Εχτες, οπου τονε πηρα τηλεφωνο..Τον ρημαγμενο τον εσωτερικο μεταναστη...
Αυτονε..Το φιλο μου...Που πηγε να δουλεψει αλλου..Εκει οπου ητονε, το μεροκαματο...
-Βαλε μια σομπα ηλεκτρικη...Του ειπα...
-Εβαλα, μου λεει...Εβαλα...Και πολλα κοστιζει...Και δε με ζεσταινει..
-Βαλε τοτε, πολλες, ταινιες...Βαλε μονωση, στους τοιχους..Βαλε αεροστοπ στα παραθυρα..
-Εβαλα..Μου λεει παλι...Και μια υποφορα, διακρινω...Στη θλιμμενη φωνη του..
Εβαλα ταινιες, πολλες..Εκλεισα με αεροστοπ τα παραθυρα...Εβαλα κουρελια,κατω απ τις πορτες..Εβαλα...Ακομα και τις πορτες, εκλεισα ερμητικα...
Αλλα το κρυο,εδω,με περονιαζει..
-Παρε ρουχα,του λεω...Παρε ρουχα ζεστα...Κουβερτες, και κιλιμια σκεπασου...
Βαλε χαλια...Να μη πατας κατω, βαλε...
Φορα, διπλα παντελονια, και μακρυες σκελεες απο μεσα...
Μαλλινες φανελλες βαλε,κατακρεατα...
Βαλε, διπλες καλτσες, και παρε ζεστες...Φαντες παντοφλες...
-Εβαλα...Μου λεει...Εβαλα, απ ολα διπλα...
Ακουνητος, καθομαι, στη σομπα διπλα..
Και σκουφια εβαλα..Και γαντια,δερματινα...
Μα το κρυο περναει αλωβητο...Ακομα και στα ματια...Κρυωνω...Και στα νυχια..
-Δεν εχει στο χωριο, καυσοξυλα..και καμμια σομπα πετρελαιου, αν μπορουσες, να βρεις...
Το τζακι, να αναψεις...Να κατσεις διπλα να ζεσταθεις..
-Μα βεβαια...Μου λεει...Πολλα καυσιξυλα υπαρχουν...Και λεφτα να μην εχεις..Μπορεις να μαζεψεις απ το δασος..Ο Θεος, δινει...Και στον φτωχο, καποια ζεστη..
Το τζακι, το αναψα...
Και καστανα εψησα..
Και τη ρακη...Την εβαλα, σε πολλα ποτηρια...Και την επινα...
Μεχρι,οπου μου εφανηκαν οι φλογες διπλες...
Και κουνιωταν ολα...Περα δωθε...Περα δωθε...Οπως προπεσι, που χαθηκαμε με το μπουρινι...
Με τη βαρκα...
Που ειχαμε φουσκωσει ως τη μυτη...Απο τα γελια...
Κι ας ειχαμε βραχει...Ως το κοκκαλο...
Θυμασαι...
-Εισαι καλα...;; Του λεω, υποψιασμενος..
-Οχι, μου λεει...Δεν ακους;;; Σου λεω, τοση ωρα...Πως κρυωνω...Και τωρα που μιλαω στο τηλεφωνο...Καπνιζω...Και το τσιγαρο τρεμει, στα παγωμενα δαχτυλα μου...
-Βρηκες κανενα κολλητο..Του λεω..Νομιζω πια οτι καταλαβα...
-Οχι...Μου λεει..Ακουω,απ το τηλεφωνο, μια μυτη να ρουφαει...
-Καταλαβα...Ποσες ημερες, εχεις να δεις ανθρωπο...Περα απ τη δουλεια...
-Απ τα Χριστουγεννα...Μου λεει..Δεν ανεβηκα πανω ξανα...Ακριβα τα ναυλα...
-Σταματ,ρε...Σταματα τις σομπες...Βγαλε τις ταινιες, απ τα παραθυρα..Βγες εξω ρε..Θα σκασεις...
ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΕΙ ΜΕΣΑ...
-Τι λες μωρε...Τρελλαθηκες...Θες να πεθανω απο το κρυο...
-Βγες εξω...ΒΛΑΚΑ...
Παρε τ αμαξι...
Πηγαινε τωρα, στη χωρα...
......Και βγαλε ενα εισητηριο...Ενα εισητηριο, για δω, βγαλε...
ΝΑΙ...
Το κρυο αυτο...Που σε δερνει...
ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΠΕΡΝΑΕΙ......
Ενα εισητηριο, για δω...Βγαλε...
!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλως ηρθες...Ρικη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδες..;;
Το κρυο, τον επιασε...
Αυτο..Της μοναξιας...
Της ψυχης το κρυο..
Θα με τρελάνεις τελείως εσύ....!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαστορα γεια σου, διαβασε αυτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετανάστης
Καράβι ποιος σε κέντησε, ποιος σού 'βαψε τα ξάρτια
για να με πάρεις μακριά και να δακρύσουνε πικρά
και να δακρύσουνε πικρά της μάνας μου τα μάτια
Φεύγω γιατί με πίκρανε
η φτώχεια και ο πόνος
είχε πνιγεί η ελπίδα μου
είχε σβηστεί ο ήλιος μου
κι είχε χαθεί
κι είχε χαθεί ο δρόμος
Με δέρναν όλοι οι καιροί, μου πάγωναν τα μάτια
μου κάναν πέτρα το ψωμί, μου κάναν βούρκο το νερό
μου κάναν βούρκο το νερό και την καρδιά κομμάτια
Φεύγω γιατί με πίκρανε...
Δεν μού 'χαν μείνει ν' αγαπώ δυο χέρια ν' αγκαλιάζω
μόνο τα χείλη με καημό και μια φωνή με πυρετό
και μια φωνή με πυρετό τον πόνο να φωνάζω
Φεύγω γιατί με πίκρανε...
Το τραγουδουσε ο .................
Mαχαίρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλά με συγκίνησες γιαβρίμ'!! Να το ξέρεις!!
Σπυρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι το λες αυτο...;;
Απλα λαλησα...Γιατι ποτε δεν περιμενα...
οσα βλεπω να γινονται...
Ποτε...
ΔΗΜΗΤΡΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ομορφο τραγουδι...
Για το κρυο...
ΔΗΜΗΤΡΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθω να συγκινησω...
Για το απαισιο που γινεται...
Δεν ξερω, ως που θα παει...
Αλλα αρχιζει να αγγιζει το απαραδεχτο...
Και κανεις δεν βλεπω να κανει κατι...
Κανεις...
Απο την τεταρτη...
Αρχιζω αναρτησεις...
Με τις βασικες ΑΞΙΕΣ...
Μια-μια θα αναλυονται, κατα τη γνωμη μου...
Αρχιζω με την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ...
Μηπως τις ξεχασαμε βρε...;;
Μισεύω και τα μάτια μου δακρύζουν λυπημένα,
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ πατρίδα μου γλυκιά δακρύζουν λυπημένα,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ' αγαπώ βαθιά.
Στη ξενιτιά με στεναγμούς βραδιάζει ξημερώνει, αχ πατρίδα μου γλυκιά βραδιάζει ξημερώνει,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ' αγαπώ βαθιά.
Έχετε για ψηλά βουνά και κάμπη με τα δάση,
αχ πατρίδα μου γλυκιά και κάμπη με τα δάση,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ' αγαπώ βαθιά.
Θα σ' αγαπώ, θα σ' αγαπώ ώσπου να ξεψυχήσω,
αχ πατρίδα μου γλυκιά ώσπου να ξεψυχήσω,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ' αγαπώ βαθιά.
το μαμούνι μου στο τραγουδά
ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΜΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΟΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ.
Μου θυμιζεις τραγουδι της βασικης εκπαιδευσης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΜΜΟΥΝΙ...;;;
Μαζι με το Ελλαδα μας γλυκεια...;;;
Να δινεις στην Καρυ...Να διορθωνει...[καμπη]
Εγω Πατριδα οριζω τον τοπο...Τους ανθρωπους...
Τους φιλους, που φευγουν...
Δες την απαντηση στο Σπυρο[1]
Αλλα αγαπω την Καρυ...Γιατι εχει καρδια...
Κι ας διαφωνουμε σε πολλα...Ουδεις ασφαλτος...
Ουδεις...χωματοδρομος...
Αυτα για να με μαθεις...
Σκρουτζακο...Γεια σου...Καλη βδομαδα, φιλε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλα...
Το ίδιο και η Κάρυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο σημαίνει Πατρίδα και γι'αυτήν! Τι άλλο θα μπορούσε να είναι αν δεν είναι πρώτα οι άνθρωποί της που γεννιούνται,μεγαλώνουν και πεθαίνουν σ'αυτήν και γι'αυτήν!
Εχεις λαθέψει φίλε Μαχαίρη...
Επιμένεις να βλέπεις πίσω απο την φιλοπατρία της Κάρυς κάτι άλλο που δεν την χαρακτηρίζει!
Και μη φοβάσαι την όμορφη λέξη φιλοπατρία που περικλείει όλα όσα αναφέρεις εσύ!Να την χρησιμοποιείς....έτσι ως δείγμα αντίστασης!
ΜΑΜΟΥΝΙ
ΠΟΤΕΣ δεν φοβηθηκα...Τη λεξη φιλοπατρια ΜΑΜΜΟΥΝΙ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οσον αφορα ΕΜΕΝΑ..Πολλες φορες παρεξηγηθηκα γι
αυτο..
Εξ αλλου, αυτο ειναι που με "ενωνει"
με την ΚΑΡΥ..
Οχι ομως,με την οποιαδηποτε εννοια του ξεχωριστου...
Αντιθετα...
Με τη δοτικη εννοια...
Που εξ αλλου..
Οι συμπατριωτες μας την ανακαλυψαν...
ΕΔΩΣΑΝ οι δικοι μας, ΜΑΜΜΟΥΝΙ...
Εδωσαν αξιες και φορμες που οι αλλοι, οχι μονο δεχτηκαν...Αλλα τους χαρακτηριζουν σημερα...
Ακομη και την φιλοπατρια εδωσαν...Κι ας μην ενοιωθαν αυτοι την πατριδα...Σαν χωραφι..
[Ιτε Παιδες ελληνων...]Εδω περιγραφεται η εννοια της πατριδας..
Γιατι αν δεν δινεις...
Δεν εισαι...
Καλημερα Μαχαιρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη βδομαδα.
Σε προσκαλω στο νεο τσαρδακι μου.
Για την κάθε κατάσταση , έχουμε κι ένα
ΑπάντησηΔιαγραφήτραγούδι να την εκφράζει, όπως αυτό
του Καζαντζίδη, που λέει ο Δημήτρης.
Και το άλλο που γράφει το Μαμούνι,
μόνο που εγώ το ξέρω, κάπως αλλιώς.
Καλή εβδομάδα...
ΤΑΣΟΥΛΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμεσως ηρθα...
ΦΡΕΖΙΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καιμος του μεταναστη...
Ειναι ο καιμος του Οδυσσεα...
Αυτουνου, που ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ την Πατριδα...Οπου παει...
Στους Λαιστυγονες..
Στους Κυκλωπες...
Στη γερμανια..
Στις στοες, στο Βελγιο..
Στο Ν Υ ...
Στις φαρμες στον Καναδα..Στην Αυστραλια...
Ακομα και στην Κουβα...Στην Κινα..Στο Χονγκ Κονκ..
Η Πατριδα, ειναι η ψυχη...
Ο ανθρωπος...
Ποσο χαιρομαι οταν δεχονται την προσκληση μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν παγωνει η ψυχη τοτε δεν εισαι πεθαμενος εισαι 'ΝΕΚΡΟΣ'
Tasoyla...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο να λεγεται...
Ομως, αυτο που θελω να πω...Ειναι οτι, χωρις ανθρωπους...Δεν υπαρχει πατριδα στο χωμα...
Ειτε το θελουμε, ειτε οχι...
Αυτο ειχαν υπ οψιν τους..Ολοι οι "εξολοθρευτες λαοι" οταν εκαναν τις γενοκτονιες τους...
Γεννοκτονια ινδιανων στις ΗΠΑ...
Γεννοκτονια Αρμεναιων...
Νυχτα των κρυσταλλων...
Νυχτα του Αγ Βαρθολομαιου...κλπ..
Βεβαια, εδω, υπαρχουν και οι "εξυπνοι" εξολοθρευτες...Που εκαναν μεταφορες πληθυσμων...
Παντως το συμπερασμα που βγαζω εγω τουλαχιστον...
Ειναι οτι δεν συνδεεται η Πατριδα με τον ΤΟΠΟ...