Ο ΖΟΥΡΛΟΛΟΥΚΑΣ...

Τον ειδα που ρχοτανε...Τον Ζουρλολουκα...!!..Τον εβλεπα καθε μερα απο το παραθυρο...
Καθως κατεβαινε την κατηφορα...Με το τριμμενο και μπαλωμενο παλτο...Ζαλωμενος ως το λαιμο απο τα κουρελια...Προσπαθουσε να ζεσταθει, βαδιζοντας γρηγορα...!!!

Ο σκουφος του..Φτιαμενος απο ενα μανικι παλιου πουλοβερ...Κατεβασμενος ως τις κοχες των ματιων...Με το αγωνιωδες βλεμματου τρελλου...
Οι διαφορετικες του καλτσες...
Το λερωμενο παντελονι...
Και τα παπουτσα...Χωρις κορδονια...Να χασκουν...
Και "πατημενα" στις φτερνες...Να σερνονται στα πλακακια με θορυβο...!!

Θα ειχε παει..."Για χορτα"..Στο βουνο παλι...
Πολλοι τον βλεπαμε...Και λιγοι του μιλουσανε...

Τριγυρναγε στο βουνο...Οταν εβρεχε...
Ξερριζωνε ραδικια με τα βρωμικα νυχια του...Και τα σωριαζε σε μια πλαστικη σακκουλα...μαζι με τις ριζες...!!!

Επειτα...Ροβολαγε με τα γρηγορα βηματα του...Μες τη βροχη...Πλατσουρωντας στα νερα
Βρωμικος...Κουρελης και βρεγμενος, ως το κοκκαλο...!!!

Μεχρι το μικρο σπιτακι της Κυρα Καλης...!!!
[Ητονε θαρρω, μικροσυγγενισσα του...Μα δεν το λεγε, γιατι ειχε κορες να παντρεψει...!!]

Σαν πλησιαζε τη μικρη αυλοπορτα...Αρχινιζε να φωναζει απο μακρυα...!!!
ΚΑΛΗΗΗΗ....
ΚΑΛΗΗΗΗ...
ΚΑΛΗΗΗΗΗ.....
-Εφερα τα χορτα σου...Δωσε φαι, ΚΑΛΗΗΗΗ....!!!

Εφωναζε...Και ψυθυριζε,ταυτοχρονα...Καθως μιλουσε με τον "αχνο" της φωνης του...!!!
Τα ματια του...Εξον απ τη λαμπαδα, της τρελλας...Τα σκιαζε τοτε κι ο απελπισμενος...
Ο Φοβος...!!!
Σαν το ψωριαρικο σκυλι...Πλησιαζε και...εφευγε παλι...Και ξανα πλησιαζε...
Περπατωντας με το πλαι...Με το ενα ματι να κοιταει στο φευγιο...
Γιατι εβγαινε, καμμια φορα φουρκισμενος ο μπαρπα Παντελης...Ο αντρας της Καλης...
Απο τις φωνες...
Και του πετουσε στο κεφαλι...Καυσοξυλα απο το σωρο...!!!

-Στο διαολο να πας...Ζουρλολουκα...Π Αναθεμασε..Βρωμοσκυλο...!!

Τον εβριζε...Και τον κοπανουσε δυνατα με το στυλιρι απ το σκερπανι...
Κι αυτος εζαρωνε...Πισω απ τα δεντρα του χωραφιου..Κρατωντας το κεφαλι του κατω απ τα αδυνατα,κοκκαλιαρικα δαχτυλα του...Κι αλυχτουσε σα σκυλι...
Κλαιγοντας γοερα...!!!

Αλλοτε παλι...Εβγαινε γρηγορα η Καλη...Χωρις τσεμπερι...Με την ποδια της φορεμενη ακομα...
Με μια παλιοπετσετα στο να χερι...Και μια γαβατα πηλινη, αχνιστη...Γεματη μπαγιατικα ψωμια και ρυζια..μεσα σε κοκκινο ζουμι απο κοκκαλα...!!!
Και τουβανε να φαει...Κατω απ το ελλενιτ...Πισω απ τα ξυλα...Μπροστα στον φουρνο του σπιτιου...!!!

Εβουταε τα χερια μεσα στη γαβατα...Και τη μουσουδα...
Και ετρωε γελωντας δυνατα,ο τρελλος...!!!
Και σαν αποσωνε...Ελεγε ιστοριες, με τα δαιμονια που βλεπε τις νυχτες...!!
Και τα τερατα που νικαε...μες την τρελλα του... ξερριζωνοντας τους τα κεφαλια...!!!

Και η Καλη του σκουπιζε τα λαδια απ το αξυριστο προσωπο του...
Τις λασπες και τα σαλια...Με την παλιοπετσετα...!!
Κι εμουρμουριζε...
-Κακομοιρε Λουκα...
Κακομοιρε Λουκα μου...!!!...
Και τρεχανε τα ματια της...Κορομηλα τα δακρυα...
Αυλακωνανε, ποταμι,τα μαγουλα...Και πεφτανε, πανω στ αχτενιστα και απλυτα μακρυα μαλλια...!!!

Μια μερα...Δεν ηρθε ο Λουκας απο το βουνο...
Και την αλλη μερα τονε βρηκανε οι χωροφυλακοι...Μεσα σε μια νερολακκουβα...
Μισοσκεπασμενο απ τη λασπη...
Κοκκαλωμενον τ ανασκελα...Με τα χερια και τα ποδια ανοιχτα..Το στομα γεματο λασπονερο...Και τα ματια ορθανοιχτα...!!!
Και μια τεραστια απορια στο βλεμμα, λεει...Σα να ειδε το θανατο να τουρχεται...!!!
-Τα βλεπουν τα πνευματα οι τρελλοι...!!!

Στην κηδεια...Εδωκε η εκκλησια τα λεφτα απο το εχει της...
Ο Δημος εδωκε τον ταφο...
Ο μαραγκος το φερετρο...Για την ψυχη της μανας του, λεει...!!!

Και πισω...Μονο η κυρα Καλη κι εγω...
Καθως ανοιξαμε το φερετρο...Πριν την ταφη...Για πρωτη μου φορα τον ειδα τον Λουκα...Ξυρισμενον, πλυμενον...Χτενισμενον...Και ημερον...!!
Σαν να κοιμωταν...Ντυμενον με να παλιο σακακι του κυρ Παντελη....
Γραββατα και ενα λευκο πουκαμισο...
Και γυρω...Πολλα λουλουδια απ το βουνο...Πολυ πιο νεος μου φανηκε...!!
-Ελυτρωθη...Της ειπα της Καλης...Κοιτωντας τη στα δακρυσμενα της ματια...

Και τοτε...Εξεσπασε κι εκεινη...
-Λουκα μου...Λουκα μου...Εφωναζε δυνατα...Κι εβογκαγε...
Αντιο Παιδι μου...Αντιο...!!!

Εκαταλαβα τοτε...Κι εμερμαρωσα...!!!
Κι εδακρυσα κι εγω...!!!