Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

O KΟΥΡΕΑΣ...

Ο Κυρ Γιαννης, ο κουρεας...Ο καλυτερος τυπος της γειτωνιας...Με το μαγαζακι του...Καθαρο..
Περιποιημενο...Πρωτης ποιοτητας πολυθρονες...Ρυθμιζομενες και στολιστες...
Μεγαλοι, καθαροι καθερφτες...Ωραιος φωτισμος...
Ανδρικα αρωματα...Στη σειρα τακτοποιημενα...Ομορφα,γυαλιστερα εργαλεια και ψαλιδια...
Ξυραφια...αληθινα...[λαμες] και..ψευτικα[ξυραφακι,μεσα στη λαμα..]
Πουδρες αρωματικες...Βουρτσα για το σβερκο...
Κουρευτικες μηχανες...Διαφορες...Και μια με μπαταρια[νεα τεχνολογια]
Πετσετες "Χαβλουν" για τα μαγουλα...Μετα το ξυρισμα...Ατμιστηρι, πιστολακι...
Ειδικη πολυθρονα για το λουσιμο...
Και πετσετα,βαμβακερη...Αλλη στον καθε πελατη...
Μετα το κουρεμα...Με μια θεατρικη καθαρα κινηση...Πετουσε[παρουσια του πελατη] την πετσετα του στα απλυτα...
Και ξεδιπλωνε, απ το αρωματισμενο ραφι με τα.."καθαρα"...
Καινουρια πετσετα, για τον επομενο...
Που του την επιανε,στο λαιμο...Με ενα ειδικο τρουκακι...Για να μη πεφτουν οι τριχες, στο πουκαμισο...
Πισω του...Στο "σαλονι"...Τριθεσιος καναπες και δυο πολυθρονες...Δυο καρεκλες...
Για τους"αναμενοντες"...
Κι ενα τραπεζι...Γεματο με ΟΛΕΣ τις εφημεριδες της ημερας...Πολιτικες και αθλητικες...
Ο κυρ Γιαννης...Κοντουλης...Παχουλος...ΑΕΚ τζης...
Με την ΤΕΛΕΙΑ χωριστρουλα στα ....μαυρα του μαλλια[ως τα 65 του..καταμαυρα..]
Με το μουστακακι...Μια μονο σειρα απο πολυ προσεκτικα ψαλιδισμενες τριχουλες...
Με την γραββατουλα του...Και το πουκαμισο, που αλλαζε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ...
Με την ολοασπρη και καινουργια παντα...Κουρευτικη του φορμα...
Με τα δαχτυλιδια στα μακρυα του δαχτυλα...Και τα ΤΕΛΕΙΑ νυχια...
Φωναζε απο μακρυα...ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ...Χωρις να μιλα...
Ηξερε...Ολον τον κοσμο, της γειτωνιας...Με τα μικρα τους ονοματα...Αλλα οταν χαιρετουσε...
Ο οικοδομος ηταν...Ο Φανης, Ο Γιακουμης...Ο Νικολας...Ο Μεμας...
Ο δικηγορος ομως...Ο τραπεζικος...Ο εμπορος...Ηταν ο ΚΥΡΙΟΣ Αποστολος...
Το ελεγε..Ετσι ψυχρα...Ο ΚΥΡΙΟΣ...Αναμιχτο σεβας και βρισια...
Ενω ο Δασκαλος...Ο καθηγητης...
Ηταν ο ΚΥΡ Γιωργης...[Αλλος τονος]...Χαμογελο πλατυ...Και δικο του βαζακι με κολωνια...

Με βρηκε...Μιαν αποφραδα μερα...
Οταν ειχε πεθανει ο Πατερας...
Και η μανα...Πανικοβλητη...Εψαχνε μεροκαματο...
Να κλαιω...Στα σκαλια της διπλανης πολυκατοικιας...Τον γκεμισμενο κοσμο μου...

Μου σκουπισε τα δακρυα...Με το μαντηλακι του...Με πηρε στο μαγαζι...Με ελουσε...Με κουρεψε...Μου μιλησε...Εσπρωξε και κατι ψιλα στην τσεπη μου...

-Οταν δεν εχεις σχολειο Μαχαιρη.....Μου ειπε....
θα ερχεσαι στο μαγαζι...
Θα σκουπιζεις...Θα καθαριζεις...Θα ξεσκονιζεις τους πελατες μας...
Και θα λαβαινεις τον κοπο σου...
Πηγαινε και στον Κυρ Γιωργη...[μπακαλης] Να ψωνισεις οτι θελει η μανα σου...Απο μενα..
Δικα σου λεφτα...Θα μου τα χρωστας...
Κανε και μπανιο,καλο...Κοψε νυχια...Γινε ανθρωπος...Κι ελα αυριο...

Αχ Κυρ Γιαννη...
Τοσα χρονια...
Ακομα σου χρωσταω...
Διπλα στην καρδια μου...Χτυπαει παντα...
Η δικη σου ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ...

6 σχόλια:

  1. Ε μα ήταν ΑΕΚΤΖΗΣ ο άνθρωπος, αυτό τα λέει όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ητονε ΑΝΘΡΩΠΟΣ...Φιλε Στρατολατη...
    Απ αυτους που...Οταν "φυγανε"...
    Δεν αντικατασταθηκανε...
    Οι θεσεις...Παραμεινανε ΚΕΝΕΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. α ρε φίλε.. όσο μεγαλώνω τόσο μιξοκλαίω.. αυτό που πονά είναι αυτή η διαπίστωση.. ότι οι θέσεις παραμένουν κενές.. :(
    την καληνύχτα μου :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι βρε Κουλπα...
    Κι εμενα...Αυτο με ποναει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα κουρεία εκείνη την εποχή ήταν τόποι συνάντησης, κάτι σαν τα καφενεία...και δεν μπορώ να εξηγήσω το γεγονός πως σχεδόν όλα τα μπαρμπέρικα είχαν κρεμασμένη και μία κιθάρα στον τοίχο...
    Καλλιτέχνες οι άνθρωποι!
    Ο Θείος Νίκος (τώρα κάνουν παρέα με τον κυρ-Γιάννη σου)διατηρούσε κουρείο στην οδό Αθηνάς. Τις Δευτέρες στο κουρείο του στηνόταν αθλητικό δικαστήριο απο τους πράσινους και κόκκινους πελάτες!
    Και ο μπάρμπα-Νίκος έβγαζε στο τέλος την ετυμηγορία των ενόρκων τραγουδώντας την με την στεντόρια φωνή και την βοήθεια της κιθάρας του!
    Μετανάστης μετά στο Καναδά άνοιξε και κει ένα παρόμοιο κουρείο που συγκέντρωνε πια τους Έλληνες για να τσακωθούν για το χόκευ!
    Νάσαι καλά βρε Μαχαίρη,που μου τον θύμησες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Παντα...Θαυμαζα τους κουρεις...ΚΑΡΥ..
    Οχι τοσο για την τεχνη τους...
    Οσο για την μυστηριακη σχεση τους με τους πελατες τους..
    Μια ειδικη σχεση..
    Σχεση ζωης..
    Πολυ σπανια...Και μονο σε ειδικες συνθηκες..Αλλαζει κανεις κουρεα...
    Κοροιδευουμε τους Ινδιανος Ναβαχο..Και τους ινδους Σιχ [ξιφος]
    Για τη θρησκευτικοτητα των μαλλιων...
    Αλλα "ξεχναμε την κουρα των δικων μας μοναχων...
    Των Ινδοιστων..[Σαολιν]
    Αλλα και τη ..βαφτιση...
    ...Ο θειος σου..Νικος..Πολλες ιτοριες, θα ειχε να μας διηγηθει..
    Εξομολογησεις..
    Κλαμματα...
    Που εμειναν "μυστικα"...
    Μεταξυ δυο ανδρων..

    ΑπάντησηΔιαγραφή