Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ...

Παγωνια...

Κατω απο τις γραμμες, του τραινου, στις Τρεις γεφυρες...Το κρυο..Ξυριζε...

Εκανε και ενα ρευμα...περονιαστο, ως το κοκκαλο...!!

Ομως...

Εδω επρεπε να μεινει...!!

Στο.."ποστο" αυτο..Την ειχε φερει , μαμα της...Πριν πεθανει...

-Ολοι, απ τα Μυκονιατικα...Για να πανε στο Σουπερμαρκετ...Περνανε, απο δω...Της ειπε...

Ετσι...

Ειχε βρει το πιο απαγκιο μερος...Και ειχε κουλουριαστει τα κουρελια της...

Σαν ενας μπογος..Απλυτα ρουχα...Πεταμενα στη διαβαση...

Μονο τα ματακια της φαινοταν...

Και τα μικρα χερακια της...Με τα πακεττα των σπιρτων...Που πουλουσε...

-Σπιρτα...Παρτε σπιρτα...Φωναζε τα πρωινα, με ορεξη...[Αν ειχε βρει και κατι για να φαει, το προηγουμενο βραδυ...]

-Παρακαλω...Δωστε μια βοηθεια...!!...Κλαψουριζε τα βραδια...Οταν ηταν νηστικη...

Τι να κανεις;;

Δεκα χρονω...Και νομιζες...Ολος ο κοσμος...Πως ηταν εναντιον της....

Ο Θεος, Αν υπηρχε...Την ειχε ξεχασει απο καιρο...!!!

Οταν..Βομβαρδισαν το σπιτι τους...Ο πατερας αποφασισε...Να φυγουνε απο κει...Μια και τιποτε δεν τους κρατουσε...Το βραδυ...Στις φλογες των ξυλων...Που καιγανε, απ τα παραθυρα και τις πορτες, του γκρεμισμενου σπιτιου τους...Που τα εκαναν καυσοξυλα, για να μην πεθανουν απο το κρυο...

Τους ελεγε...Για μια χωρα,ηλιολουστη...Μαγικη..Πανεμορφη...!!!..Περα στη Δυση...

Ο ηλιος ζεσταινε...Ολο το χρονο...Και τα δεντρα εβγαζαν...Χρυσους καρπους...!!!

Παντου..Ηταν χωραφια, με χωμα αφρατο...Και αυθονα νερα...Τρεχαν και ποτιζαν τα σπαρτα...Οτι να φυτευες,ελεγε...Σε λιγες μερες, επαιρνες καρπο...!!!

Οτι να βοσκαγες...Αυγαταινε, στον ιδιο χρονο...!!!

Παραμυθια...

Εφυγαν, και φεραν γυρω...Πολλες ερημες, και ρημαγμενες χωρες...!!

Πολλα βουνα, και θαλασσες, περασαν...Φτωχοι...πεινασμενοι...Ξυπολητοι...

Για να φτασουν στη..Γη Χαναααν..!!!

Και τωρα...Οταν και οι δυο γονιοι...πεθαναν..Απομεινε στη μικρη μεταναστρια...Μια εισοδος, απο τη διαβαση...

Στα Μικονιατικα...

Στις Τρεις Γεφυρες...!!!...Και το κρυο να περονιαζει...!!!

-Μια βοηθεια, παρακαλω...!!

Περνουσαν αδιαφοροι...Τυλιγμενοι στα βαρια παλτα, και τα γουνινα πανωφορια...

Χτυπωντας δυνατα τα τακουνια στις πλακες της διαβασης...Χωρις να ριχνουν...Ουτε μια ματια...!!..Τι στο καλο...Δεν ειχαν παιδια...Δεν λυποταν κανεις, ενα μικρο παιδακι στο κρυο...!!!

Ερχονταν φορτωμενοι,βαριες τσαντες...Ολο ψωνια...Ολο τροφιμα...

Φαινοταν οι σοκολατες και τα ψωμια στις πλαστικες σακκουλες...Και ξεμακραιναν γρηγορα...

Ενοχα, θαρρεις...Φοβισμενα...

Κι αν καποιος εδινε κατι...Οι περισσοτεροι...Ησαν, σαν εκεινην...Παιδια...!!

Να ειχα μια σοκολατα....!!!

Ενα πακεττο με μπισκοτα....

Λιγο γαλα...

Εστω, λιγο ψωμι...Μια γωνια, απ αυτες τις φρατζολες, που εξειχαν απ τις τσαντες...!!

Αχνογελασε...

Ειχε ξεχασει, ποσες μερες...ειχε να φαει...Δυο..Τρεις...Δεν πεινουσε πια...Μονο νυσταζε...!!..Νυσταζε...

Και παγωνε...!!

Ξαφνικα...Ειδε, ενα γαλαζιο φως...Στο βαθος της διαβασης...Ειδε το προσωπο της πεθαμενης μανας της...Σηκωθηκε,χωρις να κρυωνει πια...Και πηγε κοντα...Απλωσε τα χερια...

-Μαννουλα...Παρε με!...Παρε με κοντα σου!!...Δεν αντεχω πια..Παρε με...

Και...αφεθηκε...!!

.........................................................................................................

-Καλα..Ρε συ Νικο...!!..Εσυ..Πως εμπλεξες, σ αυτη την ιστορια..;;

-Ξερω γω ρε Τασια...Ουτε καταλαβα, πως εμπλεξα...

Σχολασμενος ημουνα...Και πηγαινα στις γραμμες, να παρω το λεωφορειο..Για σπιτι...

-Λεω...Δε σε παιρνω τηλεφωνο...Να μηπως θες κατι..Να παρω απ το Σουπερ...;;

Κανω ετσι...Βγαζω το κινητο απ τη τσεπη..Εκανε και κρυο...

Κι οπως το εφερνα στ αυτι...Χτυπαει το κωλοχερο μου στο καγκελλο της διαβασης...Και μου πεφτει το κινητο...Μεσα...!!!..κανω ετσι...Και το βλεπω,ξαπλωμενο...Κατω στη διαβαση...!!

Κατεβαινω τα σκαλια, γρηγορα...Αναβω το φακο, να το βρω...Σκοταδι γυρω...

Και τι βλεπω...!!!...Αυτο το κοκκαλιαρικο το μικρο...Να ρχεται, κατα πανω μου...!!!

-Παρε με,παρε με...Ελεγε...Και λιποθυμησε στα χερια μου...Ρε Τασια...!!..Εσπασε η καρδια μου...!!

Το πηρα...Το τυλιξα με το μπουφαν...Τηλεφωνησα στην υπηρεσια...Παγωμενο ητανε...

Ξυπολητο και γυμνο...!!!

Ηρθε ο Ανεστης...Με το ασθενοφωρο...Το φεραμε στο Παιδων...Το πλυναμε..Το ταισαμε..Το χτενισαμε...Το ντυσαμε, το ζεσταναμε...Το ειδανε κι οι γιατροι...και νατο...!!!

Υγιες ειναι...Λεει...Μονο νηστικο και κουρασμενο ητανε...!!!

-Τι να κανω ρε Τασια...;; να αφησω να πεθανει;;;..σα σκυλακι αδεσποτο ητανε ρε Τασια...

θυμηθηκα το..Δικο μας, το κακομοιρο...!! σαν ετουτο, αδυνατο ητανε...

Εσκυψε το κεφαλι...

...Οταν το χασαμε,ρε Τασια...!!

-Και λεω...Λες ο Θεος,μεγαλη η χαρη Του...Χριστουγεννα ερχονται...!!!

Του βαλε την παλαμη στο στομα η Τασια...!!!

Που μιλουσε γρηγορα...Και φωναζε...

Καθονταν και οι δυο στο κρεββατακι...και κοιταγαν τη μικρη...Που κοιμωτανε...

Αυτος...Ο Γιγαντιος πυροσβεστης...ο Νικος...Δυο μετρα αντρας και δυνατος, σαν ταυρος...

Και η μικροσκοπικη η Τασια, η μοδιστρα...

Γι αυτο τον λατρευε...Για την καρδια αυτη του..μωρου...!!..Που ειχε μεσα σ αυτο το τεραστιο σωμα ...!!!

Ανακλαδιστηκε η μικρη...Και ξυπνησε...!!

-Μανουλα...!!!..Ειπε ξεψυχα...

-Παιδι μου...παιδι μου...!!!Ειπε η Τασια, και το σφιξε δυνατα στο στηθος...!!!

Αγκαλιαστηκαν...Και κλαιγαν ολοι μαζι...!!!

Πρωιμα ηρθαν τα Χριστουγεννα...Στο δωματιο αυτο, στο Παιδων, φετο...!!

Πρωιμα...και χαρουμενα....!!!