Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΚΛΕΙΣΑ...

Ο Αλη Πασσας...Το θεωρουσε, το διχως αλλο...Τουλαχιστον περιεργο το γεγονος, με τον παπουτση, της γειτωνιας του...
Εδουλευε, νυχθημερο, στο υπογειο εργαστηρι του...Και καθε λιγο...Σταματουσε, αναστεναζε, και φωναζε....
ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΚΛΕΙΣΑ...!!
Και ξαναεπιανε τη δουλεια του...Συνεχιζοντας αυτο το περιεργο τροπαρι...
Σε λιγο παλι...
ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΚΛΕΙΣΑ....!!
Φωναζε παλι...Και αυτο, γινοτανε, ολη μερα...
Ερωτησε, ο Πασσας...Τους γειτωνες, και τους γνωστους...Εβαλε τους ανθρωπους του να μαθουνε...Αλλα τιποτα...Κανεις δεν ηξερε, γιατι ο παπουτσης...Εφωναζε, αυτη τη φραση...
Μονο εμαθε...Οτι η γειτωνια, τονε φωναζε πια, μ αυτο το προσωνυμι...
Ο "μοναχος μου την εκλεισα"...Ειχε γινει πια...Το ονομα του, του παπουτση..
Μια και δυο λοιπον...Λυωμενος απο την περιεργεια..Κατεβηκε στο υπογειο εργαστηρι του παπουτση...Και με το θαρρος του..Κατακτητη...Τονε ρωτησε,να μαθει την αιτια, που φωναζε
συνεχεια, αυτη τη φραση...
-Γιατι λοιπον...Φωναζεις συνεχεια,"μοναχος μου την εκλεισα" ορε, βλαμμενε Γκιαουρη..;;
-Πασσα μου...Οπου ο Αλλαχ να σου χαριζει, ολα τα αγαθα του ουρανου...
Και τα αγαθα σου...Καθε μερα, να γινονται, διπλα, και τριπλα...[ειπε δουλικα ο παπουτσης]
Μια μερα...Ειδα στον υπνο μου...Ενα μεγαλο και ζωντανο ονειρο...!!
Με πηρε, λεει ο Αγιος Πετρος, και μου εδειχνε, τους τοπους του Παραδεισου...
Εκει οπου πανε, οι ψυχες των ανθρωπω...Εκει οπου ειναι και το κουβερνο, του Θεου...!!
Με πηγε το λοιπον, σε μια μεγαλη αιθουσα...Οπου ητονε,στη σειρα...Χιλιαδες βρυσες...
Εκατομμυρια, διαφορετικες...Αλλες μεγαλες, κι αλλες..Μικρες...Και τρεχανε νερο, αλλες πολυ και γαργαρο...Σαν τη βρυση της Μεγαλης πλατειας της πολης...Κι αλλες...Μονο λιγες σταγονες...!!
Ερωτησα, λοιπον και γω...Τι ειναι τουτος ο τοπος...Ειπε θλιμμενα ο παπουτσης...
Και μου λεει το λοιπον ο Αγιος...Οτι ο τοπος αυτος, ειναι οι βρυσες, με την ΤΥΧΗ των ανθρωπω...Αμα ετρεχε η βρυση σου, πολυ νερο...Ειχες καλη τυχη, και οτι σχεδιαζες, θα ειχε καλη καταληξη, για σενα...
Αμα η βρυση σου...Εσταζε μονο...Τοτε η τυχη σου, θα ηταν κακη...Και ολη η ζωη σου, θα ηταν
μιζερη, και φουκαριασμενη...!!
Εζητησα, λοιπον αμεσως, να μου δειξει ο Αγιος...Τη δικη μου τη βρυση...!!
Κι αφου περπατησαμε, λιγο αναμεσα στις χιλιαδες, των χιλιαδων, βρυσες...Μου εδειξε ο Αγιος τη δικη μου...
Ηταν μια μικρη και αραχνιασμενη βρυση...!!
Καθε μια-δυο ωρες...Εσταζε και μια μικρη σταγονα νερακι...Σε μια πρασινισμενη, απο τη μουχλα, γουρνα...Ξερη και μαραμενη...
Αυτα ειπεν ο Αγιος...Και ξαφανιστηκε...!!!
Και εμεινα μονος, μπροστα στην κακοριζικη τη βρυση μου...
Επηρα, το λοιπον, ενα ξερο κλαδι απο ενα δεντρο, που βρηκα...Και βαλθηκα, να την σκαβω, τη βρυση μου...Μηπως και καταφερω, να τρεξει λιγο περισσοτερο νερο...
Ομως το κλαδι...Εσπασε μεσα στη βρυση...Και την εκλεισε τελειως...!!
Κι αυτη η σταγονα, που ετρεχε, καθε μιαν ωρα...Σταματησε, καθως την εκλεισα μοναχος μου με το ξεροκλαδο...!!
Γι αυτο φωναζω...
Μοναχος μου την εκλεισα...Την βρυση, της τυχης μου...Πασσα μου...!!

Ο Αλη Πασσας...Πολυ τονε λυπηθηκε τον φουκαρα τον Γκιαουρη...Οπου μονο για ενα ονειρο...
Ενομισε, οτι εκλεισε, η τυχη του...Και θελησε, να τον...Βοηθησει, χωρις ομως να φανει...
Βαζει λοιπον τον μαγειρα, του Παλατιου...Να φτιασει μια μεγαλη, θεωρατη παπια ψητη...
Και να γιομισει την κοιλια της...Με χρυσα φλουρια...!!
Μετα...Οι Ευνουχοι...Αφησανε την παπια...Μπροστα στο εργαστηρι, του παπουτση, και φυγανε, πριν ερθει αυτος...Την μαυρη νυχτα...Για δουλεια...
Παει ο παπουτσης,βλεπει την παπια, και λεει...
-Δεν ειναι αμαρτια του Θεου...Τοσο μεγαλη παπια...Να τη φαω μονος μου...!!!
Καλυτερα να την παω στην εκκλησια, να φανε ολοι οι φτωχοι Χριστιανοι...Να σχορεθουν και οι αμαρτιες μου...!!
Και περνει την παπια, και την πηγαινει, δωρεα στην εκκλησια, χωρις ποτε να μαθει, για τα φλουρια, μεσα στην κοιλια της...!!!
Ο πασσας, οταν εμαθε τα καθεκαστα...Πεισμωσε...
Παιρνει λοιπον, ενα πανωφορι...Γεμιζει, ολες τις τσεπες του με φλουρια...Και βαζει τους Ευνουχους...Να το αφησουνε, μπροστα στο υπογειο του παπουτση...
Καθως ηρθε ο τεχνιτης να πιασει δουλεια...Βλεπει το πανωφορι...και λεει...
-Δεν ειναι αμαρτια του Θεου...Να πεταξουν εδω, αυτο το πανωφορι...Καποιος μπορει να ζεσταθει φορωντας το...Και το παιρνει...Και το φοραει σ ενα φτωχο...Που περναγε τυχαια,
απο κει, εκεινη την ωρα...Ετσι...Ποτε δεν εμαθε...Για τα φλουρια, που ηταν στις τσεπες...!!
Ο Πασσας, οταν εμαθε τα γενομενα...Πεισμωσε περισσοτερο...!!!
Επηρε ο ιδιος...Ενα μεγαλο πουγκι...Το γεμισε με φλουρια...Και το αφησε, μπροστα και πανω στο γιοφυρι...Απ οπου ο παπουτσης, θα περνουσε, για να παει στο σπιτι του...
Και να μη το εβλεπε...Το διχως αλλο, θα "σκονταφτε" πανω του...!!
Κρυφτηκε, κι ο Πασσας, πισω απο ενα βατο...Και επεριμενε να δει τι θα γινει...!!
Βλεπει λοιπον τον παπουτση...Να ερχεται...Να φτανει ως το γιοφυρι...
Κι εκει...Δυο βηματα απο το πουγκι με τα φλουρια...
Κρυμμενος, πισω απ το βατο...
Ο Πασσας τον ακουει να μονολογει...
-Τοσα χρονια...Πηγαινω στο σπιτι...Περνωντας το γιοφυρι...
Ας παω και μια φορα...
Περνωντας απ το ρεμα...!!
Και λοξευει...
Και πεναει απο το ρεμα...Χωρις να δει...Το αφημενο πουγκι με τα φλουρια...!!

Ε τοτενες...
Ο Αλη Πασσας εμαθε πια...Οτι το γραμμενο του καθ ενος...
Δεν μπορει κανεις...Οσο δυνατος και πλουσιος και να ειναι...
Να το αλλαξει...

"Το πεπρωμενον φυγειν αδυνατον..."

-Ειναι ομως ετσι..;;
-Ποια ειναι και η δικη σας η γνωμη...;;


27 σχόλια:

  1. Κάποτε σκοτείνιασε..
    Και όλοι μου έλεγαν πως δεν έχει σωσμό η "κατάσταση"..
    Μου γύρισαν την πλάτη σαν επέμενα..
    Ενα ξύλο βρήκα και άρχισα να σκαλίζω να βρω δρόμο.. να ανοίξω δρόμο στα σκοτάδια..
    Επέμεναν..οι φωνές..
    Μάταιο.. έτσι είναι γραμμένο..
    Και έσκαβα.. δίχως ν΄ακούω.. μόνο τα χέρια πλήγιασαν αλλά δεν με ένοιαζε..
    Η φωνή μου έσκουζε..
    "Θα τα καταφέρεις"

    Και το αδύνατο άρχιζε να μεταλλάσσεται...

    ΕΣΥ ΜΑΧΑΙΡΗ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΩ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. KATAΛΑΒΑ...!
    Καλη μας Αντιγονη...Καταλαβα..!!
    Αλλα το αδυνατο, δεν μεταλασσεται παντα...Γι αυτο
    Αυτοι που το καταφερνουν αυτο...Εχουν μεγαλη αξια και τυχη...!!
    Οι αλλοι...
    Βιωνουν απλα το πεπρωμενο...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όμορφη ιστορία. Ώρες ώρες νιώθω πως έτσι είναι. Αλλά όταν πεισμώνω, παλεύω να τ΄αλλάξω το πεπρωμένο μου. Αλλά ίσως πάλι...αυτό να είναι το πεπρωμένο μου. Ποιός ξέρει.
    Δύσκολα μας βάζεις νυχτιάτικα Μαχαίρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπορεί και μόνη μου να την έκλεισα ..
    το θέμα είναι πως την έκλεισα ..
    αυτό δεν αλλάζει

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. NΕΦΕΛΗ..
    Τα δυσκολα..Ειναι για τις μοναχικες νυχτες, φιλη μου...Εμπρος λοιπον...Αλλαζει το πεπρωμενο..;;
    Η Οχι..;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μεγκ..
    Δεν αλλαζει λοιπον λες...
    Οποτε, γιατι το μισος και ο αλληλοσπαραγμος..;;
    Καμμια προσπαθεια, δεν προκειται να ευοδωθει, αν απο πριν δεν ειναι γραμμενο...Γιατι να γινει..;;
    Κατα ποσον αραγε, υπαρχει το ΚΙΣΜΕΤ..;;
    Η μηπως ψαχνουμε δικαιολογιες, για καθε μας αποτυχια..;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. είναι αλήθεια μεγάλη πως το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.
    μα είναι αλήθεια μόνο και μόνο επειδή, το πεπρωμένο μας μόνοι το φτιάχνουμε

    άρα,
    είναι αλήθεια ακόμα μεγαλύτερη πως το "γραφτό" αλλάζει και παρα-αλλάζει
    αρκεί να το πιστέψει κανείς και να το θέλει πολύ, ... να φτιάξει νέο πεπρωμένο

    οι μοίρες είμαστε εμείς οι ίδιοι
    το γραμμένο είναι δικό μας γραφτό

    καλές ημέρες νάχεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δικο μας γραφτο, λες, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕ...
    Και τοτε...Δεν υπαρχει τυχη;;
    Δεν υπαρχει η εκ γεννετης,προικοδοτηση;;[γεννηθηκε ευκαταστατος, η και πλουσιος,η ακομη και..εξυπνος..]
    Αν απολυτα δεχθεις το μεταβλητο του πεπρωμενου..
    Πρεπει να δεχθεις, και την ανυπαρξια εξωτερικων και εσωτερικων παραμετρων μεταβολης...
    [πλουσια, η εξυπνη οικογενεια,δεμενη η σκορπια,
    Πιστη η αθεια,τυχη η ατυχια ΚΛΠ]
    Επειδη θεωρω οτι αυτο μαλλον ειναι αδυνατο...
    Καταληγω σε ποσοστωση, η ευαισθησια μεταβολης[διδαχη] και παλι...Ασαφες μου κανει..
    ΑΡΑ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όμως: "Συν Αθηνά και χείρα κίνει!"
    Όταν πλακώνει η συννεφιά βγάζουμε αμέσως την ομπρέλα, στην καταχνιά της μιζέριας (που μας επιφυλάσσουνε) θα κάτσουμε και θα χαθούμε;
    Η ζωή είναι απέναντι και μας χαιρετάει!

    Απολαυστική όπως πάντα η ιστορία σου, σωστός Αίσωπος - μπράβο!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανατρίχιασα...έτσι έλεγε ο πατεράκος μου, ο συγχωρεμένος, κι ότι καλό του τύχαινε πάντα το έδινε στους άλλους...κι εκείνος πέθανε χωρίς τίποτα μα με το κεφάλι ψηλά, περήφανος που είχε κάνει το καλό του έργο μα και πικραμένος που για κείνον καλό δεν υπήρχε...
    Μεγάλωσα μονάχη, πιστεύοντας στο πεπρωμένο. Μα πεισμωμένη να το αλλάξω!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δυναμη, φιλε Πορτιατη..
    Δυναμη, να ξεπερνας καθε μερα, τον ιδιο τον εαυτο σου...Να ειναι η υπερβαση, μια καθημερινοτητα...
    Για να γινουμε ολοι σαν τον Οδυσσεα...Που για να αλλαξει το πεπρωμενο του...Επηγε στον Αδη,ζωντανος...
    Αλλοιως η καθημερινοτητα σε πλακωνει...
    Και η ζωη απεναντι σε χαιρεταει...
    Νοιωθω...Το πεπρωμενο, σαν αυτο που σου λενε οτι ειναι αληθες...
    Και τη ζωη, σαν αυτο που πραγματι,ειναι αληθες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο πατερακος σου, που τιμητικα λες...
    ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ....
    Οταν εσυ θα ξεχασεις, το κεφαλι, και την περηφανεια του...
    Εσυ, τωρα...Βλεπεις, αυτος γιατι τα εκανε...!!
    Κι αυτος, γι αυτο τα εκανε...Για σενα...
    Οχι για να τα δει εκεινος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εν μέρη την τύχη μας,εμείς την κατευθύνουμε,
    κατά κάποιο τρόπο,τα υπόλοιπα είναι η μοίρα μας.
    Και οι επιλογές των γονιών μας,παίζουν το ρόλο τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αντιτιθεμαι σθεναρα...Στην εννοια του παιδιου-κατοικιδιου...Εξ αλλου αποτυγχανει κατα κανονα,
    ΦΡΕΖΙΑ...
    Ομως, με την εννοια του..ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΖΩΗΣ...
    Συμβαλλει ο γονιος, στη μοιρα του παιδιου του...
    Κατα καποιον τροπο...
    Αληθινα, δεν πιστευω, οτι μπορει, να κανει πολλα πραγματα...Μονο το παραδειγμα, μπορει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. xaxaxa δ πιστεύω στα γραμμένα.. θα έπρεπε να είναι γραμμένη παραμικρή λεπτομέρια.. μιλάμε για πολύ γράψημο.. πολλά πολλα μικρά συντελούν στο να πάρουμε.. σε κάθε στιγμή τον ενα δρόμο ή τον άλλο.. δε θα μάθουμε ποτέ τι θα γινόταν αν στα εκατομύρια σταυροδρόμια πέρναμε άλλο δρόμο.. οι συνδιασμοί είναι απηροι.. :) :)
    καλησπέρα φίλε :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Kαλησπερα φιλε Κουλπα...
    Καταγραφω και τη δικη σου αποψη...
    Ομως, λεπτομερως ειναι γραμμενα και τα χαρακτηριστικα του ΝΤΙ ΕΝ ΕΙ...
    Επακριβεις διαστασσεις, σχηματα, αποχρωσεις και
    ...αδυναμιες...
    Δεν ειναι δυσκολο, για τη φυση να...πλασει...
    Μια και οι παρορμησεις, που μας οδηγουν στις αποφασεις, στην ουσια...Χημικες αντιδρασεις, λεει, ειναι...
    Μετα, υπαρχει και η αποψη, της εντος ωρισμενων διαστασεων...Ελευθεριας...
    Ακομη και εκεινη της...Υπαρξης, για καποιο συγκεκριμμενο λογο...
    Πολλα ειναι...
    Πολλα, τα μονοπατια...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σημασία έχει να ΖΕΙΣ αληθινά τη ζωή σου, κάθε στιγμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Και αν κλείσουν όλες οι βρύσες και χαθούν όλα τα πουγκιά, να αγωνίζεσαι έτσι για πείσμα τους!!!
    Πείσμα η βρύση, πείσμα και ο διψασμένος!!!
    Ε στο τέλος ας πάρει και ένα γκασμά να της δώσει μια της βρύσης να σπάσει να τρέξει το νεράκι!!!

    Δεν θέλω ηττοπάθειες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φίλε Μαχαίρη,

    υπάρχει ολίγον τι ο παράγοντας του τυχαίου και του απρόβλεπτου, αλλά τα υπόλοιπα τα "γράφουμε" εμείς στη ζωή μας. Έτσι πιστεύω εγώ. Αλλά σημασία έχει και πως απαντάει ο καθένας μας σε αυτό το ερώτημα, γιατί έτσι με τον ενα ή τον άλλο τρόπο μπορεί και να αυθυποβάλλεται, να μην προσπαθεί να αλλάξει, να τα αφήνει όλα να έρθουν όπως να ναι...

    Είναι σαν το "μάτι". Αν το πιστεύεις ματιάζεσαι. Αν δεν το πιστεύεις...προστατεύεις τον εαυτό σου και τους "ματιασμένους"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μαστορα καλημερα, ''ανοιξαν'' τα γ.......σχολια, ουτε στον Πορτιατη μπορουσα ν'αφησω, σχολια, ουτε στο δικο μου, γμτ, την ''τεχνη'' τους.
    Οταν αποφασισεις και εισαι ''δυνατος'', την μοιρα την κρατας στα χερια σου, οταν αποφασιζουν αλλοι απο την κουνια σου και το δεχτεις, τοτε ειναι, μοιρα, κισμετ, ματι και οπως ελεγε και ο Ορεστης Μακρης στην κυρα μας την μαμμη, ΕΓΩ ΤΟ ΜΑΤΙ ΞΕΡΕΙς ΠΩΣ ΤΟ ''ΒΓΑΖΩ''?
    ΕΤΣΙ και εκανε ενα ''αγκιστρι'' το δακτυλο του μπροστα στα ματια της Βασιλειαδου.
    ΕΤΣΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. NIKATSU
    αυτο ειναι ισως το νοημα, φιλε...!!
    Καθε στιγμη..Ειναι ζωη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΚΑΡΥ...
    Μ αρεσει αυτο με το σπασιμο του"γορδιου δεσμου"
    με τον κασμα..
    Στο φιναλε, μη με ζοριζετε, γιατι το ξιφος ειναι στο δικο μου το χερι...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ...
    Κουραζεται, ομως καποια στιγμη, ο ανθρωπος...
    Συνεχεια, διαπαλη...Και παλι..και παλι..
    Λεει κανεις, ας μου τυχαινε και μενα, κατι..Απο μονο του, αδερφε...
    Κατι ευχαριστα τυχαιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ...Ετσι ειναι το σωστο, φιλε ΔΗΜΗΤΡΗ...
    Το ματι, με το αγκιστρι...
    Ο Μιστερ γκουγλης,ουτε εμενα αφηνει, καμμια φορα, οταν τον πιανει το γινατι του, να μπω...
    Μου ειπανε, οτι εχει να κανει και με την περιοχη που μενω...
    Ευχαριστω που προσπαθειτε, πολλες φορες..
    Εγω, αντιθετα, δεν εχω προβλημα με κανενα...
    Και με το Σπυρο, που ειχα...Τωρα δεν εχω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Mαχαίρη,δεν εκφράστηκα σωστά?
    Δεν είπα να επεμβαίνουν οι γονείς στις
    επιλογές των παιδιών,εννοούσα με τις
    επεμβάσεις τους,αν υπάρχουν,
    επηρεάζεται το μέλλον των παιδιών τους.
    Φυσικά μόνο το καλό παράδειγμα
    τα προτρέπει θετικά...
    Καλό Σαββατοκύριακο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. FREZIA..
    E...Nαι, συμφωνουμε λοιπον..Αυτο λεω κι εγω...!!
    Το αλλο το αναφερα, μην παρεξηγηθω...!!
    Για να φαινετα, ως που ειναι δυνατη η γονικη βοηθεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ...ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΑΧΑΙΡΗ ΜΟΥ....

    ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΔΙΗΓΗΣΗ ΣΟΥ...

    ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΜΑ ΑΝΟΙΓΕΙΣ!!!...
    Πιστευω ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ και ΣΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ!!!...

    αν και στενα ιδεολογικα ΤΗ ΜΑΧΟΜΑΙ ΣΑΝ ΙΔΕΑ που μας καθοριζει...

    Να φανταστεις...
    ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ ΠΟΤΕ ΧΑΡΤΙΑ...ΠΡΟΠΟ...ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΣΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΛΑΧΕΙΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ (ημουν υποχρεωμενος)!!!!

    ευχαριστιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή