Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ....

Σημερα...Ειχαν απεργια, ολα τα μεσα...
Μονο ο προαστιακος, δουλευε...Ολα τα αλλα νεκρα...
Ομως, ο ζητιανος, του μεροκαματου...Επρεπε να παει στο Περιστερι, σημερα...
Για μια βιοτεχνια, θερμοσιφωνων...
Ηλεκτροκολληση...Με την ωρα...Αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα...
Εκαθησα στον Προαστιακο...Και κοιταγα αφηρημενα, τον κοσμο γυρω...Μερικα προσωπα, ειναι γνωστα...Μια καλημερα, και μετα...Σιωπη...
Αξαφνου, ενας μουσατος, με γυαλια...Με χαιρεταει με εγκαρδιοτητα...Ποιος να ναι...
Βγαζει τα γυαλια, για να τον γνωρισω...Μα ειναι φιλος...Ειναι ο Πρωτος συντροφος...
-Καλημερα, συντροφε...Καλημερα, φιλε...
Με την πρωτη ματια, που του ερριξα, του ανθρωπου αυτου...Τον συμπαθησα...
Ηρθε, Κυριακη..[πριν χρονια] Για το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ...
Μιλησαμε....Ηπιαμε και καφε..Τα ειπαμε...Αμεσως, σαν να τον ηξερα, απο παντα...Τον συμπαθησα..
Απο τοτε...Περασε, πολυς καιρος...
Και ο Πρωτος συντροφος, παντα πρωτος, στον καθε αγωνα...
Σε καθε πορεια...
Σε καθε διεκδικηση...
Σε καθε τιμη...
Και παντα, ετσι αυθορμητος, και συμπαθητικος...Ενας, γεματος ανθρωπος...
Στις τελευταιες εκλογες,αν και συμμετειχε, εμαθα οτι ΦΕΥΓΕΙ...
Που να παει...;;
ΠΟΛΥ μα πολυ μακρυα...Στα παρα πολυ ξενα μερη...
Τι λετε..;; Στεναχωρεθηκα, γαμωτο...Ενας τετοιος ανθρωπος, ειναι απωλεια, για ολους, οταν φευγει...Θα λειψει, οχι μονο οτι εκανε....Αλλα και το χαμογελο του...Αυτο κυριως...

Επηγα κοντα του...[κοσμος πολυς]...Και τονε κρατησα, απο τους Ωμους...
- Εμαθα οτι...Φευγεις...Ειναι αληθεια...
-Ναι...Ειναι αληθεια...Θα φυγω...
Και με κοιταζε, στα ματια...Με θλιψη, αλλα και αποφαση...
-Και θα πας...Εκει...
-Ναι...Εχω παρει την αποφαση...Φευγω σε δεκα μερες...
-Οι καλυτεροι...Φευγουν...Του λεω...Οι πιο καλοι...
-Πρεπει...Μου λεει, και μενει, ατελειωτος ο λογος...Πρεπει...

Τι να του κανανε...μωρε...
Οι αχρηστοι, αυτοι κυβερνητες, τουτης της παλιοχωρας....
Οπου τον αναγκασαν...Τον καλο αυτον ανθρωπο...Τον αγνο αυτον τυπο...Να ΦΥΓΕΙ...
Να ξενητευτει....Να χαθει, για παντα...[ελπιζω πως οχι για παντα..]
Να δωσει αλλου...Τα χερια του....Τα παναξια...
Και το μυαλο του....Το ομορφο...;;;
Ποσο πληγωθηκε...Αραγε...Απο ολους αυτους....Οπου απελπιστηκε...;;;
Ποσο οι υποχρεωσεις....Και τα ονειρα του....Εμεινανε πισω...;;;;
Εχουμε,αραγε...Τοσους πολλους ΤΟΣΟ καλους...Οπου τους ...διωχνουμε, κι ολας, για αλλου...;;;
Μηπως, θα φυγουνε...Ολοι οι καλοι...Και θα παραμεινουνε εδω...Η σκαρταδουρα...
Και οι γεροι...
Οι βολεμενοι....
Και οι ξεγραμμενοι.....

Ερριξα τα χερια μου κατω...
Κατεβασα και το καπελλο....Οσο γινεται, πιο χαμηλα....
-Πρεπει, να κατεβω εδω...Ειπα, κοιτωντας αλλου....
Εφυγα....Χωρις να χαιρετισω...Κατεβηκα απο το τραινο...
Στο σταθμο, μολις βγηκα εξω...
Αναψα, τσιγαρο...
Στο διαολο, η απαγορευση...Στο διαολο...
Ειπα μονος μου...
Και σκουπιζα τα ματια μου...
Με τις αναποδες των χεριων...

24 σχόλια:

  1. Ο φιλος σου θα γυρισει.
    Αυτοι που θα φυγουν γιατι θα τους διωξουμε αγαρμπα και αγρια,δεν θα ξαναγυρισουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Την καλησπέρα μου Μαχαίρι. Τέτοιους άξιους ανθρώπους θα χάσει (πάλι) η ελλαδα, δυστυχώς... Πόση υπομονη κι ελπίδα ο άνθρωπος μπορεί να έχει, αυτά δεν βάζουν το μεροκάματο στο τραπέζι. Με όλη μου την ψυχή του εύχομαι ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ, επίσης και σε εσένα κι όλους τους ανθρώπους που πρόδωσε το κράτος. Πολύ λυπητερό. Καληνύχτα σου και νασαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βρε Μαχαίρη μου για να σου πω την αλήθεια δεν κατάλαβα ούτε που πάει ούτε γιατί o σ. Ο τρόπος της περιγραφής σου σαν να αφήνει υπονοούμενα που δεν τα καταλαβαίνω.
    Κοίτα όμως πράγμα περίεργο εσένα σε καταλαβαίνω.Εσένα σε νιώθω.Για μερικά δευτερόλεπτα έγινα εσύ.Δεν ήξερα τι σε πλήγωσε ένιωθα όμως την πληγή σου.Ένωσα την αγωνία και τον πόνο σου.Δεν είχαν σημασία οι λεπτομέρειες, είχε αξία ότι πονούσες για μια κατάσταση και πονούσα και γω μαζί σου.Δεν πονούσες για την πάρτι σου, δεν πονούσες για το εγώ σου.
    "Ευλογημένη ας είναι η πίκρα μας,ευλογημένη η αδελφοσύνη μας, ευλογημένος ο κόσμος που γενιέται".
    Και είναι αυτά Μαχαίρη, που μας δείχνουν τον δρόμο και είναι αυτά που θα βάλουν φραγμό και στις επιδιώξεις του ταξικού εχθρου, γιατί θα μπορούμε καθώς πορευόμαστε στους ίδιους δρόμους, να δεχτούμε το χέρι του συντρόφου μας και να πορευτούμε μαζί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπερα, αμαν παλι μ'''εβαλες'' να δουλεψω την ηλεκτροκοληση ''χωρις'' μασκα, θα το εχεις κριμα στην...........ψυχη σου, αντε ν'αρχισουμε το τσιγαρο, καλο μεροκαματο αυριο, κουραγιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ βρε Μαχαίρη... Αχ... Δεν θα κάνω άλλο σχόλιο. Επαναλαμβάνω αυτά στα οποία ταυτίζομαι με Black Bedlam... Εσένα σε νιώθω.Για μερικά δευτερόλεπτα έγινα εσύ.Δεν ήξερα τι σε πλήγωσε ένιωθα όμως την πληγή σου.Ένωσα την αγωνία και τον πόνο σου.Δεν είχαν σημασία οι λεπτομέρειες, είχε αξία ότι πονούσες για μια κατάσταση και πονούσα και γω μαζί σου.Δεν πονούσες για την πάρτι σου, δεν πονούσες για το εγώ σου.
    Αν έφευγες εσύ κάποια μέρα θα ένιωθα όπως εσύ... Κι ας μην σε γνωρίζω... Κι ας μην το "τρώμε" μαζί.... Γιατί για σένα κατάλαβα ότι είσαι Ά-νθρωπος με Α-ξίες... Κι ας μην το "τρώμε" μαζί....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαχαίρη μου τι να πω;
    Το τελευταίο σκαλοπάτι της αντοχής είναι η ξενητειά. Μακάρι να είναι ο τελευταίος που αναγκάζεται.

    Όμως, αν μου επιτρέπεις, αυτό το "ο ζητιάνος του μεροκάματου" δεν σου πρέπει.
    Κατεβάζω το καπέλο μου χαμηλά, σου αφήνω την αγάπη μου και κατεβαίνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εγώ πάντως.. αν φύγω θα είναι από ντροπή που ανέχομαι όλους αυτούς που μας κλέβανε 35 χρόνια.. να μας λένε και τζαμπατζίδες.. :(
    ίσως τελικά το αλτσχάιμερ που τόσο φοβομουν να έιναι μια λύση :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. AΝΤΕ ΓΙΑ...
    Η αγανακτηση μου...Ο θυμος μου...Να πεσει πανω τους φιλε...Για ολα εκεινα, οπου μας εστερησαν...
    Για τους φιλους και τους συντροφους, που φευγουν παλι...
    Παλι κουναω μαντιλι, γαμωτο...Οπως με τον αδερφο μου...Παλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΕΒΗ...
    Ειναι αληθινα θλιβερο...
    Νεοι αξιοι ανθρωποι...Αγνοι χαρακτηρες...
    Θα πανε αλλου, να ζησουνε...Σε αλλες χωρες...
    Σε αλλες ηπειρους...
    Αυτη η αιωνια καταρα..
    Του Οδυσσεα...
    Δε θα τελειωσει ποτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο φιλος, μου ΒΒ...
    Φευγει μεταναστης...
    Το γραφω, και δεν το πιστευω...
    Οταν ειδα, για πρωτη φορα...Διαφημισεις, για φευγιο...Τα χασα...
    Και τωρα...Γινεται...
    Η ενδεια...Μας στελνει, παλι αλλου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δημητρη...
    Πλαι στον αγωνα...Που γραφεις εσυ...Και η ΒΒ...
    Ειναι και η αγωνια...Γι αυτη τη χωρα...
    Που συνεχιζει...Αιωνες τωρα...
    Να τρωει τα καλυτερα παιδια της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σπυρο φιλε...
    Τα ιδια αισθηματα, εχω και γω για σενα...
    Ειναι "επουσιωδες" οτι δεν τρωμε μαζι...
    Θυμαμαι, φιλε,οταν πηγα στρατιωτης...Στη Λημνο...Το 1974...
    ΛΕΙΠΑΝΕ, απο το νησι...Οι ηλικιες απο 25 μεχρι 60
    Και νεοι 25 αρηδες...Λιγοι, ελαχιστοι...
    Εβλεπες, τις γιαγιες...Με τα εγγονια...
    Οι γονιοι αφαντοι...Ενας στους πενηντα...
    Που ειναι ρε παιδια, οι κατοικοι...;;;
    Μα...Στη Γερμανια βεβαια...
    Στο βελγιο...Στις στοες...
    Στις φαρμες, της Αυστραλιας...
    Ταξιτζηδες, το Ν Υ...
    Στοιχηματζηδες...
    Εστιατορες...

    Εκαθομουνα και εκλαιγα, τοτε Σπυρο...
    Για το αδερφακι μου...
    Για τους Λημνιους...
    Για ολους που φυγανε...

    Γιατι δεν ευρισκα...ΤΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑ...;;;;
    Το χωμα...;;;
    Να...Γι αυτο εχω μια ευαισθησια στο θεμα, φιλε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και ομως...ΜΕΓΚ...
    Οταν την καθε μερα...Μαθαινεις, αν και ποτε...Και που θα δουλεψεις...
    Αν...
    Η "υποψια" της αχρηστιας...Γυρευει, μια χαραμαδα να μπει, και να σου σαρωσει την ψυχη...
    Αν...Δεν μπορεις να ζησεις, Ουτε μια, ξενοιαστη στιγμη...
    Και ολη η αλληλογραφια..Ειναι λογαριασμοι...
    Πως να το πω...;;;

    Δεν το βαζω κατω...
    Θελω και μπορω, και το παλευω ακομα...
    Ολα ξεκινανε, απο το μυαλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΚΟΥΛΠΑ...

    Αν δεν το εχω σκεφτει και γω...

    Σωπα...Μην το λες...ΜΗΝ ΤΟ ΛΕΣ...
    Μην μας ...ακουσει κανεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δυστυχώς τέτοιους άξιους και καλούς ανθρώπους,
    ο πολύς κόσμος δεν τους καταλαβαίνει, για να
    τούς εκτιμήσει,αντίθετα όπου δούνε "φρού φρού"
    εκεί κάνουν... τεμενάδες,κι ας είναι καινοί και ανούσιοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ξερω καλα για ποιο πραγμα μιλας και αν και δεν εφυγα λογω οικονομικων λογων, παρ ολα αυτα ξερω τι ειναι να εισαι και να θεωρησαι απο ξενους (αλλα και απο Ελληνες)..μεταναστης! Λυπαμαι για το φιλο σου οπως και για αλλους που θα φυγουν αλλα ισως αυτο κανει καποιους αλλους να καταλαβουν οτι οι φιλοι που δυστυχως φευγουν ειναι πιο σημαντικοι απο τη προσωπικη μας βολη και μονο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μαχαίρη,μου τι να σου πω?
    Χαμηλώνω το βλέμμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. φίλε μου μαχαιρη καλησπέρα... ένιωσα κι εγώ την απογοήτευση, την πίκρα και την οργή μαζί για την 'ξενηλασία' αυτή... των άξιων, των ωραίων, των καλύτερων... με συνεπαίρνεις πάντα... με πιάνεις απ'το σβέρκο και με καθίζεις κάτω... χαίρομαι να σε διαβάζω... να σαι καλά φίλε μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Να το πεις "μαχητής της ζωής" για σένα και για τα παιδιά σου και για τη Μαχαίρενα και για τους φίλους σου και για εμάς, όσους βράζουμε στο ίδιο καζάνι.
    Χτες το βράδυ είχε φτάσει η ψυχή στο στόμα γιατί το "αφεντικό" ήθελε κάτι να πούμε ... και μετά σαν τρελή έψαχνα να δω .. παπαρούνες να απολαύσω μια ξένοιαστη στιγμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. FREZIA
    Αληθινα...Εχεις δικιο...
    Ομως γιατι...Τετοια ανουσια χασουρα...
    Γιατι παλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΕΛΒΑ...
    Τι να σου λεω εσενα...
    Αν καποιος ξερει...Αυτος εισαι εσυ...
    Μακαρι, μερικοι...Να σκεφτουνε, τα λογια ΣΟΥ...
    Πριν ερημωσει παλι...Ο τοπος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΚΑΡΥ...
    Γινεται μεταναστευση...Πτυχιουχων τωρα...
    Ακους...;;
    Φευγουν,οι πετυχημενοι...
    Οχι εργατες...
    Πτυχιουχοι...Διαβασε, την απαντηση, στο σχολιο του ΣΠΥΡΟΥ...
    Και αυτο θα περασει ετσι..;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΝΙΜΕΡΤΗ..Φιλε...
    Τα καλα σου λογια, μου δινουν θαρρος...
    Ειναι αναγκη, να δουμε αυτην την "ξενηλασια"
    Ειναι,νομιζω, χειροτερη και απο την χρεωκοπια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ΜΕΓΚ...
    Ποσο,λοιπον...Αυτα τα "αφεντικα"...
    Καμακωνουν τη ζωη μας...
    Τα αισθηματα, τις αγαπες, την οικογενεια μας...
    Ποσο ασκεφτα...Επεσα και γω στην τρυπα, της "εξουσιας" τους...
    Σ ευχαριστω...Που με λιγες λεξεις...
    Και λιγες παπαρουνες...
    Μου δειχνεις την αληθεια...
    ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΛΟΙΠΟΝ...
    Για τους δικους μου...Και τους φιλους μου...
    Μ αυτους στο πλευρο μου...Δεν εχω, να φοβαμαι τιποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή