ΤΟ........ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΤΗΣ ΧΑΡΟΥΛΑΣ..

Η Χαρουλα, την ειχε βαρεθει την κουβαριστρα, την αθλια...

Μια ζωη γεματη κουβαριστρες, γαμοτο μου...!!...Μου ελεγε...

-Να καθιζω στη ραφτομηχανη...Εφτα το πρωι...Και να σπροχνω,υφασματα, Κουρτινες, μαξιλαροθηκες, παντελονια...Καλυμματα, φουστες, μπλουζακια...Ως τις πεντε τ απογεμα...!!

-Και να σηκωνεσαι μονο για..κατουρημα, γαμοτο μου...!!!

-Αυτη ειναι η ζωη...;;..Μου ελεγε θλιμμενα...

Να ραβεις φορεματα...Και να μην εχεις λεφτα...Ουτε για ενα φορεμα...!!

Να φορας τα περσινα παπουτσα...Να τρεμεις, μη σχιστει το καλσον,που κανει λεφτα...;;

-Δεν θελω αλλο τετεια ζωη, γαμοτο μου...!!...Ελεγε και ερριχνε το μαλλι μπροστα...Να μη φανει το αγανακτημενο δακρυ..

-..Θελω να ντυθω...Να βαλω το φορεμα του Ταδε σχεδιαστη...Τα ..Ταδε παπουτσα, με το ψηλο τακουνι...!! Να ριξω και μια γουνα, απο πανω...

Να βαλω κοσμηματα...Και σκουλαρικια χρυσα...!!! Και με πετρες πολυτιμες και μεγαλες...!!

Να παω να ...κομμοθω, και να μακιγιαριστω...Σ ενα επωνυμο κομμωτηριο...

Να βγω εξω...Να φανει και το δικο μου το σωμα...Και να κανω καποια εντυπωση...

Να περιμενει η Μερσεντα...

Και να βγει απο μεσα...Ο ματσος...Που θα με οδηγησει και μενα στο ονειρο...

Σε κεντρα πολυτελειας...Κυριλε εστιατορια...Με Σεφ και γκαρσονια με την πετσετουλα στο χερι...

Να μου βαζουν Σαμπανια στο ποτηρι...

Και μετα....Σε κεντρα πολυτελειας, νυχτερινα...Με μεγαλες φιρμες...

Να χορευω και να πετανε για παρτη μου...λουλουδια ακριβα στην πιστα...Και να ανοιγουνε κιβωτια...!!

Την κοιταγα με θλιψη...Και πονο...Και για να μη φανει, το δακρυ μου...Εβαζα ταχα ενα ξυλο στη μασινα...

Η ομορφωτερη κορη μου...Και η πιο ατυχη...

Που να τα βρει αυτα που θελε...Στα προσφυγοσπιτα της Νεας Ιωνιας...;;;

Ποιος θα την κοιταγε, απ τους Ματσους...Αυτην την μικρη εργατρια...;;

Ομως...Το Θαυμα εγινε...!!

Απο το λογιστη της εταιριας...Οπου δουλευε...Που βγηκαν καννα δυο φορες...

Εγνωρισε..ενα υποδιευθυντη...Και απ αυτον...Μπηκε τελικα στην παρεα με τους πλουσιους που ηθελε...

...................................................................................................

Ο μπαρμα Μανασσος, ζαλωμενος τα καλαμια, και τα εργαλεια της δουλειας...Εβγαινε

πρωι-πρωι για δουλεια στις γειτωνιες και τις ρουγιες...

Ο ΚΑΡΕΚΛΑΑΑΑΑΑΑΣ... Φτιανω καλες καρεκλες και ψαθεεεεεες... Διαλαλουσε...

Αξαφνου...

Εξω απ το νυχτερινο κεντρο...Καπιοι καθυστερημενοι ξενυτηδες, μπαινανε σε κατι αυτοκινητα, πολυτελειας, που περιμεναν...

Κυτταξε, σαν κατι να του φαινοταν γνωστο...

Χαρουλα...Φωναξε ξεπνοα..

Χαρουλα...

Την ειδε...Που κοιτουσε, με το βλεμμα...κεινο του μεθυσμενου...Του αλλοπαρμενου το βλεμμα...!!

Σαν κατι να καταλαβε...Ενα πεταρισμα, στο βλεφαρο...Ενας δισταγμος, στο βημα...

Ομως..

Γρηγορα συνηλθε...

Χωρις, ουτε ενα βεμμα, ενα κουνημα του κεφαλιου...Ενα κοιταγμα...

Μπηκε στ αμαξι...Πηγμενη στα λουσα, τα γουναρικα τα κοσμηματα...

Τ αυτοκινητα ξεκινησαν με θορυβο...Και σε λιγο χαθηκαν στη στροφη...

Ηταν καννας χρονος κοντα...Οπου ο Μανασσος, δεν εμενε πια κοντα στην κορη του...!!

Εσκυψε, να διορθωσει λιγο το φορτιο στην πλατη του...

Ασηκωτο του φανηκε..!!

Κι ηταν ακομη πρωι..

-Δεν πειραζει παιδι μου...Μονολογησε,και ενα δακρυ πικρο εσταξε στο πλακακι..!!

-Δεν πειραζει...Καρδια μου..!!

Με φτανει που βρηκες, την ευτυχια που ζητουσες...!!!

...................................................................

Στην κηδεια...Ηταν ολη η μικρη γειτωνια μαζεμενη...

Γυναικες, στα μαυρα και αντρες με μαυρες γραββατες...Και θλιμμενο υφος..

Ολοι κρατουσαν...ενα λουλουδι...

Ακομα κι αυτοι...που δεν πιστευαν...

Ο Mανασσος...Ηταν ενας αγαπημενος γειτωνας...Ενας φιλος...Ενας συμπολεμιστης..!!

Ειχανε τσονταρει, ολοι...Για το φερετρο και το μνημα...

Κι απομακρα...

Πισω απ τα κυπαρισσια κρυμμενη...

Καποια...

Καθοταν σ εναν αγνωστο ταφο...Κι εκλαιγε μ αναφυλητα...!!

-Συγγνωμη πατερα...Ελεγε.. Συγγνωμη...!!

Δεν πειραζει...Παιδι μου...Δεν πειραζει,καρδια μου...

Της απαντουσε εκεινος, απο ψηλα..

Και χαδευε τρυφερα τα μαλλια της..

Αλλα εκεινη..Ποτε δεν τον ακουσε...

Και σ ολην την πλουσια ζωη της...Της εμεινε αυτη η θλιψη..

Σαν πληρωμη.

Σαν αντιτιμο...Για το ονειρο της...Που το εζησε στ αληθεια...