Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΗΛΑ...

Κατα τις εφτα το πρωι...Εφτα και πεντε, εφτα παρα...Επρεπε να ειμαι στο λεωφορειο το 420,
για τον Πειραια,Στο φαναρι του Κηφισσου στο υψος του Ροσινιολ...
Ξερεις...Εκει που ειναι το εκκλησακι στη γωνια, κι απεναντι η εταιρια κινητης τηλεφωνιας του Λαναρα, που εκλεισε...
Αμα ημουνα, λιγο αργοτερα...Θα αργουσα...Η καρτα θα βαρουσε κοκκινα, και θα μου το κοβανε απο το διαλειμμα...
Αμα ημουνα νωριτερα, θα προλαβαινα και να πιω καφε...
Εικοσι χρονια η ιδια ιστορια...Πιο πολυ αντεξα εγω, απο το ρουμανικο το λεωφορειο...
Αλλαξανε, και βαλανε,κεινα τα μακροταλα,με το συρομενο κομματι απο πισω...Και μετα τα
Γαλλικα...Με το φακο στο πισω τζαμι...
Ομως εγω εκει...Καθε πρωι, την ιδια ωρα...Κι ας περναγαν τα χρονια τα ατιμα, σα μερες...
Κει λοιπον στο Ροσινιολ...Εβλεπα, καθε μερα, πληθος τα παιδακια...
Μολις γινοτανε κοκκινο το φαναρι, γλυστραγαν σαν το νερο, μες τα αμαξια...
Αλλο, πουλουσε φακους και παιχνιδια...
Αλλο καθαριζε, και γυαλιζε τζαμια..
Αλλο, μ ενα πανι, καθαριζε τους προβολεις...
Τα εβλεπα, να χωνουνται αφοβα, στα κενα που αφηναν τα αμαξια...Μ ενα κεφι...Μια γρηγοραδα..ΜΙΑ ΑΓΝΟΙΑ...
Και πεταριζε η καρδια μου...
Πολλες φορες, τα "ακουμπουσανε" τα αμαξια, η τα μηχανακια...
Μερικες φορες...Τα κουτρουβαλαγαν και στην ασφαλτο...
Αλλα αμεσως ξανασηκωνοταν...Γρηγορα-γρηγορα, το βαζανε στα ποδια...
Κι αν ειχαν και καννενα γδαρσιματακι...
Ενα κομματι, απο το ρουχο τους...Το λερο και κομματιασμενο, πανω στην πληγουλα τους...
Και παλι πηλαλα...Μεσα στ αυτοκινητα...
Σαν τα μυγακια, γυρω απ τη λαμπα...
Σαν αγγελοι, της λειψης μας συνειδησης...
Οταν εβρεχε...
Μαζι με το δεκαλεπτο...Αρπαζανε και καμμια σφαλιαρα...Καμμια βρισια...Καμμια μουντζα...
Τα βρωμιαρικα...Τα αλητακια...Τα κωλοπαιδα...Οπου πεταγονται σαν τους διαολους...Τα νεγρακια...
Θα ..πατησεις κανενα...
Και θα το πληρωνεις μετα, για ανθρωπο...Το κωλοαλβανο...
Λες και φταιγανε αυτα...Που αργησες να ξυπνησεις, οδηγε...
Και σε βρηκε η κινηση...
Αλλοι παλι λεγανε...Οι εξυπνοτεροι...Οτι τα παιδια κοβουνε μονεδα, καθε μερα...
"Ως και τρια τεσσερα, δικα μας μεροκαματα"...
Κι οτι τα εκμεταλλευονται οι γονιοι τους...
Οτι...χαλανε τη Φυλη...
Και οτι δεν πληρωνουνε φορους...Κι οσα βγαζουνε τα στελνουνε στις παλιοχωρες τους...
Και χρεωνεται η πατριδα...
Και μια μερα...Σαν φυσικο μου φανηκε...Εγινε το κακο...
Απ τις εφτα παρα εικοσι...Κοκκαλωμενα τα αμαξια...Ως πανω στις τρεις γεφυρες...
Παλιοκαιρος...Χιονονερο, και γλιτσα στη ασφαλτο...Τετοιες γιορτινες μερες, θαρρω ητανε...
Ανοιξε ο οδηγος τις πορτες, και βγηκαμε οι "βιαστικοι", και πηγαιναμε "ποδαρατοι" να μη γραψει η καρτα "κοκκινα"...
Και περνωντας απο το Ροσινιολ...
Ητονε, κοσμος πολυς μαζεμενος, και κοιταγε....Επηγα κι εγω...Αν και ηξερα τι θα δω...

Ενα...μισολιωμενο κεφαλακι,οχταχρονου..Κατω απο ενα φορτηγακι...
Και γυρω...
Σκορπισμενα πακεττα χαρτομαντηλλα...
Ποτισμενα στο νερο και στο αιμα....
Τον εσπωξε, ενας προφυλακτηρας...Καθως πεταχτηκε, το διαολι...
Και επεσε στις ροδες του φορτηγου...Κανεις δεν εφταιγε απο μας...
Το αλλοδαπακι εφταιγε, Γαμω το Ξισταυρι του, χρονιαρες μερες...Γα μω τη φαρα που το γεννησε γαμω...Και θα παρει και τον ανθρωπο στο λαιμο του τωρα...
Που πηγαινε για το μεροκαματο...Ειπανε...

Την αλλη μερα...
Ολα ο κευ...
Τα αυτοκινητα πηγαινανε ανετα...
Και κανενα παιδακι, δεν αφησε στα φαναρια το Υπουργειο...[που υπηρχε και την προηγουμενη βδομαδα...Πριν το κακο...]
Αντε, γιατι...Ουγκαντα καταντησαμε...Με ολους αυτους, που ηρθανε εδω...Τους βρωμιαρηδες..
Ειπανε...

Τι επαθε το μαγουλο σου καλε....Τσιριξε η γυναικα μου....
Τιποτα, καλη μου...Μια του βαρεσα μ ενα ξυλο...Και πριστηκε...
Γιατι, καλε το βαρεσες το κεφαλι σου με το ξυλο...;;
Για να μη ποναει απο μεσα....Να ποναει απ εξω...Να παρηγοριεμαι λιγο...
Γιατι το ...ηξερα...Και τιποτα δεν εκανα....Το αφησα να γινει...
Και τωρα ποναω...Γαμω το ξησταυρι μου...Χρονιαρες μερες...
Ποναω...



Συγγνωμη Χανς, φιλε....
Δανειστικα τον τιτλο...
Αλλα το "παραμυθι" ειναι δικο μου....




22 σχόλια:

  1. συγκλονισμός! μου πήρε την ανάσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΝΙΜΕΡΤΗ...
    Φιλε μου...Δυστυχως φταιμε, κι οταν ΔΕΝ κανουμε κατι...Οταν αγνοουμε την αληθεια επιτηδες...
    Οταν αφηνουμε σε αλλους, τη διαχειρηση της συνειδησης μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το φαινόμενο δεν έχει εξαλειφθεί,συνεχίζετε ακόμα
    δυστηχώς.
    Πάντως σε μικρότερη έκταση.
    Καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. .... μόνο ένα δάκρυ.... Μήπως να πάρω κι εγώ ένα ξύλο, να πονάει το απ' έξω για να ξεχνάω το μέσα;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΦΡΕΖΙΑ....
    Δυστυχως, φαινεται οτι και κατι αλλο πρεπει να γινει, για να σταματησει...
    Μηπως να ανοιξουμε λιγο την καρδια μας στα θυματα αυτα της ζωης...
    Μηπως να απαιτησουμε την εφαρμογη καποιων νομων...
    Δεν ξερω..Παντως δεν εξαρταται...Ουτε απο τις αρχες...Ουτε απο τα ιδια τα παιδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σπυρο μας...
    Τα κοριτσακια με τα σπιρτα...
    Και τα αγορακια με τα χαρτομαντηλλα...
    Λυγιζουν τη συνειδηση των καθημερινων ανθρωπων...
    Δειχνουν την ανεπαρκεια ΜΑΣ...
    Να τα σκεφτουμε λοιπον λιγο...
    Μ ενα δακρυ...
    Η και μ ενα ξυλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μαχαίρη,

    ξέρεις ότι διαφωνούμε σε πολλά. Και το ξέρω. Να όπως στο σχόλιο που μου έγραψες χτες.
    Μα τι σημασία έχει... είσαι καλός άνθρωπος και σε συμπαθώ πολύ. Όσο κι αν διαφωνούμε... Έχει η ζωή την ποικιλία της έτσι και την ομορφιά της.

    Καλά να 'σαι. Και να μην ξεχνάς: Εγώ είναι ό,τι μα ό,τι λέω και γράφω. ΟΛΑ. Κι όσα καταλαβαίνουν οι άλλοι και όσα καταλαβαίνω μόνο εγώ. Ένα κομμάτι από το σύμπαν η ζωή μου. :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν εχω λογια να σου πω ποσο τα κειμενα σου, φιλε μαχαιρη, καθε φορα με αγγιζουν, επειδη ειναι βαθεια ανθρωπινα και δεν κοιτανε να εντυπωσιασουν, αλλα να δειξουν ''πληγες'' οπως το θεμα των παιδιων που δουλευουν στα φαναρια που για καποιους δε ''μετρανε'', επειδη ειναι..αλβανακια, πακιστανακια και δε ξερω τι αλλης εθνικοτητας!
    Ειναι παιδια και πρεπει να ντρεπομαστε που τα στελνουμε ως ''κοινωνιες της ευμαρειας'' να δουλευουν, ενω θα επρεπε οπως ολα τα αλλα παιδια, τα δικα μας παιδια, να παιζουν κι αυτα!

    Τοσο δυσκολο ειναι σε καποιους να το καταλαβουν, ή μηπως θεωρουν τα δικα τους παιδια ...'καλυτερα' και με ...περισσοτερα δικαιωματα στη ζωη, απο καποια αλλα, που δεν ειναι απο..''Ελληνες'' γονεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σου απαντησα στο σελιδακι σου...ΦΥΣΙΚΕΝΙΑ...
    Ειχα την απεραντη τυχη...Να εχω καθηγητη...Οπως εσυ...Και τον θυμαμαι ακομα...
    Αυτος με εμαθε οτι η φυσικη ειναι λογος, φαντασια, επιδιωξη, φιλοσοφια, ταξη...
    Δεν εγινα φυσικος, αλλα αυτα τα χρησιμοποιω καθε μερα στη ζωη μου...Καθε μερα...
    Γι αυτο σε νοιωθω...
    Αλλα με παρεξηγεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΕΛΒΑ...
    Ναι...Ειναι αληθεια αυτο...Το ομολογω...
    Ποτες δεν φανταστηκα, οτι θα εγραφα ενα εντυπωσιακο βιβλιο...Ηθελα να δωσω αληθινες εικονες απο τη ζωη...Σ οσους δεν τις εχουν δει, δεν τις φανταζονται, δεν τους αφηνουνε να τις δουνε, διπλα τους, καποιες ιδεοληψιες...
    Ιδεοληψιες, που μπορει να φαινονται λογικες, και σωστες...Αλλα καταληγουν σε δραματα...
    Η θεωρια του Περιουσιου Λαου...
    Η θεωρια του καθαρου ντι εν ει..
    Η θεωρια της ομοιομορφιας, του ζωτικου χωρου...
    Της "ιδιαιτερης πολιτιστικης κληρονομιας...
    Και βεβαια η θεωρια της "εξαλειψης"[θανατικη ποινη]Ειναι μερικες απο αυτες...
    Τις λενε...Τις πιστευουνε...Τις ψηφιζουνε με φανατισμο ωρισμενοι φιλοι...
    Να μη ξερουνε και που καταληγουν;;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Kαλά,

    σου ανταπάντησα βέβαια εκεί!
    Να πας να δεις! εντάξει??
    φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. φιλε παντα θα υπαρχουν αγορακια με χαρτομαντηλα ξυπολητα στη ζωη, κοριτσακια με σπιρτα στα παραμυθια και απανθρωποι παντου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΑΣΩΤΕ...
    Η αμφιβολια μου...Για την υπαρξη του Θεου...Οπως προτεινοταν τοτε...Στο σχολειο...
    Αρχισε... απο αυτη σου τη διαπιστωση...
    Ενα αναπαντητο και τεραστιο ΓΙΑΤΙ...Γι αυτους τους αθωους...Που πληρωνουν τις αμαρτιες αλλων...
    Αλλα δεν ειμαστε ολοι απανθρωποι φιλε...
    Απλως δεν εχει γινει ακομα σε πολλους γνωστο...
    το..."ο εχων δυο χιτωνας...Να διδει τον ενα"
    Του φιλου.... Του οποιου θυμωμαστε την γιορτη...
    Αλλα ξεχναμε τα λογια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μαστορα καλησπερα, δεν θα με ''σκασεις'' εσυ, βαλε ρε μαστορα κατι αναλαφρο, καμμια συνταγη, τιποτα σε εκδρομη, αμαν με τα δικια του φτωχου.
    Εχω και το κατινακι να μου λεει ο ΜΑΧΑΙΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
    Μας ''εσκασες'' παλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Όταν βλέπω παιδιά στο δρόμο, βασικά βρίζω, όχι τα παιδιά αλλά τους μ..ες που τα έβγαλαν στο δρόμο. Εκείνα που τα κάνουν για να τα εκμεταλλευτούν.
    Αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω 2 παιδιά. Είχα ένα μαγαζί κάποτε, πριν περίπου 6 χρόνια. Μπήκαν μέσα δύο παιδάκια, καλοντυμένα, καθαρά, το αγοράκι γύρω στα 7-8 και ένα κοριτσάκι κατάξανθο σαν άγγελος όμορφο γύρω στα 5. Κρατιόταν από το χέρι. Το αγοράκι είχε στο χέρι του χαρτομάντιλα και το κοριτσάκι λουλούδια. Ήταν γύρω στις 10 το βράδυ. Ήρθαν σε μένα ευγενέστατα και φοβισμένα, ρωτώντας αν ήθελα να αγοράσω κάτι. Τα είδα έτσι και τα πλησίασα. Το αγοράκι παρατήρησα πως κράτησε το χέρι του κοριτσιού πιο γερά, λες και φοβήθηκε που πήγα κοντά. Τους είπα "παιδιά είστε καλά?" και μου απάντησαν "ναι, θέλετε να αγοράσετε κάτι?". Τους λέω "όχι παιδιά δεν θα αγοράσω κάτι, αλλά αν θέλετε να σας βάλω κάτι να φάτε" και το αγοράκι και πάλι (το κοριτσάκι δεν μιλούσε) μου λέει "όχι ευχαριστούμε" και έτσι φύγαν χέρι χέρι. Κοίταξα τον συνάδελφό μου, και κατευθείαν βγήκα έξω για να δω προς τα που πηγαίναν. Αλλά τα έχασα από τα μάτια μου. Ήταν πολύ φοβισμένα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνα τα φοβισμένα μάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ενταξει Δημητρη...
    Ενταξει...
    Κι εμενα με πειραζει η κλαψα...
    Μ αρεσει ο ηλιος που βγαινει το πρωι...
    Και η δροσουλα που λαμπει στα φυλλα...
    Θα πουμε και μια ιστορια με πλακες...
    Επετειακη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μ....
    Μην τα ξεχασεις...
    Ειναι ο οδηγος...Στη συνειδηση και την ανθρωπια σου...
    να τα σκεφτεσαι παντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Eυχαριστώ,που μου διόρθωσες το μαργαριτάρι.
    'Δυστυχώς' πάντα μου κατρακυλά κανένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Με καθυστέρηση τριών χρόνων σχεδόν, ήρθα ως εδώ. Δεν σε ήξερα τότενες (που λέει κι ένας γνωστός μου).
    Άντε να σ' έχει ο Θεός καλά, να ματώνουμε παρέα και να μας κερνάς απ' την ανθρωπιά και το φιλότιμο σου. Αυτό που έγραψες, θα ήθελα να το έβλεπα στα σχολικά βιβλία. Να το μελετήσουν άπαντες, μικροί και μεγάλοι, φιλόσοφοι και αμπελοφιλόσοφοι.
    Τα σέβη μου κι από δω Δάσκαλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή