΙΚ....Η Βασω θα ητανε...

Εσυρε το μανταλο....

Σιφουνας, ανοιξε την πορτα διαπλατα..Μπηκανε σκυφτοι πεντεξι νοματοι Ο πρωτος ηταν ο Ανταιος,φιλος του Μητσου της, Την επιασε απο το μαλλι, για να μην πεσει πισωπατωντας,

και της εβαλε το κεφαλι της στην αμασχαλη του....Πηγε να φωναξει...η χερουκλα του Ανταιου της φραξε το στομα...

Σκασε γρια...ειμαι απ τον Καπτα Μητσο...Εσκασε...

Σα κουκλα τη σηκωσε ο Ανταιος, και την εβαλε στο καλαθι της μηχανης...Οι αλλοι σκορπισανε γυρω, ητανε ολοι οπλισμενοι, ειδε αχνα τα οπλα, στο φως της φωτιας...

Ο Παναιτσας, η Στελλα και το μωρο...Αφαντοι...

..............................................

Εδωσες την αδερφη σου στους Γερμανους...Αλητη....Κουκουε;;;...Αλητη...

Εκει που την πηγε ο Ανταιος...Ητανε βομβαρδισμενο, ερημο σπιτι...Δεν ειχε καθολου

επιπλα...Οτι εμεινε το πηραν οι γειτωνοι για καψιμο...Ολοι καθονταν σε χαλασματα...

Ο Μητσος της ορθιος...Αγερωχος... Πετρινος...Βλεπανε αχνα, απο το εξω φως...Χασκανε τα παραθυρα,χωρις τζαμια , και ειχανε βαλει κουρελια, χαλασματα και παλιοπανα, για να τα φραξουν...Ητανε και τα αλλα παιδια της εκει..Ο Νικος της, ο Θοδωρης, ο τραυλος...

....Επρεπε...Ειπε ο Μητσος....Ακουσε με... Τωρα ειναι στου Μερλιν...

Θα τη σκοτωσουνε, αυτη τη φορα...Δεν λυπασαι το κοριτσι..;;.

Ακου, μανα, ΑΚΟΥ ΛΟΙΠΟΝ...Μιλουσε σιγανα...Αλλα ο τονος της φωνης του...Κοφτος..

Φαινοταν σαν κραυγη...Σωπασε...

Εσυ, ο Παναιτσας και η Στελλα με το μωρο, Θα πατε στο χωριο..που ειπαμε...

Και το σπιτι.;;..Ο πολυγραφος, τα οπλα...;;

Αυτα θα τα...μαρτυρησει...Αυριο η Βασω...τους περιμενουνε εκει τα παιδια...Θα το πουλησουνε ακριβα το τομαρι τους...

Για πεθαμο ειναι κι αυτοι...;;;

Εθελοντες ειναι μανα...Ο Γιακουμης , ο Χρηστος και η Στελλιτσα, της κυρα Χαρουλας...Ολοι

Φθισικοι...Οταν οι Σκυλοι μπουνε στο σπιτι...Θα τιναχτουνε...Παρασταινουνε...εμας...

Ετσι θα χαψουνε οι Γερμανοι, οτι η Βασω...Μας εδωσε...Οτι ειναι δικια τους...

Κι αν πεθανει στα βασανιστηρια...;;

Δεν πεθαινει...Καποιος θα τη σωσει...ενας Φριτς, δικος μας..Αξιωματικος...Θα την παρει με το καλο και θα...

Τα πει ολα...Αυτον θα καλυπτει μετα η Βασω...Που θα μας δινει πληροφοριες...Αν τον πιασουν....Θα κανει τον ερωτευμενο...Που της τα ελεγε στο κρεββατι....

Σταυροκοπηθηκε η γρια...

Γιατι μου τα λες αυτα παιδι μου;;;

Για να τα πεις στο παιδι της...Αν ζησεις...Αν δεις τα σκουρα...Πες τα στη Στελλα...Αυτη θα γλυτωσει...

Δεν θελω το μωρο της Βασως να νομιζει, οτι η μανα του...Ηταν πουτ..να των Γερμανων...

Κι εσεις;;; Τραυλισε η γρια ξεψυχα...Ηξερε...

Εμεις..Θα παμε στο βουνο...βεβαια...

Εκανε ενα βημα...Χαιδεψε τη μανα του στα μαλλια....Απαλα...Ατσαλα...

Γυρισε...Εκανε να φυγει...Κατι λαμπιζε στα ματια του...

Την αγκαλιασε...Απο κοντα και οι αλλοι...Ενα δευτερολεφτο, ανθρωπιας...ΑΝΤΙΟ ΜΑΝΝΑ..

Μετα...ξεμακρυναν στο σκοταδι...Χαθηκαν...

Εμεινε μονη με τον Ανταιο...

Γιατι να το κανει αυτο στη Βασουλα;;....Μονολογησε...

Εκεινη το ζητησε...Ειπε ο Ανταιος σαν ηχω...

Τετοια σκυλια εκανα...Αυτα παθαινω...Ισιωσε το σωμα της...

Ο Ανταιος..ειδε τον παγο στα ματια της...Ιδιος ο Καπετανιος, σκεφτηκε...

Φυγανε γρηγορα....