Τα παιδια λοιπον...Τα βλασταρια μας...Μετα το γαμο...Ερχονται και αυτα...
Και τα μεγαλυτερα σφαλματα μας...Ειναι εδω...Χωρις να τα λυπηθουμε...
Απορριψαμε ολο το συστημα αξιων της μεχρι τουδε κοινωνιας μας, οσον αφορα το παιδακι κατοικιδιο...ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ κατι που θα αντικαθιστα τα προτυπα αυτα, που φυγανε...
Αφησαμε ΚΕΝΟ στην απαντηση...
Φυγαμε για δουλεια, και τα παρατησαμε στον παιδικο...
Πληρωσαμε το φροντιστη για να τα σπουδασει...
Την..αλλοδαπη βοηθο...Παιδοκομο...
Τον δασκαλο του μπαλλετου, και του καρατε...
Η τη γιαγια...Που ΔΕΝ ηταν η δικη μας γιαγια...Αλλα η μανα μας, που ειχε αναγκαστικα απορριψει τις αξιες που μας μεγαλωσε...
Ετσι..τα κακομοιρα παιδακια...μας..
Μεγαλωσαν σε ενα κοσμο υπερπροσφορας αγαθων...Ακομα και απο στερημενους γονεις...
Υπερπροσφορας εκπαιδευσης..Ακομη και απο ανεκπαιδευτους γονεις...
Υπερπροσφορας...Ενδιαφεροντος, ακομα και απο αδιαφορους γονεις...
Με αποτελεσμα...
Οταν εφτασαν στην εφηβεια...
Την ηλικια της αμφισβητησης...
Το μονο που καταλαβαν..Ειναι οτι τα ειχαμε μεσα σε μια γυαλα...Μια θερμοκοιτιδα...
Μια "εικονικη πραγματικοτητα" παρκαρισμενα...
Ωστε να μπορουμε εμεις ανενοχλητοι..Να περναμε καλα, χωρις αυτα...
να πηγαινουμε ταξιδια..Παρτυ..Εκδηλωσεις, που μας αρεσαν..
Χωρις να διαθετουμε...Ουτε ενα δευτερολεπτο γι αυτα...
Ειχαμε, εξ αλλου πληρωσει αλλους...Ειδικους, επιστημονες, για να το κανουν...
Ετσι...
Ουτε την αμφισβητηση...Το δωρεαν δικο μας μοτο...Δεν τους δωσαμε...Ουτε τη στοιχειωδη δυνατοτητα του λαθους...Ουτε τον..δρομο...Ουτε την παρεα...Ουτε τιποτα...
Και μετα...Να κλαιμε μονο...Γιατι βγηκαν ΕΤΣΙ...
Γιατι δεν σκεπτονται...Δεν εχουν δυνατοτητες..Δεν ΜΑΣ εχουν εμπιστοσυνη...
Πως να σκεφτουνε...;;;
Πως να αναπτυξουνε προσωπικοτητες..;;
Πως να μας εχουνε εμπιστοσυνη...Οταν απλα ΔΕΝ ΜΑΣ ΞΕΡΟΥΝ...
Ετσι...Με χρεωκοπημενες ολες τις ιδεολογιες, και τις ιστοριες μας...
Στραφηκανε, στην μονη αδιασαλευτη αξια που τους διδαξαμε...
Τα λεφτα...
Και στη διαχρονικη απαιτηση τους να τους τα δινουμε...[αν δεν ειχατε, να μη μας κανατε]
Εμεις τους το ειπαμε αυτο...
Οταν τα πληρωναμε..Για να ΣΚΑΝΕ...Για οποιαδηποτε ελλειψη τους...
Και κυριως...Για τη δικη μας ελλειψη...Για την δικη μας ΑΠΟΥΣΙΑ...
Τωρα...
Πρεπει να φαμε, αυτο το φαγητο που μαγειρεψαμε, αδιαμαρτυρητα...
Γιατι οι αξιες, και το οικογενειακο περιβαλλον ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ...Ουτε υπαρχουν σχολεια ειδικα...Ουτε καθηκον των δασκαλων ειναι, να καταλαβει το παιδι...Γιατι ηρθε στη ζωη...
Να πεισθει...Οτι δεν ειναι ΒΑΡΟΣ και μπελας...Και οτι ΤΟ ΑΓΑΠΑΜΕ...Οταν δεν το ειδε πουθενα αυτο..[εκτος απο το νεο μοντελο κινητο, το καινουργιο ρουχο, η το επικινδυνο μηχανακι...]
Πρεπει να φαμε, οτι ποτε δεν αποδειξαμε στα παιδια μας οτι ειμαστε....Γονεις...Και οχι γεννητορες τους...
Αυτο το βαρος...
Θελει πολλα....λεφτα να διαθεσεις...
Πολυ περισσοτερα, απο αυτα που βγαλαμε, εγκαταλειποντας τα...Και πηγαινοντας για δουλεια...
Μη ξεροντας...Οι ανοητοι...Γονεις...
Οτι τα παιδια.εχουν αναγκη περισσοτερο...ΕΜΑΣ...
Απο το πορτοφολι μας...
Συμφωνώ μέχρι το τελευταίο σου αποσιωπητικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι και το τελευταίο!
Δεν είναι τυχαίο ότι γέμισε το πελατολόγιο των παιδοψυχολόγων και αργότερα των ψυχολόγων ενηλίκων!
Πλέον και στην Ελλάδα!
----
Χθες είχα μία ανάρτηση κλεμμένη απο το χωριό σου!
Ήλπιζα ότι θα την δεις για να χαρείς...
Σήμερα αναγκάστηκα να την σκεπάσω μ'άλλη!
Με ανάγκασαν ορισμένοι...
Φιλιά
Αυτά πονάνε και κουκουλώνονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔικαιολογίες ένα σωρό, να βάλεις και στη τσέπη.
Δανικές αγάπες δώσαμε;
Και τι να κάνουμε βρε μαχαίρη, πες μου δηλαδή, τι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως να επιβιώσει μια οικογένεια σήμερα με 1000 ευρώ; Πως να μην αναγκαστεί κανείς να κάνει δυο δουλειές, πως να μη δουλέψει και η μάνα; Θα μου πεις ότι είναι τεχνητές πολλές από τις ανάγκες που χρειάζεται να καλύπτουμε; Το νοίκι όμως; Τα σχολεία, τα φροντιστήρια, ο αθλητισμός, οι παιδικοί σταθμοί; Είναι τίποτα δωρεάν; Η παιδεία, η υγεία, η άθληση; Μήπως τελικά κι αυτές οι ενοχές που αισθανόμαστε είναι ενοχές που θα ήταν γονιμότερες αν μεταφράζονταν σε ταξικό μίσος;
Έχω τρία παιδιά, τα βλέπω ουσιαστικά μόνο το σαββατοκύριακο. Τις καθημερινές τα φροντίζει τ'απογεύματα μια γυναίκα, βουλγάρα, όσο δουλεύει η γυναίκα μου. Προσπαθώ να αναπληρώσω το σαββατοκύριακο, να ισορροπήσω τις ανάγκες μου σε προσωπικό χρόνο με τις ανάγκες των παιδιών και ξέρω ότι είναι εύκολο να χάσω το παιχνίδι. Σκέφτομαι όμως απ'την άλλη, σάμπως εμείς -η γενιά μου δηλαδή και οι προηγούμενες- που είμασταν όλη μέρα με τη μάνα μας, γίναμε καλύτεροι από τους σημερινούς νέους; Εμείς δεν είμαστε που αφήσαμε τις σύγχρονες χούντες να κλέψουν το μέλλον των παιδιών μας και μάλιστα αδιαμαρτύρητα; Λέω τελικά, όχι μόνο μισοαστεία αλλά και μισοσοβαρά, μήπως είναι καλύτερα για τα παιδιά μας να μας αποκυρήξουν νωρίς-νωρίς;
έθεσες με τον γνωστό, δικό σου, καθαρό και ειλικρινή τρόπο το σπουδαιότερο και δυσκολότερο ζήτημα από την αυγή του κόσμου... τη σχέση γονέων και παιδιών... έτσι κι αλλιώς μου κάνει πολύ καλό να σε διαβάζω φίλε μαχαιρη... δεν το έχω καλοεξηγήσει ακόμα... σα να με αγγίζει ένα χέρι έντιμο, μια φωνή 'αρσενική', μια ψυχή πολύ απλόχωρη... να σαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήKARY...Ειναι τιμητικο για μενα...Να αναφερεται το χωριο μου και σ ευχαριστω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα παιδια τωρα...
Ειναι αληθεια, οτι τους ψυχιατρους και τους ψυχολογους, δεν τους ξεραμε παλιοτερα...
Σημερα δυστυχως...Ειναι απαραιτητοι...
Δυστυχως...
Αντιγονη μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο μερους του πατερα και της μητερας...
ΠΟΤΕ...Η αγαπη δεν ειναι δανεικη...ΠΟΤΕ...
Τα παιδια ειναι που δεν το ξερουν αυτο...
Εγω με τη μανα μου...Στην περιεργη σχεση μας..
Επεφτε και ξυλο...Πολυ....
Ουδεποτε ομως...Ουτε ενα δευτερολεφτο...Δεν μου περασε απο το μυαλο, οτι η μανα μου...Δεν με αγαπουσε...
Αντιθετα...
Η γυναικες-μανες σημερα...Πολυ περισσοτερα δινουν στα παιδια τους...
Αλλα αμφισβητουνται ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...
Γιατι...;;;
Μηπως, λεω, διοτι τα παιδια..Ζητουν ΑΛΛΕΣ πιστοποιησεις, απο εκεινες που τους δινονται...
Αυτο λεω...
ΣΤΡΑΤΟΛΑΤΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως να διαφωνησω μαζι σου...Που εδουλεψα ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ δυο δουλειες, φιλε...
Και οταν η κυρια Μαχαιρη...Εχει περισσοτερα ενσημα απο μενα...;;;
Εμεις ειχαμε, μια Τουρκισσα, για τον γιο μου...
Και γι αυτο ξερει και τουρκικα...Μεγαλωσε μαζι με τα δικα της παιδια...
Αυτη επηγε, να τον δει στο δημοτικο, οταν ελεγε ποιματα...[δεν υπηρχε η γονικη αδεια]
Αυτη επηγε στο ποδοσφαιρο...
Αυτη τον εμαθε σκακι, φιλε...
Το ιδιο εγινε και με τις κορες.[παιδικοι σταθμοι
προνηπια δυο χρονια...Νηπια...ΚΛΠ]
Να το μετατρεψουμε σε ταξικο μισος...;;
Να το μετατρεψουμε...
Να μας αποκυρηξουν τα παιδια..;;
Να μας αποκυρηξουν...
Αλλα μετα...
Οταν θα ερθει η εφηβεια...
Πως θα το αντιμετωπισουμε..;;
Οταν θα μενει σπιτι σου...Ενας θυμωμενος ΑΓΝΩΣΤΟΣ νεαρος/η...;;;
-Ξερεις τι θεση παιζω, στο ποδοσφαιρο...;;
Μου ειπε ο γιος μου...Στα 16 του...
Και δεν ηξερα, φιλε...
Δεν ηξερα, γιατι ετρεχα κι εγω για το νοικι...
Και μετα...
Για να ΜΗΝ πληρωνω νοικι...
Προσπαθω...Να σε βοηθησω φιλε...
Κατι ξερω, που δεν το εμαθες ακομη...
Αυτο μονο...Ρωτα...Τι διακινδυνευεις...
Και κρινε μονος σου...
ΝΙΜΕΡΤΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου δινουν κουραγια...Τα ωραια σου λογια...
Ειπα να γραφω...Για τα παιδια...Μηπως κι ακουσει καποιος...
Γιατι ΤΑ ΙΔΙΑ τα παιδια...Ειναι, για τους γονιους...Το πολυτιμοτερο κοσμημα...
Και πρεπει ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ...Να τους το λεμε αυτο...
Να το πιστευουν ΤΕΛΕΙΩΣ....
Μαστορα καλημερα, το διαβαζω απο την πρωτη ωρα που το ''σηκωσες'' το κειμενο σου, απο αυτα που λες και χωρις ''παρεξηγηση'', δεν εχω ''ζησει'', τιποτα, βολτες με το καροτσακι, βολτες με τα ποδια, βολτες με το αυτοκινητο, βολτες με το καραβι, μαζι κινηματογραφο, προπονηση το καλοκαιρι στην αμμο---διπλα στην θαλασσα---, τα καλυτερα παπουτσια για ποδοσφαιρο, εχω δει ποδοσφαιρικες του ''συναντησεις'', πηγα στο μπασκετ μαζι του, στο ολυμπιακο σταδιο, λογω Παναθηναικου, μαζι σε πορειες, ποτε στο καροτσακι, ποτε στους ωμους, μαζι δεν εχουμε κατεβει, απο τοτε που ''μεγαλωσε'', ψηφιζει Κ.Κ.Ε, αλλα παει στις πορειες με τα ΕΕΑΚ, ακουει πολυ μουσικη, απο το βραδυ ως το πρωι στο σπιτι παιζει μουσικη συνεχεια, διαβαζει βιβλια, αυτα ακουγε, αυτα εβλεπε, εχει αποψη για ολα και σχεδον παντα παρ'ολη την ηλικια του,---σοφο και ''γερο'' τον λενε, φιλοι και συγγενεις---ειναι 28, ηρθε η στιγμη που γιναμε απο δυο ''χωρια'', δεν πιστευω οτι υπαρχει, αυτο η το αλλο, οι νεοι βαδιζουν τωρα σε αυτη την εποχη και καθε γεννια, κανει ακριβως τα ιδια, θυμαμαι, να ακουω ιστοριες για ''τεμπεληδες'' και καλομαθημενους, θυμαμαι να βλεπω ''αδεια'' την γειτονια μου το καλοκαιρι, εγω δουλευα και οι ''τεμπεληδες'' ητανε διακοπες, περιπου τα ιδια και η ''μικρη'' μας κορη, το χαρτζιλικι, το κινητο, το αμαξι του μπαμπα και δρομο, δηλαδη δεν θυμασαι που χαμηλωναν οι φωνες οταν μιλαγαν για τον τρελο της γειτονιας, καθε γειτονια ειχε και τον δικο της, απλως τωρα με την ''σοδεια'' ψυχολογων και με την βοηθεια των γ...καναλων, εχει γινει μοδα, ναι τρεχουν πιο πολυ οι γονεις, αλλα και τοτε που δεν ετρεχαν, γινοτανε καθε τοσο ενας μεγαλος οικογενειακος καυγας και ειχε η γειτονια για μερες τις ''πικαντικες'' λεπτομερειες, ''φαι'' της, θυμαμαι εμενα ν'αμφισβητω την μανα μου, θυμαμαι να τρωω ''μαπες'' ηξερα οτι με αγαπαει, τωρα το ιδιο ειναι, μας αμφισβητουν αλλα και μας αγαπουν και εκεινο που πιστευω ειναι οτι επειδη τα συζητανε μεταξυ τους τα ''παιδια'' και με λεπτομερειες, τα ''παιδια'' τα ''σημερινα'' εχουν τονους μυαλο πιο πολυ απο εμας, απλως ζουν λιγο πιο ''χαλαρα'', γι'αυτο μας κανουν μεγαλη κριτικη που απο εμας εκλαμβανεται σαν ''απορριψη'' η αμφισβητηση, ας μην ''βιαζομαστε'' να τα μεγαλωσουμε, θα ερθει η ωρα τους, εκεινο που μενει να κανουμε και πολυ σωστα γραφεις ειναι να τους ''λεμε'' ποσο τ'αγαπαμε, ολα τ'αλλα, ειναι λογια ανθρωπων σαν ''εμας'', που απο ''παιδια'', βρεθηκαμε με παιδια και δεν μαθαμε τι ειναι η ζωη στο ''χαλαρο'' της, αλλα που θα παει θα μαθουμε καποτε, κανεις δεν γεννιεται γονιος, στην πορεια προσπαθει να γινει, ποτε αυτοδιδακτα, ποτε αντιγραφοντας και παντα αγαπωντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν σε ''καλυψα'' το ''βλεπω'' στο βλεμμα σου, ''στραβομουτσουνιασες'' μου κανεις και κριτικη...........το ''ακουσα'' αυτο που ειπες..............ΑΓΑΝΤΑ ΜΑΣΤΟΡΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΓΓΟΝΙ, ΜΕΤΑ ΘΑ ΜΠΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤ'ΑΥΛΑΚΙ...
Κοιτα να δεις..ΔΗΜΗΤΡΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπου η σχεση, μεταξυ δυο φιλων Μπλογκερ...
Μπορει και να γινει...Ακομη και φιλια...ΑΛΗΘΙΝΗ
Κοιτα να δεις...
Δεν το πιστευα...Και ομως το βλεπω φιλε...
Βλεπω τη ζωη σου...Σ αυτες τις λιγες γραμμες...
Βλεπω εναν ανθρωπο...Εναν πατερα...
Φυλαξε, φιλε μου ολες αυτες τις στιγμες σου...
Εχουν αξια ανεκτιμητη...
Και σ ευχαριστω..Για τα λογια, και για την εμπιστοσυνη σου...