ΤΑ ΠΑΛΙΟΨΑΡΑ....

Ο Συνταγματαρχης Βασλειος Βαφεας, βγηκε για βολτα, εκεινη τη βραδια...

Δεν ειχε υπνο...Και η γλυκεια φθηνοπωρινη βραδια...Τον καλουσε κοντα της...

Βαδιζε γρηγορα...Τοσα χρονια στο στρατευμα, και να ηθελε, δεν μπορουσε να παει αλλοιως...

Δεκαξι χρονω, πρωτοεβαλε στολη...Και τωρα..Κοντα στη συνταξη...Πως να αλλαξει;;;

Ειχε αποφασισει, να παει ως το θαλαμο του λοχου...Να δει τα παιδια...Θα τους "ψαρωνε" λιγο

για πλακα...Τα αγαπουσε αυτα τα παιδια...Τα ζηλευε και τα αγαπουσε...

Πλησιαζοντας...Ακουσε φασαρια και φωνες...Ταχυνε το βημα...Τους εβλεπε απο μακρυα, καθως εστριψε τη γωνια, του μαγειριου..εφτασε κοντα τους αμεσως...

Ητανε μαζεμενοι, σε κυκλο...Απο μεσα ακουγοταν φωνες και υποκωφοι ηχοι...Ηξερε..Καυγας...

Πεταξε καμμια δεκαρια τζοκευ στα χωματα, για αρχη...Μολις ειδανε το δοικητη...

Σωπασαν ολοι...Ακουστηκαν, δυο τρια ποδια να χτυπανε προσοχη...Μετα, χτυπησαν ολοι οι αλλοι μαζι...Μεριασανε...Εφτασε ως το κεντρο του κυκλου...

Ητανε, κεινο ο βοδι, ο πατριωτης του ο Σπανεας...Δυο μετρα και εκατο τοσα κιλα κρεας...

Με τα πουκαμισα εξω...Και τη μουρη κοκκινη σα παντζαρι...

Στ αριστερο του χερι,κρατουσε στον αερα...Κειο τον λειψωμεριδα...Το σκουπιδιαρη...Το

Μανασσο...το γιωτα...

Το δεξι του χερι...Ως τον αγκωνα στο αιμα...Στραφταλιζε στο φως της λαμπας του δρομου...

Η μουρη του γιωτα...Αγνωριστη...Ολα ενωμενα σε μια πληγη...Οργιστηκε...

-ΑΣ ΤΟΝ ΚΑΤΩ...

Φωναξε, κι ερριξε μια ξαναστροφη στον Σπανεα, με τα αδεια γαντια του...

Ο Μανασσος...Επεσε κατω σαν αδειο σακκι...

-ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ...ΤΩΡΑ...Τσιριξε...ΠΑΡΤΕ ΤΟΝ...Του ειχε ανεβει το αιμα στο κεφαλι...

Τον πηραν...

Πηγε με αργα βηματα, ως τον επιλοχια...Που "παρευρισκετο"

-Τι εγινε;;...Ρωτησε, γλυκα, ενω κομποι ιδρωτα, αρχισαν να τρεχουν στα φρυδια του...

-Ο Σπανεας, δεν πηγαινε περιπολο...Δυαδα με τον Μανασσο...Γιατι...Ειναι κουκουες, ο

Λειψωμεριδας, Κυε Δοικητα...Και ο Σπανεας, ειναι απ το Μελιγαλα...

Οτα του το ειπε...Ο Λειψωμεριδας τον...Εφτυσε...Και ο Σπανεας, τσαντιστηκε...Κυε Δοικητα...

Ειπε γρηγορα ο επιλοχιας, με ενοχο υφος,βαρωντας το ποδι δυνατα στο χωμα...

-Εισαι αχρηστος...και ηλιθιος...Ειπε γλυκα ο δοικητης...Και οι πλακες σου...Επικινδυνες...

Μολις κρατιωτανε να μην τον βουτηξει απ το λαιμο...Ηξερε τις...Πλακες του...Αυτος εβγαλε τη δυαδα...

Πλησιασε τη μουρη του επιλοχια...Στον ποντο...

-Που μαθατε τα φρονηματα του Μανασσου;;; Φωναξε...

Ο επιλοχιας, δεν εβγαλε κιχ...Στεκοταν ακουνητος σα μαρμαρωμενος...Μονο με την..ακρη του ματιου του...Κοιταξε το δεκανεα, του δευτερου γραφειου...Δε θα την πληρωνε αυτος...

Ο Δοικητης...Πλησιασε το δεκανεα...Ηδη ειχε λαχανιασει σα να ετρεχε...Τον κοιταξε στα ματια..Ο δεκανεας, εσκυψε το κεφαλι...

Του πεταξε τα γαντια, στο προσωπο...Μ ολη του τη δυναμη...

Ο δεκανεας...Κοιταζε τις αρβυλλες του με προσοχη...

Εφερε τα δυο χερια του...Στα μανικια της στολης του δεκανεα...Με μια αποτομη κινηση...

Ξηλωσε τις σαρδελλες, φωναζοντας...

Οπλιτη Γερασιμε Νικοπουλε...Εικοσι φυλακη, και απο αυριο στον ορχο θωρακισμενων...

Ο ....Οπλιτης, Βαρεσε προσοχη, για να μιλησει...

-ΣΚΑΣΕ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΦΙΔΙ...

Εσκουξε ο Δοιηκητης...

ΣΚΟΡΠΑΤΕ ΠΑΛΙΟΨΑΡΑ....

Φυγανε ολοι τρεχοντας...

Την αλλη μερα.Μετα την "αναφορα"...Ειχε στο γραφειο, του τους δυο "πρωταγωνιστες"..

-Τους δυο μηνες "κρατηση" που θα περασετε, δω μεσα...Ειπε ηρεμα πια...

Να σκεφτητε...Τι να πω στις μαναδες σας, οταν σκοτωθητε...

Επειδη, δεν θα καλυψει με πυρα ο ενας τον αλλο...Σε ωρα αναγκης...

Κοιταξαν και οι δυο κατω...Αμηχανοι...

Μετα κοιταχτηκαν...Ισως πρωτη φορα, να κοιτουσε, ο ενας τον αλλο...

Τους αφησε, καννα δυο λεπτα, να "γνωριστουνε"....

Ελευθεροι...Ειπε ηρεμα...Κανανε μεταβολη..Και φυγανε...

Τα αγαπουσε, αυτα τα παιδια...Αυτοι ησαν η Πατριδα...Τα ζηλευε, και τα αγαπουσε...