Ο ΖΑΒΟΣ...ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΟί

Aκουστε, μια απιστευτη ιστορια...Που και μενα,αμα μου τη λεγανε...Πολυ δυσκολα θα πιστευα οτι εγινε...

Κι ομως...

Ειναι απολυτα αληθινη...

Μια φορα που λετε, κι εναν καιρο...Ητανε, ενας πατερας και μια μανα...

Που ειχανε, ενα παιδακι..."ιδιαιτερο"...

Ενα παιδακι...Που "δεν μεγαλωσε, οπως τα αλλα"...

Μια..."δοκιμασια"...Οπως λεγανε παλια...Οι κακεντρεχεις γειτωνοι...Ενα παιδι με προβληματα,συμπεριφορας...

Κλειστος, και δυσκολος χαρακτηρας...Δεν πετυχε να κανει παρεες, ουτε να σπουδασει κατι...

Γυρω στα 19 εως τα 25 χρονια του...Αποριφτηκε, σαν "καρκαδο" απο τους υπολοιπους συνομηλικους του...Και κλειστηκε...Σαν σ ενα αορατο κουκουλι...Στον εαυτο του...Για παντα...

...Ο ζαβος....

Τιτλος, που δοθηκε, απο ολους...

Για να ζωγραφησει, μια ψυχουλα...που δεν αξιζε, να κανει κανεις τον κοπο...Να καταλαβει...

Μια ψυχη "δικασμενη"...Στην απομονωση..Στην καταφρονια..Στη λυπηση...

Η μανα...

Πιο ευαισθητη, ισως..Δεν αντεξε για καιρο την κατασταση..Και βρηκε μια "ευκαιρια"να

"φυγει"...

Πολλοι ειπανε τοτες...Για την αυτολυπηση...Που σκοτωνει...

Αλλοι..μιλησανε, για καρκινο.Τη μαστιγα της εποχης...

Αλλοι λεγανε για μαγια...

Παντως..Κι αυτη η μαννουλα...Στερνη, και πρωτη σκεψη ειχε...Το κακομοιρο, το ζαβο της παιδακι...Και του "αφησε" στο ονομα του...Κατιτις, να μη γινει ποτες βαρος, και ζητουλας στη γειτωνια...

Ο πατερας, παλι...Πιο προικισμενος, με δυναμη, απο τη φυση αυτος...

Η πιο αδιαφορος, σαν χαραχτηρας...

Η με περισσοτερες αμυνες...[πως να κρινεις, αραγε...Μια κατασταση, που για μας τους υπολοιπους...Απλα ηταν "αφανταστο μαρτυριο"]

Ο πατερας, λοιπον...

Ξαναπαντρευτηκε...

Και με την καινουρια γυναικα του, εκανε δυο παιδια...Γερα...[αχ...αυτες οι πινακιδες...

Ποσο τη ζωη μας, ρημαζουν...Και ομως, ολοι μας, τις κουβαλαμε..]

Επερνουσανε, λοιπον, τα χρονια...

Εμεγαλωνε το"ζαβο" και τα γερα παιδια...

Και ο κακομοιρης ο "ζαβος" εμενε μονος...Και ερημος, καθως ο Θεος ειχε προσταξει...

[και το Θεο βλεπετε...Με μια περισση ευκολια...Τονε βαζουμε συνεταιρο, αμα συμφερει, στις δικες μας.."καταταξεις"...]

Με τα λεφτα της πρωτης γυναικας του, ο πατερας...

Αγορασε, ενα μαγαζι...Εφτιασε, με τη μαστορια του, μια μικρη βιοτεχνια...

Κι εκει μεσα...Σ ενα μικρο και απομονωμενο δωματιακι...Παρκαρισε, για παντα, και το

Ζαβο παιδι του...

Σαν, φυλακα...Σαν θυρωρο..Σαν εργατη, για ολη τη μερα, και τη νυχτα...

Σαν ενα σφαλμα...Που επρεπε να τιμωρειται...Καθως κι ο Θεος, προσταζει...[...]

Ο πατερας..Θες για να εχει τις διαφορες.."ευκολιες" απο το κρατος, για τα παιδια "αυτα"...

Θες, γιατι ξεκινησε την επιχειρηση..Με τα λεφτα της πρωτης...Της ατυχης γυναικας του...

Θες...Γιατι ενοιωσε καπου..ενοχος, για τη χαμενη ζωη του ζαβου του παιδιου...

Εγραψε το μαγαζι...Στο ονομα του...

Αυτος...Ο "ζαβος"...Φαινοτανε ιδιοκτητης, της δουλειας...Της επιχειρησης, και του κτηριου...

Και περασαν τα χρονια, σαν νερο...

Και "μπηκανε" και τα γερα παιδια, στη δουλεια...Αφεντικα κι αυτοι βεβαια...

Και ηρθε η ωρα...Της "μοιρασιας"...

Καθως ο "γερος" πια ηταν για "φευγιο"....

Σιγα μην ..Αφησουμε στο "ζαβο" τη δουλεια...

Ειχανε "σχεδια" αυτοι...Οι δυο "γεροι" αδερφοι...Για αναπτυξη...Και επεκταση...

Εκανανε το λοιπον, οικογενειακο συμβουλιο...

Οι δυο, νεωτεροι αδερφοι[..] Η μανα τους, ο "γερος" και ο "ζαβος".....

Εφτιασανε κι ενα "χαρτι"...Σε επισημο δικηγορο...

Οπου με τη θεληση του ο "ζαβος" τα εγραφε ολα στα αδερφια του...

Κτηρια...Μηχανηματα..Φιρμες, και εταιρια...

Και επαιρνε.."δωρο" ενα σπιτι για να μενει...Κι ενα μισθο...Για να ζει...μεχρι[επιτελους καποτε] να πεθανει...

Το "εμποδιο"...Το "προβλημα"...

Ομως ο "ζαβος"...

Ηρθε, με το δικο του δικηγορο...Και το δικο του "χαρτι"...

Που αξιωνε, ολα οσα δικαιουταν...

Ολα τα "μεροκαματα" του, ολα αυτα τα χρονια...

Ολα οσα η μανα του του αφησε φευγοντας...

Κι εδινε..ΑΥΤΟΣ "δωρο" στα "γερα" τα αδερφια του...

Το 50% του μαγαζιου...

Γιατι..Καθως φαινεται...

Ζαβος μπορει να ητανε...ΜΑΛΑΚΑΣ ομως δεν ητανε...

Κι ετσι...

Μαθανε ΟΛΟΙ...

Ποια ηταν η αληθινη προσταγη...

Του Θεου...