Η ΧΕΛΩΝΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ...!!

Σιγουρα...
Δεν υπαρχει πιο δυστυχισμενο ζωο απο μενα...!!
Μουρμουριζε η χελωνα...Μες τα δακρυα βουτηγμενη...
-Ολη μερα...Κουβαλαω σαν τον Ειλωτα...Αυτο το...Πενταβαρυ καβουκι...Και ειμαι και...Αργη..Και δυσκινητη...Και δυσκολα αναπνεω...!!
Μεγαλε ζωοδοτη Δια...Τι να σου εχω κανει...;;
Ποια προπατορικη αμαρτια βαραινει το ειδος μου...Και κανει τη ζωη μου...Τοσο δυσκολη...!!
Ποια πραξη ανικεια...Ποια μεγαλη αμαρτια..Ποια βρισια...Στο σεπτο προσωπο σου...Με βυθισε σ αυτην την αιωνια τιμωρια...;;;!!

Σηκωσε το κεφαλι της η χελωνα...Και θαυμασε τα πουλια..Που πετουσαν ξενοιαστα στον ουρανο...

-Αχ...Να μπορουσα κι εγω να πεταξω...!!
Να ανοιξω τα φτερα μου...Να δω τον κοσμο απο ψηλα...!!
Οπως κανουν αυτα τα πουλια...

-Μπορεις να ..."πεταξεις" αν θες...!!..
Της ειπε μια πονοψυχη παπια...
-Δαγκωσε με δυναμη αυτο το ξυλο...[Και προτεινε ενα γερο κλαδι, στην χελωνα]..
Κι εγω και η αδερφη μου...Θα πεταξουμε ψηλα...Μαζι σου...!!

Πραγματι...
Η χελωνα δαγκωσε δυνατα το κλαδι. στη μεση....Και οι δυο παπιες, αφου δαγκωσαν το κλαδι στις δυο ακριες...Πεταξαν ψηλα...Παιρνοντας μαζι τους...Τη χελωνα...!!

Ενθουσιασμενη η χελωνα...Εβλεπε τον κοσμο απο ψηλα...Οπως κανουν τα πουλια του ουρανου...
Εβλεπε τον φωτοδοτη ηλιο...Και τον κοσμο ολο απο πανω...Και καταγοητευτηκε...

Σε μια στιγμη ομως...
Νομιζοντας, απο τον ενθουσιασμο της...Οτι εγινε κι αυτη...Πουλι...!!
Και μπορει να πεταξει μονη της...Αφησε το κλαδι...!!
Ετσι...
Επεσε και σκοτωθηκε....

Γιατι ΠΟΤΕ δεν καταλαβε...Οτι αυτη η "πτηση"..Δεν ηταν τιποτε αλλο...Απο μια
Ομαδικη συνεργασια...
Μια...Οργανωση..Κι ενα "κολπο"...
Που την εφερε ψηλα....!!!

ΜΟΝΗ της...!!

Δεν σταματησε ποτε να ειναι...Μια αργοκινητη και βαρια...
Χελωνα...

ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ...