Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

O XOTZAΣ ΚΑΙ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ...

Μια φορα κι εναν καιρο...
Ητανε ο Χοτζας στο χτημα του...
Ητανε μια μερα γεματη δουλεια...Οργωσε, βοτανισε,περιποιηθηκε τα ζωα του, τα ταισε, τα χαιδεψε...
Κουβαλισε τροφες και γεννηματα στην αποθηκη...
Εφτια ξε και εβαψε το σπιτι του σκυλου...
Κει κατα το απογεμα, οταν τα περισσοτερα, που ηθελε, τα ειχε πια τελειωσει...
Θυμηθηκε οτι ο Πασσας, τον ειχε το βραδυ, καλεσμενο για δειπνο...
Χτυπαγε με οργη και απελπισια, το κουτελο του με την παλαμη...
Δεν θα προλαβαινε, να πλυθει, να ντυθει, να παει απο το σπιτι του να βαλει τα καλα του ρουχα,
Και να φθασει εγκαιρως στο σπιτι του Πασσα...
Παλι και να μη παει καθολου, θα ηταν προσβολη για το προσωπο του Πασσα...
Ετσι αποφασισε, να κανει ενα γρηγορο μπανιο, και να παει με τα απλοικα ρουχα που φοραγε
καθημερινα, στο δειπνο του Πασσα...
Οταν εφτασε, και ξεπεζεψε, λαχανιασμενος ανεβηκε τα σκαλια, ως την εισοδο...
Εκει, δυο τεραστιοι αρματωλοι, του κοψαν το δρομο...
-Ποιος νομιζεις οτι εισαι, που πας να μπεις στο σαραι του Πασα;;;
-Μα ο Χοτζας, ειμαι, και ο Πασσας με εχει καλεσμενο...
-Βρε...Αντε χασου, απο δω, κουρελη, που νομισες οτι θα μπεις στο παλατι, με τα κουρελια σου...Επειδη τυχαινει, να μοιαζει η φατσα σου με τον Χοτζα...
Οσο και να φωναζε, οσο κι αν απειλουσε, κανενας δεν τον γνωριζε...
Κανενας δεντον αφηνε να μπει..
Ετσι αναγκαστηκε, να παει απο το σπιτι του...
Να ντυθει με τα επισημα ρουχα και τα εμβληματα του Χοτζα...
Και να επιστρεψει, αργοτερα στο δειπνο...
Τωρα...Οι αρματωλοι, ως κατω προσκυνησαν, οταν περασε την εισοδο του παλατιου...
Πολλα τα ετη, του τιμημενου μας χοτζα...
Λεγανε με δυνατη φωνη, φιλωντας με σεβασμο την ακρη του μεταξωτου ρουχου του...
-Με συγχωρεις Πασα μου, που αργησα...Η αμαξα μου επεσε σε λασπωμενο δρομο...
-Δεν πειραζει χοτζα μου, ειπε ο Πασσας..Ελα καθησε κοντα μου...
Και προσταξε να φερουν οι δουλοι, καινουρια φαγητα και γλυκα για τον Χοτζα...
Μολις εκατσε ο χοτζας, πηρε απο τις πιατελες που ησαν μπροστα του, τα εκλεκτα φαγητα και γλυκα, και αρχισε να τα πασαλειβει πανω στα ρουχα του, φωναζοντας...
Φατε, ρουχα μου..Φατε μανικια μου...Φατε σαλβαρια και παπουτσια μου...Φαε και συ φεσι και ζιπουνι μου, μεταξωτο...
Και δωστου να πασαλειβει τα φαγητα, πανω στα ρουχα και τα διασημα του...
Ολοι εμειναν εκπληκτοι, απο την συμπεριφορα του Χοτζα...Σταματησαν να τρωνε και να πινουν, και κοιταζαν με λυπη...Παει ο Χοτζας, τρελλαθηκε...Ψιθυριζαν ο ενας στον αλλο..
- Τι επαθες, χοτζα μου, τρελλαθηκες;; Εγω σε φωναξα, να ρθεις να φας, να πιεις εσυ, και
συ ταιζεις τα ρουχα σου;;;...Φωναξε με θυμο ο Πασσας...
Οχι Πασσα μου...Ειπε ο χοτζας...Δεν καλεσες ΕΜΕΝΑ...
Τα ρουχα μου, και τα διασημα μου καλεσες...
Κι αυτα πρεπει να φανε...
Και τους ειπε την ιστορια....Απο την αρχη...

21 σχόλια:

  1. Την ιστορια αυτη...Την εγραψε ο πατερας μου στα γερμανικα...Οταν εδωσε εισαγωγικες στο πολυτεχνειο
    στο Βερολινο...Για να πιστοποιηθει η γνωση της γλωσσας...Το θεμα ηταν..." εικονες και διδαγματα απο την περιοχη σας"...Δεκεμβριος 1923....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο πατέρας μου μου λεει ιστορίες με τον Χοτζα απ' όταν ήμουν παιδί...
    Τόσα χρόνια πίσω και δεν έχει αλλάξει τίποτα..προς το καλύτερο!
    Και όποιος ξαναπεί ότι τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά ας το ξανασκεφτεί...

    Καλημέρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλε Μαχαίρη Καλημέρα, και όμως σε κάποιες περιπτώσεις τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά γιάυτό διάβασε το παρακάτω ανέκδοτο και θα πειστείς:

    “ Ήταν ένας τύπος και ήθελε να πάει στην εφορία.
    - Ρε Γιάννη, ρωτάει ένα φίλο του, θα πρέπει να ντυθώ καλά ή πιο
    πρόχειρα για να πάω;
    - Το καλύτερο, του απαντάει ο φίλος του, θα ήταν να ντυθείς καλά.
    Ρωτάει και τον Γιώργο.
    - Το καλύτερο, του απαντάει ο Γιώργος, θα ήταν να πας πιο πρόχειρα ντυμένος
    να μην σε περάσουν και για κανένα λεφτά, εφορία είναι αυτή δεν ξέρεις τι
    γίνεται.
    Προβληματισμένος λοιπόν ο τύπος παει στη γιαγιά του
    και της λέει τo πρόβλημα του.
    - Έχεις το ίδιο πρόβλημα, του απαντάει εκείνη, με την αδελφή σου που με
    ρώταγε τι κιλοτάκι να φορέσει πριν το γάμο της να φορέσει άσπρο που είναι
    πιο αγνό ή κανένα μαύρο και κάπως πιο έξαλλο για να φτιάξει τον γαμπρό.
    Της απάντησα ότι όποιο και να φορέσει το γαμήσι δεν το γλιτώνει”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τον κάνουν... και μάλιστα σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ.

    Ε, τώρα... η περίπτωση που περιγράφει ο Karfoma, υπάγεται σε άλλη κατηγορία! [ Για την Εφορία, λέω! :)) ] Εκεί, εάν είσαι ή έχεις χρηματίσει πολιτικός, φίλος πολιτικού, (μεγαλο)επιχειρηματίας... και με το βρακί να πας... την έχεις γλυτώσει! Σε κάθε άλλη περίπτωση έχεις την τύχη της νύφης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτά συμβαίνουν όταν εμμένουμε στο φαίνεσθαι και ξεχνάμε το είναι!

    Καλημέρα σοφέ μου μαχαίρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Sunny...
    Δυστυχως, εχεις δικιο...Σ αυτην την κοινωνια του κερδους, παση θυσια, και της πλαστικης αγαπης σε πλαστικα προσωπα....Βεβαια τα ρασα ΚΑΝΟΥΝ τον παπα...Αλλα..Οχι να το θεωρησουμε και...σωστο στο φιναλε...
    Ας ονειρευτουμε, και ας αναζητησουμε...Μια κοινωνια, που δεν θα θεοποιει το φαινεσθαι...
    Δεν κοστιζει, αλλα αξιζει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΚΑΡΦΩΜΑ
    Αυτο λεει και το παραμυθι ακριβως...
    Οτι, ο εφοριακος, που ψαχνει τροπο να στα παρει,ετσι η αλλιως,δεν θα εντυπωσιαστει απο τα ρουχα, η τα εσωρρουχα σου...
    Οπως πρεπει να γινει παντου...
    Ομως, βλεπεις, ωρισμενοι αρεσκονται στην επιλογη εσωρρουχων, ενω ο ...γαμπρος ερχεται ηδη φτιαγμενος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΝΤΡΟΥ
    Τον κανουν,ιδιαιτερα σημερα,αλλα επιμενω οτι δεν ειναι σωστο αυτο...
    Θα το κανω λοιπον, αφου απαιτειται...Αλλα θα το καταγειλω, οπως και ο χοτζας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλησπερα Καλη μου Κουλα...
    Πολλοι ειναι αυτοι που επιμενουν στο ΕΙΝΑΙ ακομη...
    Και πολλοι περισσοτεροι, οσοι, απλως προσαρμοζονται, χωρις να συμφωνουν...
    Ομως το ΕΙΝΑΙ, περιμενει στη γωνια...Περιμενει να
    πεσουν οι μασκες...Να βγουν τα ρουχα, και τα διασημα...
    Περιμενει, το τελευταιο κυτταγμα στον καθρευτη...Πριν να παμε για υπνο...
    ΕΚΕΙ, μας γελα και μας στοιχειωνει, ως το πρωι...
    Μεχρι να ξαναντυθουμε παλι...Με τη μασκα, τα ρουχα, και τα διασημα μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φυσικά και δεν είναι σωστό, καλέ μου Μαχαίρη!
    Άλλωστε, ολόκληρη βιομηχανία ανθεί γύρω από αυτά τα "ράσα" (από τα ρούχα - ρούχα... μέχρι τους πλαστικούς και τις φαρμακοβιομηχανίες...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τον κάνουν, μαχαίρη μου και τον χειροκροτούνε τα κωθώνια του του ψεύτικου, του γελοίου, του ανούσιου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. NTROY
    Εμεις, ομως, θα ψαχνουμε παντα, στα ματια...
    Και οχι στα ρουχα, για τον δικο μας ανθρωπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αντιγονη
    Η γενια μας ειχε μια εκφραση...Μια κουβεντα...
    ΛΙΜΟΚΟΝΤΟΡΟΣ...
    Θυμασαι, Αντιγονη, Μια κουβεντα τα ελεγε ολα...
    Αλλα και τωρα, συναντω πολλες...Κουλες...
    Ελευθεριες...Και αλλες πολλες...Που τους αρεσει το ομορφο ντυσιμο, αλλα ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ απ αυτο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πράγματι,το κάλημα κοιτάνε.
    Ετυχε να μπω σε μαγαζί η γραφείο,τη μια ντυμένη πρόχειρα,την άλλη πιο προσεγμένα.
    Στην πρώτη περίπτωση, σημασία δεν μου δώσανε,
    ενώ στη δεύτερη, όλο γαλιφιές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΦΡΕΖΙΑ
    Ρηχοι ανθρωποι, φιλη μου...
    Αυτη ειναι η γνωμη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Την είχα ακούσει και διαβάσει μικρός την ιστορία αυτή.... Ευχαριστώ που μου την θύμισες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μαχαίρη μου καλή σου μέρα.Είναι μερικές φορές που επαναλαμβάνομαι,αλλά είναι αναπόφευκτο όταν αναφέρεσαι σε φράσεις που έχουν πει σημαντικοί άνθρωποι και που τα λόγια τους σηματοδοτούν κανόνες ζωής.
    "Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος το ζήτημα είναι να μην παραδίνεσαι" Ναζίμ Χικμέτ.

    Μας έχουν επιβάλει τόσα και τόσα,το ζήτημα είναι πως αντιστέκεται κανείς,πως δεν παραδίνεται ακόμη και αν είναι υποχρεωμένος να παίξει μεσα στους κανόνες τους.
    Να είσαι καλά, αλλά μεγάλε, σε έχασα παρ΄όλο που προσπάθησα.Όλο λόγια είσαι για ουζάκια και τσιπουράκια....................
    "Τους χαιρετισμούς μας".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ΣΠΥΡΟ
    Αναλλοιωτες ιστοριες, που νομιζα καποτε οτι λεγε, λεγε, θα επειθαν καποιους...Αλλα δυστυχως, το αντιθετο γινεται, και δεν ξερω το γιατι...
    Και παλι τις καλυτερες ευχες μου, για τον πρωτο μισθο σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΒΒ
    Η αληθεια ειναι οτι περναω μια...φαση...που λενε και τα παιδια...Μια φαση καθοριστικη για το μελλον, ολης της οικογενειας...Καθομαι και σκεφτομαι...Και σκεφτομαι, ολη μερα, και συμπερασμα δεν βγαινει...Προκειται για το επαγγελματικο ζητημα, βεβαια...Για τη δουλεια, εν ολιγοις, που απεκτησε...χρωμα...Εγινε..μαυρη...Και δεν ξερω, ως που μπορει να παει αυτο, και τι θα γινει μετα...
    Για μενα ΒΒ...Δεν υπαρχει, δυστυχως περιθωριο σφαλματος...Ειναι η οικογενεια, που εξαρταται απο μενα, οι τρεις φοιτητριες, τα δανεια, οι καρτες...Μια τυπικη υπερχρεωμενη οικογενεια...
    Και ο αλλος να σου λεει...Μαυρα...
    Εκτος αυτου...Σημερα επρεπε να ειμαι στην Κυπρο..Αλλα ουτε αυτο "εδεσε"...Δεν ξερω γιατι...Ολα στραβα ερχονται...Θυμωσα και με τους φιλους στην Κυπρο...Πεντε ανθρωποι, δεκα γνωμες...Βρισιδια και απαξιωση για ολους...
    Και παν απ ολα...Η οσμη του λυκου...Που λεει και η Δημητρα...Αντι να δεσουμε δεσμους, μεταξυ μας,
    φτιαχνουμε μαντρες...Να ειμαστε ο καθ ενας μαντρωμενος στα δικα του, κι ας ειναι απο πανω θερινο...Καρβουνο ξερο γινεται η ψυχη, και το βλεμμα αγριευει, απειλητικο...
    Να...Ειδες γιατι δεν φαινομαι...Ειμαι σε ΦΑΣΗ σου λεω...Σε φαση που πριζω τους γυρω, με τα δικα μου...Καλυτερα να περιμενω λιγο μονος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μαχαίρη καλησπέρα.

    Μπορεί βέβαια η σοφή λαική ρήση να λέει ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, η πραγματικότητα όμως κάτι άλλο καταδεικνύει. Πως η εξωτερική εμφάνιση δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις μετράει περισσότερο απ' την πραγματική αξία του ανθρώπου.

    Σοφό λοιπόν το παραμύθι σου.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Kαι συ να εισαι καλα παντα, Δημητρα...
    Να διδασκεις και να επιρρεαζεις τους γυρω σου...
    Με την ιδια καθαρη ματια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή