ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΠΙΤΙ...

Οταν πεθανε η μανα μου...

Ποτε δεν φανταστηκα, οτι θα γινοταν...Οπως στο θανατο του πατερα...

Νομιζα...Οτι επειδη, ειχαμε πληγωθει πολυ τοτε...Και οι δυο...

Οτι θα το απεφευγε...Αυτο το ιδιο "σεναριο"...

Νομιζα.. ΤΟΤΕ...Οτι μπορεις, να επηρρεασεις το τελος...

Σαν ενα ταξιδι...

Να τηλεφωνησεις..Να βγαλεις εισητηριο..

Να φτιασεις βαλιτσες...

Να αποχαιρετισεις...

Βεβαια...Τωρα ξερω πως δεν ειναι ετσι...Γινεται γρηγορα...Λες και φοβαται ο θανατος...Μην και τον"προλαβεις"...η τον εμποδισεις...

Και κανει βιαστικα, οτι ειναι να γινει...

Σε λιγα λεπτα...Ολα εχουν τελειωσει...

Και μενεις...

Να σκεφτεσαι δια βιου...Οσα δεν ειπες...Δεν προλαβες να πεις...

Δεν θελησες...Γιατι νομιζες, οτι υπαρχει ακομα καιρος...

Ακομα και οσα..Δεν ειχες καταλαβει...Ας ειναι...Δεν ειναι αυτο το θεμα...

Οι φιλοι μου...Που με φιλοξενουσαν, για την "παρηγορια...." Οπως λεμε στο χωριο μου...

Σκεφτηκανε, να με βαλουνε να φτιασω...Ενα δικο μου σπιτι...

Βρηκανε το διαμερισμα...Κανανε τη μεταφορα, των απαραιτητων...Ξεφορτωθηκαν τα υπολοιπα περιττα..Νοικιασαν και το σπιτι της μανας μου...

Και ναμαι...

Ενοικιαστης...Και αποκλειστικος νομευς...Στο πρωτο σπιτι μου...Και μονος...

Ο καθ ενας, στη δουλεια του...Μετα απο λιγες μερες...Και γω βεβαια...Τωρα..Ολα εξαρτιοταν ΜΟΝΟ απο μενα..Και επρεπε να τα φροντισω..

Τοτε καταλαβα...

Οτι δεν ειναι, δυστυχως,τα οσα πρεπει να γινουν, για πρωτη φορα...

Αλλα, κυριως, οτι δεν υπαρχει πια κανενας...

Εστω..Να σε βρισει..Να γελασει..Να σε ειρωνευτει...

Καταλαβα...Οτι για να ενδιαφερθει καποιος, να σε κοιταξει απλα...Φευγαλεα...

Πρεπει να δωσεις...Να το επιδιωξεις...Να πολεμησεις, με αλλους ανταγωνιστες...

Και να το κερδισεις...Αυτο το φευγαλεο βλεμμα εστω...Αλλα και ολα τα αλλα...

Ετσι..Εκτος απο εκεινο, που μου αρεσε εμενα...Σε καθε πραγμα, που εβαζα, στο νεο μου σπιτακι...Ηταν και κεινο, που εμπαινε...Με τη σκεψη...Να τρβηξει την προσοχη..Καποιου..

Εκεινων των ατομων..[αντρες γυναικες] που δεν θα ρχοταν πια ΜΟΝΟ για χαβαλε, ποτα, τσιγαρα...Χαρτια και κουβεντες...

Αλλα θα ρχοταν...Για μενα...Για τον καινουργιο Μαχαιρη...

Τον ενοικιαστη...Και αποκλειστικο νομεα...Τον αληθινο ενηλικο...

Μ αυτη τη λογικη...Πηγα στην τραπεζα...Πρωτη φορα να δωσω...Οχι να παρω λεφτα...

Ανοιξα και λογαριασμο,μισθοδοσιας...Αποταμιευα..Εγω...Ο πρωην χιππης..

Δουλευα,σοβαρα..Προσεχοντας τι κανω..Πηρα ευθυνες,υπερωριες,θεση..Αποφαση..

Αγορασα ηλεκτρικες συσκευες..Διαλεξα μαρκες,Υπεγραψα γραμματια..

Ειχε ερθει η ωρα...

Να κανω οσα...Ελεγε η μανα μου..."Αν μεινεις μονος σου;;;Τι θα κανεις...;;"

Ναι...

Δε σηκωσα, ολο το μοναστηρακι..

Μονο λιγα,διακοσμητικα πηρα..Δυο καδρα..Ενα καλογερο..

Μια μεγαλη,βιβλιοθηκη..Με ταβλες και διακοσμητικα τουβλα...

Ενα κρεββατι-καναπε...Μπαουλοντιβανο μαλλον..

Ενα ωραιο τραπεζι ροτοντα...Με τρεις Βιεννεζικες καρεκλες..

Και ενα μικρο τραπεζι κουζινας..Αυτα ησαν ολα...Τα ρουχα μου,και τα αλλα πραγματα μου...

Τα εβαλα στην τοιχοντουλαπα του σπιτιου...Ολα καινουργια...Καθαρα τακτοποιημενα..

Σαν να βοηθουσε να πνευμα...

"Αν εχεις απλυτα πιατα το βραδυ...Θα σε πουνε γυφτο.."

"Οταν φευγεις για δουλεια...Να ανοιγεις...Να φευγει η μποχα...Και η τσιγαριλα"...

"Βαλε πλυντηριο...Πριν σε βρουνε τα ποντικια"...

"Κανε μια ωρα δουλειες,καθε μερα..Μη ξοδεψεις την Κυριακη σου"...

"Μαθε να μαγειρευεις...Δεν θα παρεις Δουλα..."

Ποτε δεν πηγα στο σπιτι της μανας μου...Ουτε μια φορα...

Μονο στην πουληση του...Μαζι με τον αγοραστη...

Και τιποτα δεν κρατησα, απο κει...Δικο της...Περα απο τα βιβλια και τις φωτογραφιες...

Και το ημερολογιο του πατερα...

Ποτε δεν παλεψα αυτο το κενο...Το αδειο...Το ψυχρο..

Ακομη και σημερα...Επετειο θανατου...Της...

Νομιζω...Οτι με τραβαει κατι...Στην ανυπαρξια...