Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Η ΨΥΧΟΚΟΡΗ...

Αντιθετα με τις Δουλες...Που ερχοταν απ το χωριο...Συνοδεια του..Γονεα, με σκοπο να πανε σε συγκεκριμμενο σπιτι...[πολλες φορες τα πλουσιοσπιτα..διερρεαν στο χωριο την επιθυμια τους για καινουριο..Υπηρετικο προσωπικο, σε..επιλεγμενες οικογενειες που βρισκοταν σε αναγκη..]
Αντιθετα με αυτες, λοιπον..Οι ψυχοκορες...Εθεωρουντο..Τυχεροτερες...!!
Διοτι δεν επηγαιναν σε..αγνωστους, αλλα συνηθως, σε συγκενεις...
Συγκενεις, κοντινους...[θειους, θειες, ακομα και ξαδερφια των γονεων..] Που ειχαν ερθει στις πολεις..Πριν απο μερικα χρονια...Και ειχαν..Προκοψει...!!
Προκοβω...Την εποχη εκεινη, εσημαινε...Οτι με πολλα-πολλα βασανα...Ειχαν καταφερει να
ανοιξουν τις δικες τους μικρες επιχειρησεις...Η τα μαγαζια...Η τις βιοτεχνιες...
Επικεφαλεις βεβαια, σ αυτη τη λογικη...Ησαν οι Ηπειρωτες, που...μετεφεραν τους φουρνους τους στην πολη με επιτυχια, που ακομα και σημερα φαινεται...
Αλλα και οι..πετροχτισταδες...οι ταρσανατζηδες, οι σιδεραδες...Οι Μαρμαραδες,[Για αντρες]
Και οι..υφαντρες, οι ραφτρες, οι μοδιστρες,και οι ..μαγειρισσες..[για γυναικες...]
Ακομα υπαρχουν οι..ονομασιες, των συνοικιων που κατοικησαν, οι πρωτοι, απ αυτους, που ηρθαν..μαζικα, καλεσμενοι ακομα και για τα δημοσια εργα...[Αναφιωτικα...Μυκονιατικα]
Με τη γενικευση της..Αστυφιλιας, και τη δημιουργια των πρωτων βιομηχανιων...
Δημιουργηθηκε, η πρωτη κριση..Στεγης...
Κι ετσι...Ηρθαν κατα χιλιαδες, οι οικοδομοι...Που μεχρι και σημερα...Ειναι ο ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ
της αναπτυξης της ελληνικης οικονομιας...
Οι ψυχοκορες λοιπον...Ησαν οι κοπελλες, που ηρθαν για να μαθουνε, μια τεχνη...
Και να επιβιωσουνε...Μια και το μεσεμποριο, και ο μικρος κληρος...Εκανε αβιωτη την επαρχια στην Ελλαδα...
Κι αυτες, οπως και οι δουλες...Ηταν ΑΜΙΣΘΕΣ...
Δουλευανε δηλαδη, για να φανε...Και για καποιο χωρο να κοιμηθουνε...Τους ηταν..αγνωστη εν πολλοις...Η αμοιβη στην εργασια...
Ηπρεπε, να γινουνε, μετα απο χρονια δουλειας, παραμαστοροι...Η παραμαστορισσες...Για να
παρουνε, καποια λεφτα..
Και βεβαια...
Καθως οι..μαστοροι...Ξερανε την τεχνη εμπειρικα...Δεν "δειχνανε" κι ολας...!!!
Επρεπε, μονος σου...Κι ενω η δουλεια...ετρεχε, γυρω σου...Να παρατηρεις, τον μαστορα...
Και να μαθαινεις...
-"Βλεπε να μαθαινεις"...Ηταν η κουβεντα, που ακουγες συνηθως...Κι αυτη ηταν, ολη κι ολη η διδασκαλλια...
Κι αν εκανες και καποιο λαθος...Πολλη και σκληρη τιμωρια, σε περιμενε...!!!

Ακομα θυμαμαι...Καποιο μολυβι...Που εξυσα, σ εναν τροχο...
Και την.."κατραπακια" που ακολουθησε...
Το κεφαλι...Βροντηξε, πανω στον προφυλακτηρα...!!!...
Κι ολοι οι μαστοροι, παραμαστοροι, βοηθοι και παραγιοι...
Σκασανε στα γελια...!!! [ξεφτιλα που ποναει, περισσοτερο απο τη...φαπα...]
Στο μοδιστραδικο παλι...Και στο παπουτσαδικο...
Οι μαστορες..."τσιμπαγανε" τις ψυχοκορες...Με τις βελονες...!!!
Η "κλεινανε" τα ζεστα νερα...Η τα κρυα...Στα μαγερικα...Κι επρεπε να κανεις τη λαντζα, με το κρυο...Η το καυτο νερο...Αν εσπαγες, κανενα πιατο...Καμμια σουπιερα, η καμμια πιατελλα...!!

Ετσι...Η εργασια της ψυχοκορης...Δεν ειχε ωραριο...!!! Ουτε του ψυχογιου[παραγιου]...
ΗΘΕΛΕΣ να δουλευεις...Οσο γινεται περισσοτερο...Μεχρι να μαθεις...Να γινεις..παραμαστορας...Βοηθος δηλαδη του..μαστορα...Η της μαστορισσας...Και να μαθεις επιτελους...Τα "μυστικα" της δουλειας....

Οταν η ψυχοκορη...Εμαθαινε, να "κοβει με το πατρον"...Η να "παιρνει προβα το φορεμα" πανω στην πελατισσα...
Καμαρωνε και τα πρωτα της λεφτακια...!!!
Αφου ειχε ραψει...Χιλιαδες κουμπια και κουμποτρυπες...
Αφου ειχε στριφωσει...Χιλιομετρα ολοκληρα...υφασμα...
Ειχε σιδερωσει και γαζωσει...Φορτηγα, απο φορεματα...!!!
Ειχε πλεον παρει....Πτυχιο...!!!
Ενα ...χαρτι..αορατο...Τοσο ομως δυνατο...Και σταθερο...Πιοτερο, κι απ τα σημερινα πτυχια..
Των Πανεπιστημιων και των σχολειων...!!

18 σχόλια:

  1. Πολύ σκληρές εποχές για τον κοσμάκη...που αναγκαζόταν να πάρει τον δρόμο της εσωτερικής μετανάστευσης μα και της ξενιτειάς που ήταν ακόμα σκληρότερη!
    Δεν την θυμάμαι αυτή την εποχή παρά μόνο απο τα βιβλία και τα κινηματογραφικά έργα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βουτιά στο παρελθόν... Εσύ τα έζησες ως φαίνεται... Εγώ αμυδρά κάτι θυμάμαι από άλλους... Ταινία Ελληνική ασπρόμαυρη... Κι εσύ μάστορας στο σενάριό της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εγώ θυμάμαι και όχι αμυδρά
    θυμάμαι γενναία κι ας ήμουν παιδί
    κάποιες εικόνες δεν βγαίνουν ποτέ από τα μάτια ..

    Μαχαίρη μου πέρασες καλά;
    την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι έτσι ήταν..αλλά καλύτερο ένα αόρατο πτυχίο,
    παρά αυτό το σημερινό, με τις πολλές σφραγίδες
    και υπογραφές, που στολίζει τον τοίχο άχρηστο.
    Με το χθεσινό αόρατο έβρισκες δουλειά!!!
    Με το σημερινό ορατό τίποτα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. KAΡΥ
    Για την ξενητεια θα γραψω, αργοτερα...
    Κοιταξε και την αναρτηση για τις ΔΟΥΛΕΣ στις 23 Ιουλιου..2010...
    Δεν γραφτηκαν αυτα, φιλη μου...Ισως γιατι πονανε..
    Ισως γιατι ειναι.."επικαιρα"..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σπυρο μας...
    Παρεα με τις..Γαζιες, τα θερινα σινεμα, και τις βεγγερες...
    Ενας "αορατος", θλιμμενος, σκυφτος κοσμος..
    Το 70% της νεολαιας της εποχης, που σαλευε...Κατω απο τα ποδια της νεας αστικης ταξης...
    Τειχη...Υψωμενα απο ανεχειες, και προκαταληψεις..
    Εμφανης και απροκαλυπτη εκμεταλλευση...
    Δουλεια, για ενα πιατο φαι...Και ενα σκληρο στρωμα...
    Κι ενα ονειρο..!!
    Το ονειρο, να μπορεσεις να φτιαξεις ενα.."κεραμιδι"να χωθεις απο κατω...Ενα αυθαιρετο δωματιο...
    Σημερα, Σπυρο..
    Που τα πραμματα ειναι, αν μη τι αλλο...Νομιμοτερα..
    Τα παιδια πασχουν, απο την ελλειψη..Του ονειρου, φιλε..Γιατι δεν τα μαθαμε, να εχουν εμπιστοσυνη στα χερακια τους...
    Αλλα στα δικα μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΜΕΓΚ...
    Το ιδιο αισθανομαι κι εγω...Σα να μου εχουνε "καρφωθει" στα ματια, αυτες οι εικονες...
    Κι ενω υπηρχε αληθινη ανεχεια...Σε σημειο, απελπισιας..Εν τουτοις, δεν υπηρχε η σημερινη, απογοητευση και ενδοτικοτητα..
    Γι αυτο τα λεω...
    Γιατι μερικοι, μου ειπανε, οτι ΤΩΡΑ...ειναι οι χειροτεροτερες στιγμες του κοσμου...
    Ε δεν ειναι λοιπον τοσο, χειροτερες, οσο νομιζουν μερικοι...
    Γι αυτο θελει δυναμη και αισιοδοξια, απο τους νεους...Πιστη στις δυναμεις τους...Και εκμεταλλευση των υπαρχοντων, οποιων...Δυνατοτητων...
    Οχι απελπισια...
    Οχι καταθλιψη...
    Γιατι οι μαναδες, και οι γιαγιαδες τους..
    Περασανε, χειροτερα κυματα, με χαμογελο..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΦΡΕΖΙΑ ΜΑΣ...
    Η "μαθητεια" στους μαστορους, δεν προυπεθετε το αορατο,πλην πολυτιμο πτυχιο...!!
    Απο τους 20 παραγιους...Δυο η τρεις, γινοτανε μαστορια...
    Γι αυτο οι σημερινοι γονεις, εχουνε παθος, με την μορφωση των παιδιων τους...
    Γιατι δεν θελουνε, να περασουν και αυτα, οτι περασαν αυτοι...Στα χερια των μαστορων...
    Παγκοσμια...Η χωρα που ξοδευει, τα περισσοτερα χρηματα, για τις σπουδες των παιδιων ειναι η Ελλαδα...
    Οχι για να στολισεις τον τοιχο με ενα σφραγιδοπτυχιο, αχρηστο...
    Αλλα για να μπορεις να πιστοποιησεις αληθινες,
    επαγγελματικες γνωσεις, στο πεδιο που σε ενδιαφερει...
    Χωρις να νοιωσεις την ταπεινωση, και τον πονο της ψυχοκορης...!!!
    Την ξεφτιλα, και τα βασανα του, παραγιου...

    Ο Μωρις Ναχμια...Ιδιοκτητης της μεγαλυτερης εριουργιας στην Ελλαδα, την εποχη του...
    Την Αγγλοσπουδασμενη, με υποτροφια κορη του...
    Την εβαλε στο ΜΑΝΤΑΡΙΣΜΑ, οτα ηρθε, απο εξω...
    Την εβαλε στο βαφειο...
    Την εβαλε στο κλωστηριο...
    Την εβαλε στο υφαντηριο...
    Την πηγε στο φινιρισμα, να δουλεψει...
    Χρονια...
    Και μετα την εβαλε, στην εταιρια...
    Για να μη στολιζει τον τοιχο το πτυχιο...
    Αλλα να εχει αξια, αληθινη...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όλα τα λόγια σου μ' αγγίζουν, μα αυτά που είπες στο Σπύρο, ακόμη πιο πολύ...
    Να στηρίζονται τα παιδιά μας στα όνειρά τους...όχι στα δικά μας...
    Ναί μαχαίρη μου, θα συμφωνήσω απόλυτα!
    Πώς θα μάθουν τον τρόπο να κάνουν όνειρα όμως; Γιατί ενώ τα έχουν όλα, έχασαν το πιο σημαντικό: Την ψυχούλα τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. EYAΓΓΕΛΙΑ...

    Λοιπον...Δεν ξερω...!!
    Δεν σταθηκε, τιποτα ικανο στη ζωη μου, να μου κλεψει τα ονειρα μου...
    και δεν καταλαβαινω, αυτα τι εχουν παθει...
    Μηπως δινουν μεγαλη σημασια στην αποτυχια,
    Δεν ξερω...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν έχουν στόχους, μαχαίρη, και φταίμε εμείς γι' αυτό. Τους τα δώσαμε έτοιμα στο πιάτο, όλα. Για πιο λόγο ν' αγωνιστούν; Γιατί να ελπίζουν; Δεν φοβούνται μήπως αποτύχουν. Αδιαφορούν, ήτε πετύχουν ήτε αποτύχουν, κι αυτό είναι χειρότερο... Έχω κι εγώ κορίτσι στην εφηβεία... Είναι στιγμές που απελπίζομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαχαίρη μου,

    έχω διαβάσει κι άλλοτε για όλα αυτά. Όχι με το ζεστό τρόπο τον δικό σου, μα έχω μια ιδέα.
    Κι όταν ακούω καμιά φορά τους ανθρώπους να αναπολούν τα παλιά τα χρόνια, τους τα υπενθυμίζω.
    Γιατί η ζωή ποτέ δεν ήταν εύκολη.
    Σε μεγάλες χρονικές περιόδους ήταν αβάσταχτη για πολλούς ανθρώπους όπως και σήμερα η ζωή είναι αβάσταχτη για πολλούς ανθρώπους της γης.

    Καλά να είσαι.
    :))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ALEX
    Εγω παλι νομιζω, απλα οτι πρεπει να δουνε την κατασταση, χωρις εμας...
    Για να μην τους ερθει τραμπακουλο...Οταν γινει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ξαναπέρασα.... Κι έμεινα άφωνος από συγκίνηση μπρος στην απάντησή σου που άγγιξε και την φίλη μου την Ευαγγελία... Άραγε τα παιδιά σου ξέρουν πόσο εξαιρετικός είναι ο πατέρας τους;;; Πόσο το "κρυφό" σχολειό της ζωής τον έχει προικίσει με πτυχία που δεν χωράνε σε τοίχους σπιτιών παρά μόνο σε πλατιά σύννεφα πλάι στου Θεού τον θρόνο;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΔΗΜΗΤΡΑ...
    Αυτο ειναι...
    Βλεπω, καμμια φορα...Π Χ Τωρα που πηγα στο χωριο..
    Μερικους..Παλιογερους, να αναπολουν..
    Εκεια τα χρονια...!!!
    Και λεγανε, για γαζιες, και λουλουδια,
    Και..σιδερενια, γυναικεια, εσωρρουχα..!!
    Εγκεφαλικο επαθα...!!
    Κι οταν τους τα θυμησα, τα γεγονοτα...
    Με ημερομηνιες και ονοματα...Να ακουνε και οι νεωτεροι, και να μαθαινουνε...
    Με ειπανε, κακονε...!!
    Κακος, δεν ειμαι ΔΗΜΗΤΡΑ...
    Αλλα δεν αντεχω, τις...Θολες και τις επιλεκτικες, θυμησες...
    Ειναι ψεμματα...
    Σα να θελουμε να "κοψουμε τα ποδια" στα παιδια σημερα, που δεν τα ζησανε αυτα...
    Και δε θα το αφησω, να γινεται αυτο, οσο μπορω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΣΠΥΡΟ ΜΑΣ...
    Ευχαριστω, φιλε, για τα καλα σου λογια...
    ...Μηπως δεν τα αξιζω, κι ολα...;;
    Αληθινες εικονες, δινω...Οπως χαραξανε το πετσι μου...
    Απλος αφηγητης, της ζωης...Οπως ητανε αληθινα...
    [για την ταξη μου]
    Κι οπως πονεσε...
    Αλλα δεν λυγισε, τους νεολαιους της εποχης...
    ..Γιατι, οι νεοι σημερα, μας λενε με πικρα...
    Οτι δεν φροντισαμε, να ημαστε, πιο προσεκτικοι στις επιλογες μας...
    Για να μη φτασουμε, ως εδω...!!!
    Μας λενε, για τη γεννια του Πολυτεχνειου..
    Που συμβιβαστηκε, και εγινανε..Λαμογια..
    Γραφουνε στους τοιχους...
    "καθε μερα δουλος...Και το Σαββατο, αφεντης"
    Ας μαθουνε λοιπον, απο ποια μονοπατια περασαμε...Και πως διαμορφωθηκε, η συνειδηση, αυτουνου του κοσμου...Απο τον οποιο βγηκαμε εμεις...
    "Την αληθεια, και μονο την αληθεια, χωρις φοβο και Παθος".....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Nai βρε μαχαίρη, αυτό λέω κι εγώ. Αρχίζουμε τις ονειρο-αναμνήσεις, και πουλάμε στα παιδιά μας φύκια για μεταξωτές κορδέλες και δεν τους λέμε τίποτα για τις συνθήκες που οδήγησαν την μισή Ελλάδα στην ξενιτιά και την άλλη μισή στην εσωτερική δουλο-μετανάστευση.
    Και τους κόβουμε τα πόδια. Τα απογοητεύουμε πως παλιά ήταν ωραία τα πράγματα και τώρα είναι σκατά. (σόρυ αλλά....)

    Να ΄σαι καλά, να τα θυμάσαι και να τα θυμίζεις. Να ξέρουν οι άνθρωποι πως η ζωή για τους πολλούς πάντα αβάσταχτη ήταν.

    :))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η γραφή σου πάντα ζυμωμένη, αχνίζουσα, ζωντανή και ρέουσα φίλε μου μαχαιρη... σε διαβάζω και οι εικόνες μπολιάζονται με τα συναισθήματα... και σε τούτο το σκληρό θέμα της έμμισθης ή και άμισθης δουλείας που έθιξες, με συνεπήρες... καλό σου βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή